BÜYÜCÜLER KRALI

-405-

Meren, "Kaburgalarım!" diye soludu. "Hayvan herif boğadan farksız tosladı."
'Yola devam etmeliyiz."
"Tabii." Meren toparlandı ve omuzlarını doğrulttu. Duyduğu acıdan yüzü külden farksızdı. "Önemi yok."
Ama arabaya koşarken delikanlı göğsünün yanını tutuyordu. Attıkları etekleri alelacele üstlerine geçirdiler.
"Bu fazla uzun sürdü. Vakit kaybediyoruz." Delikanlılar arabaya atlarken ikisi de tepelerin düzlük
yamacının aşağısındaki ovada dizili harbe hedeflerine baktılar.
Meren, "işte oradalar," diye homurdandı. Güneş ışığında hayal gibi gözüken toz bulutunu gördüler.
Avcıların arabaları havada asılı tozların altında hâlâ koyu renkli beneklere benziyorlardı, ama delikanlıların
gözlerinin önünde giderek büyümekteydiler.
Söyleyecek bir şey yoktu. Avcılar güreşçiler tarafından sınanmayacaklar-dı. Taş çemberlerinin yanından
dörtnala geçeceklerdi.
Nefer'le Meren ellerindeki küçücük avantajı ne kadar kolay kaybedebileceklerinin bilincindeydiler. Bir
tek yanlış adım ya da yanlış hesap yeterliydi.
Nefer dizginleri kavrayarak atlara seslendi. Dov'la Krus sahipleri güreşirken dinlenmişlerdi. Birden tüm
güçleriyle harekete geçtiler, ilerde parkuru işaretleyen sıra sıra bayraklar geniş bir kavisle tekrar güneye,
yarışmacıların geldikleri yöne dönmeye başlıyordu.
'Yarı yolu aştık!" Meren neşeli gözükmeye çalışıyordu, ama çatlak kaburgalarının verdiği acı sesine
yansıyordu. Aldığı her soluk başlı başına bir işkenceydi. Ovayı aştılar ve düzlüklerin bir dizi dev
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 333
basamakla uçurumun eteğine indiği noktaya geldiler. Aşağıya, sulanan topraklardaki kırsal alanlara ve
çitlerle çevrili çayırlara baktılar. Onları çeviren arazilerin sarı ve boz renklerinin; Gallala'nın bu uzaklıktan
insan elinden çıkmış değil de doğal gibi gözüken toprak rengindeki kulelerinin ve damlarının yanında
şaşılacak bir yeşillikteydi buraları.
Delikanlılar ileriye baktılar. Kanyon önlerinde bir ejderin boğazı gibi açılıyordu. Yanları tırmanılamayacak
kadar dikti ve gölgeli mor derinlerin içinde kayboluyordu. Yarların doruğunu çeviren patikada küçük
insan grupları vardı. Bunlar, harbe sınavını izlemiş olan ve kestirmeden okçuluk yarışmasını seyretmeye
koşan seyircilerdi.
Nefer avcılardan birkaç metre avans kazanmak amacıyla atları zorlayarak arabayı düzlüğün
basamaklarına sürdü. Krus bu noktada harbe sınavındaki yanlışlarını büyük ölçüde düzeltmeye girişti;
büyük gücüyle onları götürüyor ve yanındaki Dov'a cesaret veriyordu. Böylece kanyonun ağzına vardılar
ve

bunun kıyısında yarışmaya koyuldular. Uçuruma o kadar yakındılar ki tekerleklerin savurduğu çakıllar
boşluğa uçuyordu. Krus boşluğa yakın kenarda olmasına rağmen hızını hiç kesmiyor, bütün yüreği ve
iradesiyle koşuyordu. Nefer moralinin çok, hem de çok düzeldiğini hissetti.
"Onlardan önce köprüye varabiliriz," diye rüzgârın içine bağırdı. "Ha gayret, Krus! Ha gayret Döv!"
Nefer ileriye bakınca Taita'nın başkasıyla karıştırılmayacak uzun boylu siluetinin uçurumun başında
durduğunu gördü. Kanyonun öbür yanındaki okçuluk hedeflerine bakıyordu. Araba arkasında durup
gençler yere atlayınca başını çevirmedi.
Taita bir akşam önce, "Batı rüzgârı estiğine göre okçuluk ve kanyonun aşılması kesin sonucu
belirleyecek. Sizi orada bekleyeceğim," demişti.
Delikanlılar yaylan ve oklukları aldılar ve arabaları bekleyen seyislere bırakarak yarın kıyısında Taita'nın
yanına koştular.
Nefer, bir ucunu ayaklarının arasında yere dayadığı büyük savaş yayını bir yandan tüm gücünü ve
ağırlığını vererek gererken, "Harbe sınavında vakit kaybettik," dedi.
Taita, "Krus fazla hevesliydi," dedi. "Ve sen de öyle. Ama geçmişe bakmanın bir yararı yok. İleriye bak!"
Derin boşluğun ötesinde hafif bir bambu iskelesine bağlı olan hedefleri işaret etti.
Harbe hedefleri sırasında olduğu gibi burada da beş hedef vardı. Bunlar, her biri iskelenin çaprazlarına
keten ipliğiyle asılışişirilmiş domuz sidiği torbalarıydı. Birine atılan okun kazara ötekine çapmaması için
birbirlerine yeterli uzaklıktaydılar. Asılı oldukları ip hemen hemen elli, altmış santim uzunluğun-daydı, bu
da onlara hareket özgürlüğü veriyordu. Hava kadar hafif olarak batı rüzgârıyla dans ediyorlar, yönleri
kestirilemeyecek biçimde kâh yukarı hoplu-yorlar, kâh dalışlar yapıyorlardı.
Aralarındaki geniş boşluk menzilin doğru olarak hesaplanmasını hemen hemen olanaksız hale getiriyordu,
batı rüzgârı da yarlar boyunca bir anafor gibi fırıl fırıl dönüyordu. Kanyonun bu yanında hissettikleri
rüzgârın gücüyle yönü karşıdakinden farklı olacaktı. Bu ise okları da hedefler kadar etkileyecekti.
Nefer okluğun içinden uzun bir oku çekerken, "Menzil ne kadar, Yaşlı Babam?" diye sordu. Taita o
sabahın daha erken bir saatinde kanyonun bir yanındaki dik açının bir kenarını adımlarıyla ölçmüştü. Daha
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 334
sonra, karşı taraftaki hedeflerin oluşturduğu açıyı bir tahtanın üstündeki çiviler ve siciml

sonra, karşı taraftaki hedeflerin oluşturduğu açıyı bir tahtanın üstündeki çiviler ve sicimlerden olu-şan garip bir düzenle hesaplamıştı. Bu ölçümleri, Nefer'in kestiremediği bir biçimde kanyonun karşı
yanına kadarki mesafeyi hesaplamada kullanmıştı.
Taita şimdi ona, "Altmış beş metre," diye yanıt verdi. Nefer yarın ufalanan kenarında pozisyonunu alırken
bu bilgiyi rüzgârın hızı ve yönüyle ilgili kendi hesaplarına ekledi. Meren de elinde daha hafif süvari yayıyla
yanında yerini aldı.
Nefer, "Horus'la tanrıça adına başlayalım!" diye dua etti. İki arkadaş aynı anda oklarını saldılar.
Nefer'in oku iskelenin çaprazlama tahtasının üzerinden geçti. Fazla uzağa ve fazla yükseğe gitmişti.
Meren'in oku daha keskin bir açı çizerek rüzgârın içine doğru yola çıktı. Yörüngesinin tepesine doğru
yavaşlarken rüzgâr tarafından kavrandı ve sola doğru yön değiştirdi. Menzilinin sonuna doğru da rüzgârda
sallanan domuz sidik kesesi hattına doğru düşüşe geçti ve hedefinin tam ortasına çarptı. Domuz sidik
kesesinin patlayışının plof sesi kulaklarına geldi.
Seyircilerin arasından sevinç bağırışları yükselirken hakem isabeti yüksek sesle ilan etti, fakat Meren
yayının kirişine yeni bir ok yerleştirirken, "Bu rastlantıydı," diye homurdandı.
Nefer, "Okluğundaki başka rastlantılara da seve seve kabul," dedi ona. "Bak-her, kardeşim, Bak-her."
İkisi de aynı anda oklarını saldılar. Meren'in oku bu kez hedefe ulaşamadı ve yarın kayalarına
takırdayarak çarptı. Nefer de hedefi on santimlik bir farkla ıskaladı ve yolladığı rüzgâr için Seth'i lanetledi.
Kızıl Yol, harbelerden farklı olarak kullanılan okların sayısına hiçbir limit tanımıyordu. Tek koşul, bütün
okların yarışa başlarken arabaya yüklenilmesi gereğiydi, böyle olunca da ağırlıkla sayı arasında bir tercih
yapmak söz konusuydu. Arkadaşların ikisi de ellişer oku yanlarına almışlardı, fakat Nefer'in uzun oklarının
her biri Meren'inkilerin ikisi ağırlığındaydı.
Nişan aldılar ve ıskaladılar, bir daha nişan aldılar ve tekrar ıskaladılar.
Taita rüzgârı ve her okun hareketini incelemişti. Güvenilmez rüzgârın şiddetiyle güdüsünü hissetmek için
bütün gücünü toparlamıştı. Rüzgârın akışını ve gücünü neredeyse berrak bir nehirdeki akıntılar gibi
görüyordu.
Nefer'e, "Aynı yöne nişan al, fakat benim komutumu bekle," diye emretti.
Nefer yayı sonuna kadar gerdi ve sağ kolundaki bütün kasların titremesine rağmen yayı öylece tuttu.
Taita rüzgârı okudu, onun parçası oldu, onu benliğinin en derininde hissetti. "Şimdi!" diye fısıldadı, ok da
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 335
boşluğun yükseğine sıçradı ve kaprisli havada
-408-

duraksadı. Sonra, tepede uçan bir şahin gibi kendini toparladı ve hedefin üzerine iner göründü. İsabet
alan sidik bezi patladı, kalabalık da sevinçle uludu.
Taita, "Sonraki!" diye emretti, Nefer de yayı gerdi, yükseğe ve ikinci sidik
torbasının sağına nişan aldı. <
Taita, "Şimdi!" diye fısıldadı. İhtiyar adam aklının gücüyle okun uçuşunu yönetir gibiydi. İsabetin hemen
öncesinde batı rüzgârı inat edermiş gibi onu saptırmaya çalıştı, ama ok yolundan şaşmadı, sidik torbası da
sert bir çatırtıyla patladı.
Taita, "Sonraki. Yayı ger!" diye fısıldadı. Kalbin bir atışı kadar kısa bir süre sonra da, "Şimdi!" dedi. Ok
bu kez sidik torbasına neredeyse değiyordu, ama son anda hedef yana zıpladı.
Nefer, Taita'nın komutu üzerine bir daha harekete geçti, ama yukarıya ve sola doğru bütün bir ok
uzunluğu kadar ıskaladı. Büyük yayı kullanmanın zorluğu delikanlıya fazla gelmişti, sağ kolu sancıyor,
kasları kramp yapıyor ve irade dışı zıplıyordu.
Taita, "Dur!" diye emretti. "Lostris'in Tılsımı'nı sağ elinde tut ve dur."
Nefer yayı elinden bıraktı ve altından tılsımı sağ eline alıp başını eğerek dua eder konumda durdu. Yayı
çeken koluna kuvvetin yavaş yavaş akmaya başladığını hissediyordu. Meren hâlâ küçük yayla
uğraşıyordu, ama kırık kaburgalarının acısı yüzünden hemen hemen iki büklüm olmuştu ve soluk yüzünden
terler akıyordu.
Tam o sırada yayın yukarsındaki kalabalığın arasında bir kıpırtı oldu, hepsi dönüp düzlüğe baktılar. Birisi,
"Geliyorlar!" diye bağırdı. Başkalarının da bağırışa katılmalarıyla uğultu kulakları sağır edici bir düzeyi
buldu.
Nefer başını kaldırdı ve birinci arabanın ufuk çizgisinin üzerinden güm-bürdeyerek geçtiğini gördü. Araba
yeterince yakın olduğundan dizginleri tutanın, altın rengindeki saçları rüzgârda uçuşan Daimios olduğunu
gördü. Arkasından düz bir çizgi halinde öbür arabalar geliyordu. Sürücülerin atlara bağırdıklarını ve
tekerleklerin engebeli arazinin üstündeki takırtısını hayal meyal duyuyordu.
Taita, "Onlara bakma," diye emretti. "Onları düşünme bile. Sadece hedefi
düşün."
Nefer yaklaşan araba dizisine arkasını dönerek yayı yükseğe kaldırdı.
Taita, "Ger ve dur!" dedi. Rüzgâr birden durdu. "Şimdi!" Ok hiç şaşmadan kanyonun öbür yanına kaydı
ve dördüncü torba patladı.
-409-
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 336

Nefer okluktan bir ok daha çekti, ama sonra ok elındeyken derin bir umutsuzluğa kapıldı Çöl yönünd

Nefer okluktan bir ok daha çekti, ama sonra ok elındeyken derin bir umutsuzluğa kapıldı Çöl yönünden
done done gelen bir toz burgacı hedef sırasına doğru yuvarlanıyordu Toprak rengindeki toz, kum ve
döküntü perdeleri menzili karanlığa boğdu, son kalan torba derinlerinde kayboldu
Arkalarındaki tepelerin yükseklerinde bulunan avcı arabalarının sürücüleri zafer bağırışları kopardılar,
Nefer de kasırganın uğultusunun arasında Da-ımıos'un sesini duydu "Şimdi durup benimle dövüşeceksin,
Nefer Seti "
Hakem Sokko da, "Son bir hedef kaldı, ondan sonra yolunuza devam edebilirsiniz," diye bağırdı
Nefer itiraz etti "Hedef yok ki "
Sokko ona, "Adı olmayan tanrının iradesi bu," dedi "Ona boyun eğmelisiniz"
Taıta da, "Orada'" diye bağırdı "Daha büyük ve daha güçlü bir tanrıçanın iradesi işte orada " ihtiyar adam
kanyonun karşı yakasındaki yoğun sarı toz bulutunu işaret ediyordu
Derken torba bulanık bir golün derinlerinden yukarı süzülen bir mantar gibi sicimini sürükleyerek toz
bulutunun yukarsına yükseldi ve sıcak havanın içinde kaydı
Taıta, Nefer'e dondu "Tanrıça Lostrıs adına şimdi ı Artık yalnız o sana yardım edebilir "
Nefer, "Tanrıça adına'" diye bağırdı ve büyük yayı doğrultarak fırtınanın kucağındaki minik balona nişan
aldı Ok yükseldi, yükseldi, hedefin solundan geçecekmiş gibi göründü, ama sidik torbası anında onunla
buluşmak için dalış yaptı Ustura keskınlığındekı ok ucu torbayı yardı, balon da patladı ve rüzgârla birlikte
paçavra gibi sürüklenip gitti
Sokko, "Tam isabeti" diyerek onlara yolu açtı Nefer yayı elinden attı ve arabaya koştu Meren de kırık
kaburgalarını koruyarak arkasından atıldı Dov'la Krus birlikte ilen fırlayınca kalabalık bağırışlarıyla onlara
cesaret verdi Kovalayanların öfkeli bağırışlarını duymasına rağmen Nefer arkasına bakmadı
Bin adım kadar ilerde büyük asma köprü baş dondurucu derinlikteki boğazı kıyıdan kıyıya kat ediyordu,
ama ona erişmelerinden önce ateşin içinden geçmeleri gerekecekti
Şabako köprüden geçişin hakemiydi Nefer le Meren'ın o sınavı atlatma larından sonra harbe hedeflerinin
başından dörtnala gelmişti Şimdi de köprü
-410 -

deki gözlem konumuna yerleşmişti Butun Kızıl Yol'un en can alıcı bolumu buydu
Adayların orada bir seçim hakları vardı Köprüye erişmek için ateş duvarından geçmeyi red edebilirlerdi
Bunun yerme uzun yolu seçip tepelerin daha hafif bir eğimle indikleri vadiyi aşma yoluna gidebilirlerdi
Ancak bu yol parkura hemen hemen ıkı fersah ekliyordu
Şabako köprünün başında duruyor ve okçuluk sınavını atlatan Nefer'ın avcılar peşinde olduğu halde
arabasıyla uçurumun kıyısından ona doğru yarış temposuyla gelmesini seyrediyordu
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 337
Şabako'nun gönlü Fıravun'undan yanaydı Ama Kızıl Tanrı'ya olan bağlılığı daha ağır basıyordu Nefer'ın
başarmasını butun kalbiyle dilemesine rağmen, ona ayrıcalık tanımaya cesaret edemezdi Öylesi kutsal
yeminine ters düşer ve olumsuz ruhunu tehlikeye atardı
Çite göz attı Adamları yanar haldeki meşalelerle bunun dibine çomel-mışlerdı Çıt ıkı adam boyundaydı ve
bu sıcak ve kuru rüzgârda çıra gibi yanacak olan kurutulmuş ot balyalarından oluşuyordu Çıt yarım daire
biçiminde örülmüştü ve her bir ucu uçurumun kıyısına tutturulmuştu Köprünün başını kollarının arasında
tutuyor denilebilirdi Etrafını çevirip dönmenin hiçbir yolu yoktu Köprünün başına ulaşmak için adayların
çıtın içinden geçmeleri zorunluydu
Şabako ateşin yakılmasını istemeye istemeye emretti Meşalecıler çıtın bir ucundan ötekine koşarak
alevlen çıtın dibinden sürüklediler Otlar hemen tutuştular ve ateş koyu kırmızı renkli alevler ve kara
dumanlarla göğe doğru yükseldi
Nefer ilerde yükselen alev duvarını gördü Bunun olacağını beklemesine rağmen ürktü ve bu noktaya dek
o kadar eziyete katlanan atlar hesabına korktu Krus'a bakınca dumanın kokusunu alan ve alevlerin
rüzgârda dalgalandıklarını gören atın kulaklarının ilen gen oynadığını gördü
Derken delikanlı gerisinde Daımıos'un alayla seslendiğini duydu "Uzun yola sap Nefer Seti Ateş nazik
derme göre fazla sıcak "
Nefer onu duymazlıktan geldi ve hızla yaklaştıkları ateş duvarına baktı Görebildiği herhangi bir zayıf
nokta yoktu, ama en yakın uç daha önce yakılmıştı ve oradaki alevler daha hızlı ve daha şiddetli
yanıyordu Nefer bakarken kuru otun bir balyası çıtın içinden düşerek dar bir aralık bıraktı Delikanlı
buradan köprü başını hayal meyal seçebiliyordu
-411 -

Derhal o aralığa yöneldi ve yanında duran Meren'e, "Başını ört!" diye seslendi. Baş örtülerini başlarına
sardılar, torbalardaki suyu da üzerlerine serperek baş örtüleriyle etekliklerini ıslattılar.
Nefer, Meren'e, "Göz bağlarını hazırla," dedi.
Şimdi o kadar yakındılar ki ateşin sanki onları karşılamak ister gibi sıcağını üzerlerine saldığını
hissediyorlardı. Krus ritmini bozdu ve karşısında dans eden alev duvarına direnmeye koyuldu.
Nefer, "Ata bin!" diye emretti, atlar hâlâ bir yandan koşarken hayvanların arasındaki araba oku boyunca
koşarak atların sırtına zıpladılar. Nefer, Krus'un boynuna uzanarak hayvanla sakin bir sesle konuştu.
"Korkacak bir şey yok canım. Göz bağını biliyorsun. Sana zarar vermeyeceğimi biliyorsun. Bana güven,
Krus! Güven bana!" Böyle diyerek hayvanın gözlerini kalın yünlü kumaşla örttü ve onu dizleriyle
yönlendirerek ateşten duvara doğru sürdü. Sıcak üstlerine dalga dalga boşanıyordu. Islak giysilerinden
buharlar çıkıyordu. Nefer ellerinin üst derisinin kabardığını hissetti. Krus'un yelesinin uçları da karardı ve
için için çıtırdamaya başladı. Ama atların ikisi de hızla koşmayı sürdürdüler.
Tutuşmuş ot duvarına tosladılar, otlar da etraflarında adeta patladılar. Nefer gözlerinin kafasının içinde
kavrulduğunu hissediyordu. Onları kapadı ve Krus'u

Tutuşmuş ot duvarına tosladılar, otlar da etraflarında adeta patladılar. Nefer gözlerinin kafasının içinde
kavrulduğunu hissediyordu. Onları kapadı ve Krus'u ilerlemeye zorladı. Böylece arkaları sıra kıvılcımlar
ve ateş parçaları sürükleyerek çitin öbür yanına çıktılar.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 338
Nefer kolunun altından arkaya bakınca Daimios'un arabasını ateş duvarında az önce geçtikleri aralığa
doğru sürdüğünü gördü.
Daimios'un atlarının gözleri bağlı değildi, alevleri görünce devam etmeyerek şaha kalktılar ve ilerlerinde
gördükleri dehşetten kaçmaya çalıştılar.
Nefer, Dov'un üstündeki Meren'e, "Daimios'un atları geçmeyi reddettiler!" diye bağırdı.
İki genç köprü başına gelince atlarının dizginlerini çektiler ve onları durdurdular.
Nefer, "Sakın gözlerindeki bağı çıkarma!" diye emretti. "Sakın boşluğu görmesinler."
Köprünün iskelesi kasten bir arabanın geçmesine izin vermeyecek kadar dar yapılmıştı ve bir arabanın
ağırlığını taşımayacaktı, iki gencin arabayı parçalarına ayırmaları ve parça parça karşıya taşımaları
gerekecekti. Meren atları koşum takımlarından ayırırken Nefer de çekici kavradı ve bronz çivileri
poyralardan sökmeye girişti Sonra tekerlekleri söktü. O bir tanesini, Meren de ötekini aldı ve köprünün
başına koştu.

Köprü sallanıyor ve rüzgârın keyfince dalgalanıyordu. İki gencin omuz omuza geçmelerine dahi izin
verecek kadar geniş değildi. Nefer duraklamadan dar yoldan koşup geçti, Meren de hemen arkasından
onu izledi. Köprü ayaklarının altında açık denizdeki bir geminin güvertesi gibi kıpırdıyordu, ama gençler
bu hareketi dengeliyorlar ve gözlerini uzak kıyıdan ayırmayıp altlarındaki korkunç boşluğa ve boğazın
keskin kayalarla diş diş olmuş tabanına bakmamaya çabalıyorlardı.
Köprünün karşı ucuna ulaştılar, tekerlekleri bıraktılar ve geri koştular. Yanan çitin başında alevler hâlâ
Daimios'a yol vermeyecek kadar yüksek ve şiddetliydi, öyleyken adamın atlarını kırbaçladığını ve onlara
küfürler yağdırdığını görüyorlardı.
Su torbasını, oklardan artakalanlarla bütün öbür gereksiz donanımı bıraktılar ve arabanın kasasını bir
arada kaldırdılar. Onu köprünün üstünde taşırlarken rüzgâr uzun çomakların ucundaki saç örgülerini
havalandırıyor ve neşeyle kamçılıyordu. Dikkatle atılan her adım sanki bütün bir ömür sürüyordu, ama
sonunda köprünün öbür ucuna ulaştılar, kasayı bıraktılar ve geriye koştular. Nefer arabanın okunu aldı ve
omuzlarının üstünde dengeye getirdi. Meren koşum takımıyla kılıçları yüklendi ve aynı yolu tekrar yaptılar.
Şimdi geriye yalnız atların köprüden geçirilmesi kalmıştı.
Geri döndüklerinde alevlerin sönmek üzere olduğunu, fakat çitin çöktüğü yerde hâlâ fırın sıcaklığında
ışıldayan kalın bir kül yatağı bıraktığını gördüler. Avcılardan biri olan Rastafa kırbaç ve tehdit dolu
bağırışlarla atlarını buraya sürdü, fakat birkaç adım atmalarına kalmadan atların bacaklarının derisi yandı
ve altındaki kırmızı et meydana çıktı. Atlar duydukları acıdan kişneyerek ve çifteler atarak sürücülerine
rağmen geri döndüler.
Nefer'le Meren köprü ayaklarının altında sallanırken yeniden geriye koştular. Dov'la Krus gözleri bağlı
olarak sabırla bekliyordu. Delikanlılar hayvanların diz bağlarını çözdüler.
Nefer, "Önce Dov'u köprüden geçir. O daha sakin bir hayvan," dedi.
Nefer kolunu Krus'un boynuna dolamış olarak beklerken Meren Dov'u köprüye doğru çekiyordu.
Kısrak iskelenin altında hareket ettiğini hissedince başını kaldırdı ve paniğin pençesinde kişnedi. Meren
onunla yavaş sesle konuştu. Döv bir adım daha attı ve tekrar durdu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 339
Nefer, "Onu zorlama," diye karşıdan seslendi. "Ritmini varsın kendisi tayin etsin." Döv duraksaya
duraksaya köprünün ortasına vardı. Orada dört bacağı-

nı yanlara açarak ve titreyerek dondu kaldı. Meren onun alnını tekrar okşayın-) cayine ilerledi.
Köprünün uzak ucuna vardı, iskeleyi arkasında bırakıp toynaklarının altın-'" da sağlam toprağı hissedince
kişnedi ve ferahlayarak başını salladı.
Hâlâ yanmakta olan engel tarafından yolu kesilen Daimios, "Atlarından birini karşıya geçirdiler. Onları
hemen durdurmalıyız. Rastafa, bana atlarını ver. Zaten sakatlandılar. Ölecek olsalar bile onları karşıya
süreceğim," diye bağırdı.
Arkaya bakan Nefer, Daimios'un at üstünde kızgın küllerin içinden geçtiğini gördü. Küller hayvanın
dizlerine kadar yükseliyordu, sakatlanan hayvan sendeledi, az daha düşüyordu, ama Daimios bir kıvılcım
seliyle yanık et ve kıl kokulan arasında onu sürmeye devam etti. Feci şekilde yaralanan at Daimi-os'u
ateşin içinden geçirdi, ama hemen arkasından yere yığıldı. Daimios kendini yere attı, kılıcını çekti ve
Nefer'e doğru koştu.
Nefer de kendi kılıcını çekti ve kanyonun karşı kıyısındaki Meren'e seslendi. "Geri gel ve Krus'u al. Ben
o orospu çocuğunu oyalacağım." Hamle yapan Da-imios'u karşılamak üzere birkaç adım attı. Kılıçlar
uzunlukları boyunca çakıştılar. Daimios geriye dönerek Nefer'in başına doğru hamle yaptı. Nefer bu
darbeyi karşıladı, sonra bir karşı hamleyle hasmını geriye sıçramaya mecbur etti.
Arkaya bakmaya kısacık bir an fırsat bulan delikanlı, Meren'in Krus'u sallanan köprüye sürdüğünü
gördü. Krus köprü tabanının ayaklarının altında sallandığını hissedince, başını salladı ve gerilemeye çalıştı.
Nefer ata, "Haydi git, Krus!" diye seslendi, aygır da efendisinin sesini duyunca sakinleşti ve köprünün
üstünde birkaç adım attı.
Ancak Daimios yine saldırıya geçtiğinden delikanlının tüm dikkatini onun üzerinde yoğunlaştırması
gerekiyordu. Daimios, Nefer'in boynuna ve göğsüne birkaç kere hızlı hızlı kılıç salladı, Nefer bu hamleleri
bloke edince de saldırı yönünü değiştirip delikanlının ayak bileklerine nişan aldı. Nefer kılıcın parlak
çemberinin üzerinden atladı ve hasmının savunmasız kalmış omzuna yüklendi. Kılıcın Daimios'un omzuna
değmesi üzerine kanın adamın güneşten yanmış ve yağlanmış kaslarının üstüne fışkırdığını gördü.
Ancak Daimios bu sığ yarayı hissetmemiş görünüyordu. Birbirinden güçlü hamlelerini sürdürdü. Sırayla
darbeler indirmeyi ve darbeleri bloke etmeyi sürdürdüler. Derken Daimios gerileyip sola doğru bir kavis
çevirdi ve Nefer'in arkasına geçerek köprü yolunu kesmeye çalıştı. Fakat Nefer yeni hamleleriyle onu geri
çekilmek zorunda bıraktı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 340

Tarafların soluk almak için durdukları o bir anın içinde Nefer alevlerin tamamıyla söndüklerini, otlardan
örülü çitin yanıp yok olduğunu gördü. Öbür avcılar arabalarını bırakmışlardı, kızgın küllerin üzerinden
atlayarak kavgaya katılmaya koşuyorlardı.
Daimios koşan yandaşlarına, "Etrafında bir halka oluşturun ve onu öldürün!" diye bağırdı.
Arkaya bakan Nefer, Meren'in Krus'a köprünün üstünde öbür yana doğru epeyi yol aldırdığını gördü.
Aygır titriyor ve kalasların toynaklarının altında oynadığını hissettikçe ter döküyordu, ama neyse ki
altındaki korkunç boşluğu göremiyordu.
Tam o sırada öbür avcılar Nefer'e, "Senin şu saç örgünü soylu kıçına tıkacağız," gibilerden alaycı laflar
atarak ve ellerinde kılıçlarını sallayarak delikanlıya doğru koşuyorlardı.
Nefer köprünün başına doğru geriledi. Şimdi ancak birer birer karşısına çıkabileceklerdi, böylece alaycı
lafların arkası kesildi. Adamlar köprünün başında grup halinde durdular.
Daimios, "Bana bir çentik attı," dedi.'"Ben yarayı bağlarken, onun arkasından sen git, Rastafa." Adam,
tuniğinin eteğinden dişleriyle bir şerit yırttı ve bununla sığ et yarasını bağladı. O bunu yaparken Rastafa
köprüye koştu. Adam karanlık ve öfkeli bakışları olan çok esmer, sakallı biriydi. İriliğine karşın bir
gelincik kadar hızlı ve çevikti. Sallanan köprü tabanının üstünde kolayca denge buldu ve Nefer'in boynuna
doğru sert bir hamle yaptı. Saldırının şiddeti karşısında delikanlı tekrar gerilemek zorunda kaldı.
Krus çarpışan kılıçların metal şakırtısını ve hemen arkasındaki bağırışları duyunca protesto eder gibi şaha
kalktı. Köprü altında zıpladı ve fena halde sarsıldı, korkunç bir an boyu hayvanın dengesini kaybedip
aşağıya uçması tehlikesi başgösterdi, ama bir mucize eseri olarak tekrar dört ayağının üstüne indi ve
sallanan köprünün üstünde titreyerek kaldı.
Sonunda sendeleyen ve köprünün kenarında sarsılan Rastafa oldu. Kollarını bir ileri, bir gen sallayarak
denge bulmaya çalıştı. Nefer hemen ona doğru hızlı bir adım attı ve kılıcını adamın kaldırdığı kolunun altına
sapladı. Bronz bıçak kaburgaların arasından geçerek derine kaydı. Rastafa delikanlıya şaşkınlıkla
bakarak, "Çok acıyor. Çok ağrıyor, kutsal Seth!" diye inledi.
Nefer kılıcını hızla çekti ve kılıçla birlikte Rastafa'nın yaşam kanı da arkasından dışarı fışkırdı. Kandan
kızıla boyanan adam arkaya doğru devrildi ve

-414 -
-415-


kollarıyla bacakları bir tekerleğin parmakları gibi açılmış olduğu halde döne döne uçuruma yuvarlandı.
Sesi çılgınca bir cıyaklamaya dönüşmüştü, ama adam düşmeye devam ettikçe ses de uzaklaştı ve zırhı
boğazın tabanındaki kayalara takırdayarak çarpınca aniden son bul

kollarıyla bacakları bir tekerleğin parmakları gibi açılmış olduğu halde döne döne uçuruma yuvarlandı.
Sesi çılgınca bir cıyaklamaya dönüşmüştü, ama adam düşmeye devam ettikçe ses de uzaklaştı ve zırhı
boğazın tabanındaki kayalara takırdayarak çarpınca aniden son buldu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 341
Bu ölüm yolculuğu karşısında dehşete düşen adamın arkadaşları köprünün başında duraklamışlardı. O
daracık geçide adım atmaktan birdenbire çekiniyor görünüyorlardı.
Nefer o andan yararlanarak geri döndü ve Krus'un titreyen böğrünü okşadı. "Sakin ol, Krus. Yanındayım
canım benim. Haydi devam et." Efendisinin sesini duyunca rahatlayan at, köprünün sallantısının da
yavaşlaması üzerine ileriye bir adım, sonra bir adım daha attı.
'Yürü, Krus, yürümeye devam et!"
Böylece köprünün yarı yerine gelmişlerdi ki, Meren bağırarak Nefer'i uyardı. "Arkanda, kardeş!"
Nefer yeni bir hasımla karşılaşmak için tam zamanında arkasına döndü. Bu adamın ününü duymuştu.
Libyalı bir köleydi ve özgürlüğü için dövüşüyordu. Korkuyu düşünmeyerek dar köprü tabanından
dosdoğru Nefer'in üzerine koşuyordu. İlk hamlesinin tam hızından yararlandı, öyle ki Nefer o ilk saldırıyı
atlatmaya ancak vakit buldu. Kılıç kılıca toslarken iki hasım göğüs göğüse geldiler, serbest kollarıyla da

Nefer yeni bir hasımla karşılaşmak için tam zamanında arkasına döndü. Bu adamın ününü duymuştu.
Libyalı bir köleydi ve özgürlüğü için dövüşüyordu. Korkuyu düşünmeyerek dar köprü tabanından
dosdoğru Nefer'in üzerine koşuyordu. İlk hamlesinin tam hızından yararlandı, öyle ki Nefer o ilk saldırıyı
atlatmaya ancak vakit buldu. Kılıç kılıca toslarken iki hasım göğüs göğüse geldiler, serbest kollarıyla da
ölümcül bir sarılışla birbirlerine yapıştılar. Güreşiyor, bir avantaj yakalamak için birbirlerini kâh yükseğe
kaldırıyor, kâh itiyorlardı.
Arkasındaki boğuşmayı duymak Krus'u harekete geçirdi. Öne doğru bir hamle yaptı ve karşı kıyının
güvenliğine doğru birkaç adım daha yaklaşmış oldu.
Nefer adamla yüz yüzeydi. Dişleri simsiyah ve testere gibi çentikliydi, nefesi ise kokmuş balık gibi
kokuyordu. O pis dişlerini köpek gibi hırlayarak Nefer'in yüzüne saplamaya çalıştı. Fakat Nefer geri
çekildi, sonra alnıyla tos vurarak deri miğferinin sivri ucunu adamın burnunun kemerine çarptı. Kemikle
kıkırdağın kırıldığını hissetti, adam da onu salıvererek arkaya doğru sendeledi. Bu arada dengesini
kaybetti ve kendini toparlamak için köprünün yanlarındaki halata sarıldı, oraya çaresizlik içinde asılı kaldı.
Nefer halatı kavrayan parmakları doğrayınca halat kanlı kesik parmaklardan kurtuldu. Libyalı arkasıüstü
devrildi ve havada haykırarak, kendi etrafında döne döne düşmeye başladı. Görünürde uzun zaman
düştükten sonra tok bir et gürültüsüyle aşağıdaki kayalara çarptı.
-416-

Köprüde Nefer'in arkasında Daimios'un liderliğinde üç adam vardı. Da-ımıos yarasını sarmıştı ve hiç de
yaralıya benzemiyordu. Ama iki arkadaşının başına gelenleri gördüğünden şimdi daha ihtiyatlıydı. Nefer
onunla dövüşürken aralarında bir kılıç boyu aralık bırakmaya dikkat etti ve ancak Krus karşı yakaya ağır
adımlarla yaklaştıkça geriledi.
Derken Meren, "Karşıya geçtik, Nefer," diye sevinçle bağırdı. Nefer de Krus' un toynaklarının kayalık
arazide takırdadığını duydu. Meren, "Krus da karşıya geçti," diye bağırdı.
Daimios'un bıçağı gözlerinin önünde şimşekler çaktırdığından Nefer dönüp bakamazdı, ama, "Köprüyü
kes, Meren, halatları kes de düşsün," diye bağırdı.
Daimios komutu duymuştu, panik halinde geriye sıçradı. Omzunun üzerinden arkaya bakınca köprüde ne
kadar ilerlediğini, öbür yakayla arasının ne kadar uzak olduğunu fark etti.
Meren köprünün bütün ağırlığını taşıyan iki kalın halatın yanında duruyordu. Kılıcıyla indirdiği ilk darbe
halatı yarı yerine kadar doğradı, iplikler pof, diye ayrılarak çiftleşen yılanlar gibi çözülmeye koyuldular.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 342
Daimios'un terli yüzünde yalın bir dehşet biçimlendi ve adam daracık yolda arkadaşlarıyla birlikte
kaçmaya koyuldu. Nefer hızla dönerek Meren'in halatların başında durduğu yere doğru koştu. Köprünün
sonuna vardı ve atlayarak kendini sağlama aldı. Hemen öbür halata saldırarak onu da sert hareketlerle
doğramaya girişti. Halatlardan biri ayrılınca bütün köprü titredi ve şiddetle bir yana yattı. Daimios kendini
öne attı ve tam ikinci halat da kopup köprü boşluğa uçarken kendini sağlam yere fırlatabildi.
Daimios kendini çabuk toparladı. Uçurumun kenarında durarak karşıdaki iki arkadaşa öfkeli gözlerle
baktı. Nefer kılıcını kınına soktuktan sonra adamı deli eden bir jestle selamladı. "Önünde uzun bir yol var."
Sonra arabanın parçalarının montajını yapmak için Meren'in yanına koştu. Bu işi Taita'nın dikkatli
bakışlarının önünde birçok kez tekrar etmişlerdi. Meren kasanın bir yanını kaldırırken Nefer tekerlekleri
poyraların üstüne yerleştiriyor ve tunçtan çivileri çekiciyle çakmaya çalışıyordu. Bundan sonra oku
kaldırdılar ve sahanlıktaki halkalı cıvataya bağladılar.
Nefer arkaya dönüp kanyonun öbür yanına bakmak için birkaç saniyesini harcadı. Daimios'la hayatta
kalan avcıların arabalarına binmekte olduklarını gördü. Çitin tüten otlarının son duman kümeciklerinin
arasından tek bir sıra halinde uzaklaşmalarını izledi. İzledikleri kanyonun kıyısındaki yol onları so-
-417-
Büyücüler Kralı / F: 27

nunda tepelerin düzleştikleri yere götürüyordu. Buradan itibaren taşıtlarını ve atlarını karşıya
geçirebilecekler ve takibi sürdürebileceklerdi.
"Yeterince vakit kazandık." Meren güvenli gözükmeye çalışıyordu, fakat sinirli atları köprüden geçirme
çabası onu korkunç derecede sarsmıştı. Elini yaralı yanına bastırdı.
Nefer onun hesabına korktu. "Belki," dedi. "Ama bu Kızıl Tanrı'ya bağlı olacak." Böyle derken
boynundaki Lostris Tılsımı'na dokundu.
Atları koşum takımlarına tutturdular, arkadan onları arabanın uzun okuna bağladılar. Bundan sonra
arabanın sahanlığına atladılar ve atları işaret flamaları sırası boyunca sürdüler. Bu hat üstünde atları
diledikleri kadar zorlayabilirlerdi, çünkü hattın sonunda onları Tarsuslu Khama'yla indüslü Drossa
bekliyordu. Sürücüleri Aartla'nın ekibinin en ünlü iki kılıç ustasının onları beklediği ringe girdiklerinde atlar

uzun bir süre dinlenebileceklerdi.
Nefer arabayı hızlandırdı, işaret flamaları da hızla yanlarından geçti. Son yükseltinin tepesine ulaştıklarında
ilerlerinde, dar ve uzun vadinin sonunda, onları buyur etmek için kapılarını sonuna kadar açmış Gallala
kentini gördüler.
Ama vadinin başında, kentle aralarındaki tepelerle çevrili sığ havzada yüzlerce kişilik bir kalabalık
toplanmıştı. Görünüşe bakılırsa son bireyine kadar bütün kent halkı kılıç sınavını seyretmeye gelmişti.
Araba hızla yaklaşırken kalabalığın uğultusunun fırtınanın sesi gibi şiddetlendiğini duydular.
Kalabalığın ortasında tahta parmaklıkla işaretli bir patika vardı. Bu patika onları tam ortada beyaz taşlarla
çizilmiş iki daireye götürecekti. Arabadan atlamaları üzerine seyisler atları zapt etmeye koşarken Nefer,
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 343
Meren'i kucakladı.
"Sen yaralısın, dostum," dedi. "Bunda utanılacak bir taraf yok, çünkü onurla alınmış bir yaradır, ama seni
engelleyecektir. Drossa'yla karşı karşıya gelmemeye çalışmalısın. O çok hızlı ve güçlü, üstelik boydan
boya zırhlar içinde. Ondan kaç ve ben yardımına yetişinceye kadar da kaçmaya devam et."
Bundan sonra ayrıldılar. Her biri hakemlerin onlar için uygun gördüğü dairelere yöneldi. Nefer beyaz
taşların oluşturduğu çizginin başında durdu ve dairenin ortasındaki savaşçıya baktı.
Tarsuslu Khama miğferi, göğüslüğü ve baldırlıklarıyla tepeden tırnağa zırh içindeydi. Nefer'le Meren de
aynı korumayı istemiş olsalardı, zırhlarını yarışın başından beri arabada taşımak zorunda kalacaklardı,
oysa iki zırhın ağırlığı Krus'un bile gücünü tüketirdi.
-418-

Nefer taş halkanın kıyısından adamını inceledi. Khama'nın miğferi kulakların yukarsında iki yana açılmış
kanatlarıyla korkunç bir maskeydi, burun parçası ise bir kartal gagasıydı. Aralıklarda ışıldayan gözler
insanlık dışı ve acımasızdı. Adamın göğsü de tunçtan bir zırhın korumasındaydı. Zırh eldivenleri altın renkli
balık pullarıyla kaplıydı. Sol omzunda dairesel bir küçük zırh taşıyordu.
Taita, "Gırtlak, bilek, koltukaltı, ayak bilekleri ve gözler," diye Nefer'i bilgilendirmişti. "Bunlar dışında her
yeri kapalı."
Nefer, Lostris'in Tılsımı'nı başının yukarsına kaldırdı ve uzun altın zinciri sol bileğine doladı. Sonra minik
altın cismi dudaklarına götürüp öptü. Beyaz taş çemberini aştı ve Tarsuslu Khama'yla karşılaşmaya gitti.
Önce sağa doğru bir kavis çizdiler, sonra geri döndüler, ama sonra Khama gözü şaşırtacak kadar hızlı bir
dizi saplama ve kesme hareketiyle birdenbire üzerine saldırdı. Üstünde zırhın bu ağırlığı varken bu kadar
hızlı olabileceği Nefer'in aklına gelmemişti. Adamı kendisinden uzak tutmak için delikanlının bütün hünerini
ve kuvvetini seferber etmesi gerekiyordu, buna rağmen deri zırhını delen ve kaburgalarına kadar nüfuz
eden bir kılıç darbesi yemenin önüne geçemedi. Birbirlerinden ayrılıp sonra tekrar birbirlerinin etrafında
dönmeye başlarlarken Nefer sıcak kanının böğrüne doğru aktığını hissediyordu.
Kalabalık etraflarında tıpkı fırtınalı deniz gibi uluyordu. Fakat hasımların birbirlerinden ayrılmalarını izleyen
ani sessizlik içinde Nefer öbür ringden gelen acı dolu bir ses duydu. Meren'in sesini tanıdı. Meren bir kılıç
darbesi yemişti ve çığlığına bakılırsa ağır bir yara almıştı. Nefer'in yardımına ihtiyacı vardı, belki de hayatı
buna bağlıydı. Fakat daha önce bu Khama gibi bir hasımla karşılaşmadığından Nefer'in kendi hayatı da
müthiş bir tehlikedeydi.
Taita bile adamın zayıf bir yanını fark edememişti, fakat metale çarpan metal takırtıları arasında
birbirlerine kavuştukları sırada Nefer onda çok küçük bir kusur fark etti. Khama omuz altından bir kesme
hareketine giriştiği zaman kısa bir an sağ yanını açıkta bırakıyor ve başını öne sürüyordu, bu ise genelde
zarif ve akıcı stiliyle çelişen hantalca bir hareketti.
Nefer uzun süre karşı koyamayacağının farkındaydı. Yılan ona göre fazla becerikli ve güçlüydü.
Delikanlı sonunda bir kumar oynadı. Sağ kalçasını açıkta bırakan bir hareket yaptı, Khama bunun üzerine
tıpkı saldıran bir engerek yılanı gibi aşağıdan harekete geçti. Bu arada önü açılmış ve başı öne itilmişti.
Buna hazırlıklı olan Nefer hemen kalçasını çekti, kılıç da kan akıtmadan sadece etekliğinin ucunu kesti.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 344
-419-

Nefer'in zincirinin ucunda fırıl fırıl döndürdüğü Lostris'in Tılsımı göz kamaştırıyo

Nefer'in zincirinin ucunda fırıl fırıl döndürdüğü Lostris'in Tılsımı göz kamaştırıyordu. Derken delikanlı onu
sapan gibi kullandı, atışını hızlandırmak için zincirinden yararlandığından altın cisim ok gibi fırlayan bir ışık
huzmesine dönüşmüştü. Böylece Khama'nın miğferinin göz deliğinin içine çaktı, keskin metal kenar da
adamın göz yuvarlağını dibine kadar yardı.
Altından maskesinden pelte gibi göz sıvısıyla kan boşanan Khama gen geri sendeledi. Adam duyduğu
acıdan adeta kör olmuş, yönünü şaşırmıştı. Patlamış göz yuvarlağına ulaşmak için miğferi başından
koparıp atmaya çalıştı. Miğferin kenarı kalkıp boğazı ortaya çıkınca Nefer kılıcının ucunu adamın gırtlak
çıkıntısının bir parmak yukarsına sapladı. Kılıcın ucu yukarıya doğru açı çevirerek Khama'nın beyninin
arkasına kadar kaydı. Adam kollarını iki yana açıp yere yığıldı. Zırhı güneşten kavrulmuş toprağa
takırdayarak çarpmadan önce ölmüştü bile.
Nefer sandaletini hasmının boğazına dayadı ve kılıcının ucunu, adamın miğferinin metaliyle kafatasının
kemiği arasında sıkıştığı yerden çıkarmak için bütün gücüyle çekmek zorunda kaldı.
Cesedi olduğu yerde bıraktı ve tılsımın zincirini yine bileğine dolayarak ringden fırladı. Meren'in ölümcül
bir tehlikeyle karşı karşıya olduğunu bildiği öbür ringe ulaşmaya çalışıyordu, ama kalabalık ona engel
oluyordu. Delikanlı kendine yol açmak için kılıcını çekti, seyirciler de korkuyla önünden kaçıştılar. İnsan
kalabalığını yarıp geçtiğinde Nefer ikinci ringde Meren'in silahını elinden düşürdüğünü, sağ böğründeki bir
yaradan ve kulağını yarı yerine kadar yarmış bir kesikten sel gibi kan kaybettiğini gördü.
Kulağı iplik gibi sarkmış bir et parçasının ucunda sallanıyordu. Delikanlı bu halde Drossa'dan kaçmayı
başarıyor, hasmının kılıcının menzili dışında kalmak için panik içinde geri geri gidiyordu.
Drossa gülüyor, öldürme zevkiyle boğa gibi böğürüyor, korkunç ses te-
pelikli savaş miğferinin içinde yankılanıyordu. Öldürücü darbeyi indirmek için
Meren'i uygun pozisyona sürmeye çalışıyor, bu arada acele etmiyor, mücade
lenin her anının zevkini çıkarıyordu. -
Drossa'nın Nefer'e arkası dönüktü. Delikanlı onun üzerine sıçradı ve adamın zırhının bağlama yerine
kılıcıyla nişan aldı. Fakat Drossa vahşi bir hayvanın içgüdüsüyle tehlikeyi sezdi ve bu yeni gelen hasma
doğru hızla döncıü. Nefer'in hamlesi metal göğüslüğe çarparak geri tepti, Drossa bu arada kılıcıyla
delikanlının başına nişan aldı. Nefer kendini geri attı ve iki vahşi hayvan gibi birbirlerinin etrafında
dönmeye başladılar.
-420-

Meren fırsattan yararlanarak düşürdüğü kılıcını almak için eğildi, fakat Drossa onun üzerine atladı. Meren
o kadar zayıf düşmüştü ki sendeleyip kapaklandı. Drossa tekrar yere düşen kılıcı bir tekmeyle ringin
dışına fırlattı ve ayağını Meren'in omuzlarının arasına dayayıp onu yere mıhladı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 345
"Bak gör, bütün dünyayı titreten güçlü Firavun, oğlanın nasıl elimde." Bir celladın indirdiği darbeyi taklit
etti, ama kılıcının keskin kenarını Meren'in ensesine dayamakla yetindi. "Ne dersin, sana onun kellesini
vereyim mi? Bir hükümdara layık bir armağan olur doğrusu."
Nefer'in öfkeden gözleri karardı, onu yerde yatan Meren'den uzaklaştırmak için Drossa'nın üzerine
saldırdı. Kılıcın baldırında açtığı kesiği hissetmesi üzerine aklı başına geldi. Kendini arkaya atınca
Drossa'nın miğferdeki yarıklardan gözüken gözlerinden adamın onunla oynadığını ve bunun her anından
sadistçe bir zevk aldığını fark etti. Drossa kendine göre bir artistti, kalabalık da onun gösterisinden
hoşlanmıştı. Alkışları ve bağırışlarıyla belli ediyorlardı bunu.
Meren birden uzanıp her iki kanlı eliyle Drossa'nın ayak bileğini yakaladı ve adamı devirmeye çalıştı.
Drossa sendeledi ve küfür ederek bir tekmeyle ayağını kurtardı, fakat bir an için dengesini kaybetmişti,
Nefer de bundan yararlanarak saldırıya geçti. Hasmının boğazına, miğferinin çene parçasıyla göğüslüğünün
tepesinin arasına nişan almıştı. Fakat Drossa bedenini yana kıvırınca Nefer'in kılıcı metalin üstünde
tıngırdadı.
Nefer öldürücü darbeyi indirme şansını kaçırmış, ama bu sayede Dros-sa'yı kurbanının üstünden
uzaklaştırmıştı, Meren de bu arada zar zor ayağa kalkmış ve Nefer'in arkasına sendeleyerek arkadaşını
bir tür koruma kalkanı gibi kullanmaya başlamıştı.
İki hasım yine birbirlerinin etrafında fır dönüyorlardı. Nefer umutsuzluğun soğuk nefesini yine hissetmeye
başlamıştı. Drossa gibi bir adamın ona yeni bir şans tanımasını hiç olası görmüyordu. Çaresizlik içinde
tılsımla bir deneme daha yaptı. Onu altın zincirinin ucunda döndürerek Drossa'nın miğferindeki göz
yarıklarına nişan aldı. Fakat Drossa anında çenesini indirince altından tılsım miğferin alnından arkaya sekti.
Tılsım eğer zincirin ucunda olmuş olmasaydı Nefer onu kaybederdi, ama onu geri çekebildi ve zinciri yine
sol bileğine doladı.
"Bu silah değil, çocuk oyuncağı." Drossa alayla güldü.
Yine birbirlerinin etrafında döndüler ve kandırıcı hareketler yaptılar. Drossa kolay hareket ediyor, fakat
Meren'i koruma çabasından dolayı Nefer engelleniyordu. Saldırıya geçip Meren'i korumasız bırakamazdı.
-421 -

İ", C
Drossa ikisiyle bir kuzu sürüsünü yöneten çoban köpeği gibi oynuyor, onları beyaz taş sırasına doğru
sürüyordu. Kalabalığı hoşnut edecek gösterişli bir darbeyle onları öldürmeyi, böylece ününü artırmayı
amaçlıyordu.
Derken kalabalığın içinden biri, "Avcılar!" diye bağırdı, bütün başlar da uzun vadinin ucundaki yükseltinin
tepesine çevrildi.
Daimios'un arabası ufuk çizgisinin üstünde belirmişti. Köprü başında onurunun kırılmasını unutturmak ister
gibi atlarını alabildiğince zorluyordu. Kafilesindeki öbür arabaları çok geride bırakmıştı. Fırtına gibi
aşağıdakilerin üzerine geliyordu.
"Sen bana aitsin, kudretli Mısır!" Drossa, Nefer'le alay etmeyi sürdürüyordu. "Daimios gibi bir türedinin
saç örgünü benden almasına izin vermeyeceğim."
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 346
Nefer miğferin yarıklarındaki soluk renkli gözlerdeki buz gibi kararlılığı görebiliyordu.
Meren'e, "Eğer yere düşersem kendini kurtarmaya bak. Ringden çık," diye fısıldadı.
Meren, "Hayır, Firavun. Cennete giden yolda mızrakçın olarak seninle geleceğim," dediyse de kuvvetinin
kesilmesi üzerine bacakları altında bükülüver-di ve kanlar içinde yere çöktü. Drossa fırsattan yararlanarak
çığ gibi Nefer'in üzerine çöktü.
Kılıcı Nefer'in umutsuz gardının üstüne bir demircinin çekicinin örse çarpışı gibi madeni şakırtılarla
iniyordu.
Her darbe delikanlının sağ kolunu omzuna kadar sarsıyor ve uyuşturuyordu. Uzun zaman
dayanamayacağının farkındaydı. Buna rağmen her darbeyi tahmin etmek için Drossa'nın gözlerini
gözlüyordu. Öldürücü darbeyi indirmeye hazırlanırken adamın gözlerinin daraldığını ve ışıldadığını gördü.
Darbe tıpkı gökten inen yıldırım gibi yüksekten boşandı, Nefer'in bütün yapabildiği de bunu karşılamak
için kendi kılıcını başının yukarsına kaldırmak oldu. Hasmının kılıcını tek bir elle döndüremeyeceğini veya
durduramayacağını biliyordu, Drossa buna fırsat vermeyecek kadar güçlüydü. Bunun üzerine kılıç tutan
eline destek olması için sağ bileğini sol eliyle kavradı. Altından tılsımı tutan eliydi bu.
İki kılıç öylesine bir şiddetle çarpıştılar ki tunç karşı koyamadı. Her iki kılıç da çatırdayarak koptu ve
beyaz taş çemberinin dışına fırladı.
İkisi de bir tek vuruşla silahsız kalmışlardı ve bir an boyu şaşkın halde bakıştılar. Kendini ilk toparlayan
Nefer kılıcının kabzasını Drossa'nın kafasına
-422-

fırlattı. Hasmı içgüdüsel olarak başını eğdi. Nefer öne atılınca göğüs göğüse geldiler.
İki tapınak dansçısı gibi birlikte dönüyorlar, bir sağa, bir sola gidiyorlar, birbirlerini devirme

fırlattı. Hasmı içgüdüsel olarak başını eğdi. Nefer öne atılınca göğüs göğüse geldiler.
İki tapınak dansçısı gibi birlikte dönüyorlar, bir sağa, bir sola gidiyorlar, birbirlerini devirmeye
çalışıyorlardı. Drossa bir ara kollarını Nefer'in koltuklarının altına geçirdi ve zırhlı yumruklarını delikanlının
kürek kemiklerinin arasında kilitledi. Gümüş bilezikleri ve altından eldivenleriyle Nefer'i tunçtan zırhının
üstünde ezmeye başlamıştı. Nefer yükseğe kaldırılmasına karşı koyamadı. Kendini savunmak için
Lostris'in Tılsımı dışında silahı yoktu.
Kuvvetinin son katresiyle altın zincirin bir ilmeğini Drossa'nın miğferinin üzerine geçirmeyi başardı.
Bileklerini kıvırarak zinciri döndüre döndüre aşağıya itti ve sonunda miğferin altındaki aralığı ve Drossa'nın
boynunu buldu. Nefer uçlarına asılarak zinciri döndürüyordu. Sonunda altın halkaların canlı eti kesmeye
başladığını hissetti.
Drossa gürültüyle soludu ve Nefer'i salıvererek her iki elini boynuna attı. Nefer'in bileklerini yakalayarak
boynundan uzaklaştırmaya çalıştı. Ancak bu hareket, halkaların kesme gücünü artırmıştı. Miğferin
yarıklarının içersine bakan Nefer, Drossa'nın gözlerinin yuvalarından fırladığını ve kanla dolduğunu gördü.
Zinciri sağ bileğinin etrafına bir kere daha dolayarak sağa ve sola doğru testereleme hareketlerini
sürdürdü. Drossa'nın gırtlağından gargaralamaya benzer bir ses çıktı ve gözlerinin birinde bir damar
patladı. Göz olgun bir çilek gibi yuvasından fırlamıştı. Drossa hâlâ Nefer'in bileklerine sarılmış durumda
dizlerinin üstüne çöktü. Delikanlı onun tepesine dikilmiş durumda bileklerini kıvırarak zinciri daha da
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 347
sıkıştırıyordu. Sonunda zincirin kıkırdaksı bir maddeyi kestiğini hissetti. Drossa'nın soluğu, kesilmiş nefes
borusundan rüzgâr gibi boşandı. Nefer zincirin bir ilmeğini daha bileğine doladı ve tekrar çekti. Zincirin,
kemiğe kadarki yolunun üstündeki bütün dokuları kestiğini hissediyordu. Miğferin aralığından iri iri
damlalar halinde kan süzülmeye başlamıştı. Nefer bunun üzerine toparlanıp kalan bütün gücünü kullandı.
Zincir Drossa'nın boynunda iki omurun arasındaki eklemi buldu ve kesti. Adamın kafası omuzlarından
fırladı ve hâlâ ağır miğferin içinde olarak ringin öbür ucuna yuvarlandı.
Nefer arkaya doğru sendelerken hakemin onu galip ilan ettiğini duydu. Kanlı altın zinciri tekrar boynuna
geçirirken çılgına dönmüş kalabalığın başlarının üzerinden tepenin yamacına baktı. Daimios'un arabası
yamacın yarı yerine varmıştı ve dörtnala üzerine geliyordu.
Nefer, Meren'in üzerine eğildi. "Ayakta durabilecek misin?" diye sordu, ama Meren deneyince bacakları
altında büküldü ve ayaklar altında çiğnenmiş
- 423 -

toprağın üstüne serildi. Nefer onu bir kolundan çekerek ayağa kaldırdı, sonra kolunu onun boynuna
doladı. Ağırlığına omuzlarıyla destek olarak Meren'i ayağa kaldırdı, onu dizlerinin altından kavradı ve
hareketsiz vücudunu omuz-ladı. Meren'in başı sırtında, bacakları ise önünde sallanıyordu.
Meren ağır bir erkekti, Nefer de hemen hemen tükenmişti, vücudunun sınırlarını zorluyordu. Onunla
beklemekte olan arabaya doğru sendeledi ve arkadaşını olduğu gibi taban tahtalarının üstüne bıraktı. Bir
saniye kadar kendisine yakın tekerleğe soluk soluğa dayandı ve arkaya baktı.
Daimios yamacın dibindeki düzlüğe ulaşmıştı. Belki dört yüz adımlık bir mesafedeydi ve hızla
yaklaşıyordu. O kadar yakındı ki Nefer adamın yüzündeki utkulu ifadeyi görebiliyordu. Daimios öne eğildi
ve uzun siyah kırbacı atlarının üstünde şaklattı; hayvanlar anında öne fırladılar ve daha da hızlı yaklaşmaya
koyuldular. Öbür avcıların arabaları da onu yokuş aşağı izlemekteydiler; toplam altı taneydiler. Durup
onların hepsiyle çarpışmak düşüncesini Nefer hemen aklından çıkardı. Şimdiki durumunda yalnız
Daimios'la başa çıkabileceği bile şüpheliydi. Kaçmak zorundaydı.
Delikanlı ipi Meren'in vücuduna doladı, koltukaltlarından geçirdi ve onu taban tahtalarına bağladı. Sonra
sürünürcesine arabaya bindi ve Meren'i bacaklarının arasında tutarak durdu.
Atları başlarından tutup zapt eden seyislere, "Onları serbest bırakın!" diye seslendi. Seyisler denileni
yaptılar ve kenara sıçradılar.
"Koş, Döv! Koş, Krus!" Atlar birlikte harekete geçtiler, kalabalık da önlerinde dağıldı. Nefer başlarını
vadinin öbür ucuna, kentin açık kapılarına doğru çevirdi, onlar da koştular.
Araba sallanıp zıpladıkça Meren, Nefer'in ayaklarının arasında istemsiz olarak inliyordu, Nefer de yolun
üstündeki pürüzlü yerlerden kaçmaya çalışıyordu. Arkasında bir kırbacın sakladığını duyunca başını
çevirdi ve Daimi-os'un onları sıkıştırdığını gördü. Atlarını kırbaçlıyor ve onlara öfkeyle bağırıyordu, fakat
Dov'la Krus, Daimios'un kırbaçla tüm çabalarına rağmen onları daha fazla yaklaştırmadılar. Nefer ileriye
baktı ve aşmak zorunda oldukları mesafeyi hesaplamaya çalıştı.
Gallala'nın kapılarına yarım fersahtan daha az bir yolları kalmıştı. Nefer duvarları ve girişteki kırmızı taştan
kolonları süsleyen palmiye yapraklarından örülü çelenkleri daha şimdiden görebiliyordu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 348
O an dikkatinin dağılmasının bedelini ödedi. Tekerleklerinden birinin patikanın kenarındaki bir kaya
çıkıntısına çarpması üzerine araba yükseğe fırladı
-424-

ve altında hızla döndü. Az daha devriliyordu. Nefer taşıtı kontrol altında tutmaya çabalarken Krus da ona
arabayı dengelemekte yardımcı oldu .
Ama şimdi arkaya bakınca hatasının ona pahalıya patladığını gördü. Daimios aralarındaki açıklığın yüz
adımını kapatmış ve harbe sıralarına ulaşmıştı. Nefer onun, yanındaki okluğa uzandığını ve kayışı bileğine
sardığını gördü.
Nefer ona bir karşılıkta bulunacak durumda değildi. Bütün oklarını harcamış, yayını kanyona fırlatmıştı,
Drossa'yla yaptığı düelloda ise kılıcı kırılmıştı. Bir kırbacı bile yoktu. Tek savunma aracı hızdı.
Atlarına, "Koş, Döv! Koş, Krus!" diye seslendi. Adlarını duyunca atların kulakları kıpırdadı. Toynakları
katı toprağı dövüyor, Taita'nın kara yağı da kurumakta olduğundan tekerleklerin poyraları gıcırdıyordu.
Derken başka toynak sesleri duyuldu. Nefer'in atlarının toynaklarının sesine karışıyordu bu sesler. Bu kez
arkasına bakınca Nefer Daimios'un daha da yaklaştığını, atlarının sırtının ve böğrünün kırbaçlanmaktan
kan içinde kaldığını gördü. Daimios'un elinde fırlatılmaya hazır bir harbe vardı ve onu fırlattı. Nefer
mızrağın hasmının elinden fırlayıp zehirli bir böcek gibi yaklaştığını görüyordu. Harbe sağ ayağının yanında
taban tahtasına saplanınca delikanlı içgüdüsel olarak irkildi. Harbe, saplı olduğu yerde titreyip duruyordu.
"Koşun canlarım!" Nefer'in sesi tizleşmişti, atlar da bunu duydular. "Elinizden geleni yapın!" Krus kalan
gücünü biraz daha zorladı ve Dov'u da yanı sıra sürükledi. Daimios'un kırbaçlanmış kanlı atlarıyla arayı
açmaya başladılar.
Daimios, "Daha hızlı domuzlar!" diye bağırıyordu. "Daha hızlı koşun, yoksa sırtınızın derisini diri diri
yüzerim." Uzun kırbaç şaklarken gözle görülmeyen bir ip iki taşıtı birleştirmiş gibi birlikte yarışıyorlardı.
Daimios başka bir harbe çekerek kayışı bileğine sardı. O atış için kolunu arkaya atarken Nefer zamanı
çok iyi hesapladı, Dov'un Krus'un omzuna doğru eğilmesi üzerine araba hafifçe yana kaydı, bu kadarı ise
kargının Nefer'in omzunun üzerinden boşa gitmesine yetti. Fakat bu manevra mesafe kaybetmelerine
neden olmuştu, Daimios da sonuncu harbeyi kaparak kayışı bileğine sardı. Artık çok yakındı.
Nefer çaresizlik içinde ona bakıyordu. Atlarının komutu daha kolay algılamaları için dizginleri biraz daha
sıktı. Daimios harbeyi fırlatmak için tam sağ omzunu hızla çevirdiği sırada Nefer atlarını aksi yöne sevk etti
ve onları dörtnala koşturdu. Fakat harbe Daimios'un elinden ayrılmamıştı. Bir aldatma numarasına baş
vurmuştu. Harbeyi yine atış durumuna geçirdi.
- 425 -

Nefer yine geriye dönmek ya da patikadan ayrılıp

Nefer yine geriye dönmek ya da patikadan ayrılıp engebeli araziye ve dağınık kayaların arasına sapmak
zorundaydı. Hareket açısını değiştirdi, Daimios da bu kez Nefer'e değil, dönüş sırasında böğrü açıkta
kalan Dov'a nişan aldı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 349
Kargı kısrağın omzuna saplandı. Derisiyle kas demetini delip geçti, ama sonra kemiğe çarparak yaşamsal
organlarına ulaşamadı. Ölümcül bir darbe değildi bu, ama sakatlayıcı olduğu muhakkaktı. Kargının ucu
çatallı olduğu için hayvanın yanında sallanıyor ve attığı her adımı engelliyordu.
Döv çabalıyor, elinden geleni yapıyordu, ama artık Krus'a ayak uydura-mıyor, akan kanları da Nefer'in
bacaklarının üstüne sıçrıyordu. Delikanlı arabanın altında yavaşladığını hissediyor ve Dov'a seslenmesine
rağmen, harbe attığı her adımla kısrağın böğrüne çarpıyor ve ön ayaklarına dolaşıyordu.
Daimios ileri atıldı. Nefer de hasmının atlarının arabasının tekerleğiyle bir hizaya geldiğini gözucuyla
gördü, Daimios'un çabayla zafer sevincinden bo-ğuklaşmış sesini ise kulağının içinde duydu.
"Senin için her şey bitti, Nefer Seti. Artık elimdesin."
Nefer başını çevirip Daimios'a baktı. Adamın dudakları, kazıklı hummaya yakalanıp ölmüş bir cesedinki
gibi korkunç bir grimasla sonuna kadar açılmıştı. Sonuncu harbesini fırlatmış, kırbacını da atmış, ama
kılıcını çekmişti.
Kapılara kadar ne kadar bir yol vardı? Beş yüz adımdan az. Kapılar ne kadar yakın, ama aynı zamanda
ne kadar uzaktı!
Delikanlı içgüdüsel olarak tapınağın damına baktı. Üstünde minik siluetler diziliydi, aralarında tahmin ettiği
gibi Mintaka'nın tuniğinin al rengini seçti ve sevgilisinin, başının yukarsında yeşil bir dal salladığını, uzun
siyah saçlarının da kuzey rüzgârında bir flama gibi dalgalandığını gördü.
İşte her şeyden değerli bir ödül, diye düşünerek eli, ayağının yanında taban tahtasına saplanmış olan
Daimios'un harbesine gitti.
Harbenin başı tahtanın derinine saplanmıştı, ama delikanlı jm kuvvetini toplayarak çekti, çevirdi ve en
sonunda onu tahtanın içinden kurtardı.
Harbeyi fırlatmak için sırımı yoktu, bunun yerine harbeyi bir süngü gibi tuttu ve düşmanına baktı. Nefer'in
elindeki silahı görünce Daimios'un gözleri kısıldı ve adam kılıcıyla hemen gard pozisyonunu aldı. Arabasını
Nefer'inkinın yanına sürerek delikanlıya doğru bir hamle yaptı. Nefer darbeyi harbenin sapıyla geri çevirdi.
İki araba birbirinden ayrıldı, ama sonra birbirlerine o kadar şiddetle çarptılar ki aracının yanından yere
savrulma tehlikesi geçiren Nefer var gücüyle dizginlere asılmak zorunda kaldı.
-426-

Daimios bu kez Nefer'in saç örgüsünün bağlı bulunduğu uzun sırığa kılıcıyla çarptı, ama sert bambuyu
koparamadı. Kendini toparlayan Nefer de Daimios'a harbeyle saldırarak onu geri sürdü. İki araba şimdi
tekerlek tekerleğe hız yapıyorlardı.
Nefer'le Daimios arabalarından birbirlerine doğru eğilmişler, silahlarıyla saplama ve kesme denemeleri
yapıyorlardı. Tunçtan bıçak Nefer'in göğsüne çarptı, delikanlı da kendini dizginlere doğru attıysa da
göğüslüğünün derisi kesildi ve delikanlı kesici kenarın etine battığını hissetti. O da harbenin ucunu
Daimios'un yüzüne doğru savurdu ve adamı geri çekilmeye zorladı.
Harbenin çatalı derisine gömülü olan, sapı ise her attığı adımda bacaklarına çarpan Döv var gücünü
harcıyordu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 350
Nefer birçok sesin uğultusunu duyuyordu. Sesler önce hafifti ve toynakların ritmi ve tekerleklerin
gıcırtısıyla gümbürtüsünün arasında boğuluyordu, ama atılan her adımla kuvvetleniyordu. Delikanlı başını
kaldırdı ve akarak gözlerini yakan terlerin arasından hemen ilersinde kapıları gördü. Kentin duvarla-rıyla
damlar insan doluydu. Yasalarıyla alkış seslerinin arasında Mintaka'yı duyar gibi oldu. "Başar, sevgilim,
benim için başar!" Bu ses hayalinin ürünü olabilirdi, ama buna rağmen ona güç verdi. Atlara seslenerek
dizginlerini toparladı. Ne çare ki Döv sendeliyordu.
Daimios yine saldırıya geçti, ama bu kez darbeyi adama değil, harbeye indirdi. Kılıcın keskin kenarı
harbenin sapını Nefer'in yumruğuna birkaç santim kala doğradı ve delikanlıyı elinde işe yaramaz bir maden
parçasıyla bıraktı. Nefer parçayı Daimios'un kafasına fırlattıysa da adam başını eğerek kendini kurtardı,
sonra Nefer'e doğru yine bir hamle yaparak delikanlıyı, keskin kenardan kaçmak için araba sahanlığının
öbür yanına kaçmak zorunda bıraktı.
Daimios anında avantajdan yararlandı ve Nefer'in önüne geçti. Geçerken Nefer'in saç örgüsünün ucunda
dans ettiği çomağı yakaladı. Onu kırmaya çalıştı, ama çomak ikiye katlanmakla beraber çabalarına karşı
koydu. Daimios çomağı hâlâ bir eliyle tutarken öbür eliyle gür siyah kümesine uzandı. Saç, adamın
parmak uçlarının ucunda zıplıyor ve dans ediyordu, ama Daimios aynı zamanda kılıcının kabzasını tutmaya
çalıştığı için ganimeti kavramayı başara-mıyordu. Kılıcını elinden bıraktı ve bu kez örgüyü yakalayıp
koparmaya çalıştı, ama bambu esnek ve sağlamdı, saç örgüsü de çok sıkı bağlanmıştı.
Krus ile Daimios'un aksi yöndeki atı omuz omuza koşuyorlardı. Daimios bütün dikkatini ganimeti bambu
çomağından koparmaya vermişti. Nefer'in si-
-427-

l
lahsız olduğunu ve bir tehlike oluşturmadığını biliyor ve ilerlerinde beliren taş kapıları görmezlikten
geliyordu.
Nefer, Krus'a, "Ona yüklen!" diye bağırdı. "Omzunu bastır!" Nefer bir yan- f dan da dizginleri sağa, sola
ve öne arkaya çekiştiriyordu. Bunca aydır çölde bunun talimini yapmışlardı. Taita öbür atları yönetirken
Nefer, Krus'a bu güç çekişmesinden zevk almayı öğretmişti. Şimdi de büyük sağ omzuyla düşmanın atını
zorluyor, omzunu o atın omzunun altına sokarak hayvanı kaldırıyor ve dengesini bozuyordu. Kapıların iki
yanında yontulmuş kırmızı taştan bir çift sütun yer alıyordu. Yüzyılların kum yüklü rüzgârları onları cilalamış
ve biçimlendirmiş olsa bile hâlâ muazzam ve ürkütücüydüler.
Nefer, Krus'a, "Onu yana sür!" diye bağırdı ve dizginleri sertçe çekerek cesaretlendirdi. Krus öbür atı bir
yarda daha yana itti, öyle ki hayvan dosdoğru kırmızı taş duvara yönelmişti.
Daimios son dakikada olanların farkına vardı. Duyduğu dehşeti dile getiren bir çığlık atarak bambu
çomağını salıverdi ve arabasına tekrar hâkim olmaya çalıştı. Fakat Krus öbür ata hâkimdi ve onu paldır
küldür taş kapıya doğru sürüyordu.
Daimios uçar gibi yol alan arabayı durdurup çarpışmayı önleyemeyeceğini anlamıştı. Arabadan atlamaya
çalıştı, ama çok geç kalmıştı. Atlarının ikisi de son süratle taş sütuna tosladılar ve anında öldüler. Nefer
çarpışma anındaki dehşet çığlıklarını, kırılan kemiklerin çatırtısını ve tahtaların parçalanışını duydu.
Tekerleklerin biri yerinden koptu ve bir an Nefer'in aracının yanında yuvarlandı. Daimios da harbelerinden
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 351
biri gibi dosdoğru duvarın üstüne savruldu. Başı önde olmak üzere taşa çarptı ve kafatası fazla olgun bir
kavun gibi patladı. Kuvvetli beyaz dişleri kırmızı taşın yüzeyine saplanıp kalmıştı. Sonradan küçük
çocuklar tarafından taşın içinden sökülecekler ve altın zincirlere geçirilerek hatıra eşyası olarak pazar
yerlerinde satılacaklardı.
Nefer, Krus'la Dov'u yöneterek kapıdan geçirdi. Bu arada tekerleklerinden biri kırmızı taşı sıyırdıysa da
iki yanında neşeli kalabalıkların sıralandığı kentin anacaddesinden hızla geçmeye başladılar. Kentliler
caddeye palmiye yaprakları ve çiçekler, hatta kendi atkılarıyla baş örtülerini; başka giyim eşyalarını
serpmişlerdi.
Nefer'i endişelendiren ilk şey Dov'du. Atları durdurup arabadan atladı ve yaralı kısrağın başına koştu.
Harbenin dikenleri omzunun içlerine saplanmıştı. Nefer bunların çıkarılması için yalnız Taita'ya
güvenebilirdi, ama en azından
-428 -

harbenin sapını kırarak hayvanın yanında sallanmasını

harbenin sapını kırarak hayvanın yanında sallanmasını önledi. Sonra tekrar arabaya atlayarak dizginleri
eline geçirdi.
Kalabalıklar caddeye boşanıp yürüyüş hızıyla ilerleyen arabanın yanında koşmaya başladılar. Ellerini
uzatıp Nefer'e dokunuyorlar, yaralarından bacaklarına sızan kanı baş örtüleriyle siliyorlardı. Bir Tanrı'nın,
bir Firavun'un ve bir Kızıl Yol savaşçısının kanı kumaşı bir kutsal emanete dönüştürecekti, isterinin
pençesinde övgülerini yağdırıyorlardı.
"Bizim için dua et, güçlü Mısır. Gerçek Firavun!" "Bize önderlik et, büyük Firavun. Zaferini bizlerle
paylaş." "Kızıl Tanrı'nın kutsal kardeşi, selam sana!" "Bin yıl, sonra bin yıl daha yaşa, gerçek Firavun
Nefer Seti!" Forum'un ağzında kalabalık o kadar yoğundu ki kentin muhafızlarının arabanın önünden
koşup sopalarıyla onları yolun üstünden uzaklaştırmaları gerekti. Nefer ancak bundan sonra arabasıyla
forum'a girebildi.
Forum'un ortasına kurulmuş taş platformun üstünde Hilto'yla Şabako yeni savaşçı kardeşlerini buyur
etmek için bekliyorlardı.
Nefer ezilmiş, tozlanmış ve orasına burasına kan bulaşmış arabayı platformun altında durdurdu, iki adam
da gelerek Meren'i kaldırmasına yardım ettiler. Onu hep birlikte Taita'nın beklediği Hathor Tapınağı'nın
içine taşıdılar. Meren'i Taita'nın hazırladığı sehpanın üstüne yatırdılar, ihtiyar Büyücü de hemen kolları
sıvadı. Önce delikanlının yanındaki derin kılıç yarasıyla ilgilendi. Merykara'nın gözyaşları Meren'in kırık ve
kanayan vücudunun üstüne damlıyor ve yaralarını yıkıyordu.
Kızıl Yol savaşçıları Nefer'i yine forum'a götürdüler. Delikanlı bundan sonra basamakları indi, arabadaki
iki saç örgüsünü aldı ve onları platformun ortasındaki sacayağının üstünde yanan mangalın başına götürdü.
Mangalın önünde yere diz çöktü ve, "Hiçbir düşman onurumuzun ve silahşorluğumuzun bu simgelerine el
atamadı," dedi. Saç örgülerini bütün dünyanın görmesi için yükseğe kaldırdı, sonra da net ve gururlu bir
sesle, "Onları Kızıl Tanrı'ya adıyorum," diye bildirdi.
Örgüleri ateşin içine attı. Saçlar parlak bir ışık vererek yandılar. Nefer ayağa kalktı. Ayakta dururken
aldığı yaralardan dolayı zayıf düştüğü için sendeliyordu. "Kızıl Yol'u aşmayı başardım. Yaşım yeterli
olmasa bile, Mısır'ın çifte tacı üzerindeki hakkımı kanıtladım. Firavun olduğumu ilan ediyorum. Gerçek
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 352
-429-

olan tek Firavun benim. Taç üzerinde hak iddia edecek olan başkaları başlarına geleceklerden kendileri
sorumlu olacaklar."
Oradakilerin hepsi Nefer'i alkışlarken Kızıl Yol'un savaşçıları önünde diz çöktüler, sağ eliyle ayağını
öptüler ve ölünceye, hatta sonsuzluğa kadar ona bağlılık yemini ettiler.
Nefer herkesin susması için sağ kolunu kaldırdı, fakat bacakları altında bükülüverdiler, Mintaka koşup
ona destek olmasa düşebilirdi. Bir kolunu kızın omuzlarına dolayarak onun gözlerinin içine baktı ve, "Her
ne yaptıysam Mısır için ve senin için yaptım aşkım," diye fısıldadı.
Sesi o kadar hafif ve boğuktu ki onu yalnız Mintaka duyabildi. Genç kız uzanıp onu dudaklarından öptü,
halk da bu jesti bir nişan bildirisi olarak kabul etti. Bağırdılar, hem de o kadar uzun bağırdılar ki bu sesin
yankıları duvarların ötesindeki yarlara tünemiş kaya güvercinlerini ürkütüp kaçırdı.
İki büyük nehrin sularının üstünde yüzen kent, önlerinde koparılmaya hazır bir nilüfer çiçeği gibi
uzanıyordu. Duvarları yakılmış tuğladandı. Hemen hemen on beş metre kalınlığında ve bu iyi sulanan
bereketli ülkedeki en yüksek palmiye ağacından daha yüksektiler.
Trok, Medialıİştar'a, "Peki, uzunlukları ne kadar?" diye sordu. "Bu kentin etrafını arabayla dolaşmak ne
kadar bir yoldur?"
İştar ona, "On fersah, majesteleri," dedi. "At üstünde yarım günlük bir yolculuk."
Trok arabasının sahanlığında olduğundan daha uzun boylu görünüyordu. Elini gözlerine siper etti.
"Efsanedeki Mavi Kapı mı bu?" diye sordu. İştar'ın Babil krallık kentinde on beş yıl yaşadığını ve
büyücülük hünerlerinin büyük kısmını burada Marduk Tapınağı'nda öğrendiğini biliyordu.
Kentin kapısı bu uzaklıktan bile dev bir elmas gibi ışıldıyordu. Eşik o kadar genişti ki on araba buradan
yan yana geçebilirlerdi. Sedir tahtasından kapılar ise birbirlerinin omzuna binmiş on adam
yüksekliğindeydi.
Trok, "Renkleri gerçekten de maviymiş," diye mırıldandı hayranlıkla. "La-pis taşıyla kaplı olduklarını
duydum."
"Değil, majesteleri." İştar'ın yüzünde küçümser bir gülümseme biçimlenmişti. "Bunlar seramik plakaları.
Her biri Babil'in iki bin on tanrısından birini betimliyor."

Trok, Mavi Kapı'nın iki yanında kilometrelerce uzanan duvara bir generalin bakışıyla göz attı. iki yüzer
adımda bir nöbetçi kuleleri bulunduğu gibi, dev duvarlar ayrıca belli aralıklarla payandalarla
desteklenmişti. İştar onun ne düşündüğünü anlamıştı.
"Duvarın tepesinde iki arabanın yan yana geçmesine izin verecek genişlikte bir yol var. Sargon bir
kuşatma ordusunun tehdidindeki herhangi bir noktaya bu duvar boyunca bir saatin içinde beş bin kişilik
bir kuvvet sevk edebilir.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 353
Trok etkilenmediğini anlatmak ister gibi homurdandı. "Hangisi olursa olsun, her duvar aşılabilir. Bir tek
gedik bile bize yeter."
İştar ipek yumuşaklığında bir sesle, "Bir de iç duvar var, kutsal Firavun. Ve o da ilki kadar aşılamaz
cinsten," dedi.
"Kendimize öyle ya da böyle bir geçit buluruz." Trok omuzlarını silkti. "Bunlar Sargon'un sarayının
bahçeleri mi?" Kıllarına kurdeleler örülü sakalını uzatarak kat kat göğe yükselen düzlükleri işaret etti.
Düzlükler o kadar büyük bir ustalıkla birbirlerinin üstüne oturtulmuşlardı ki oluşturdukları tersine çevrilmiş
piramit, dünyanın bağlarından kurtularak kanatlarını açmış dev bir kartal gibi gökte uçuyor izlenimini
veriyordu.
İştar mavi dövmeli güçlü kolunu ileri uzattı. "Geniş bir avlunun etrafında bina edilmiş olan her biri
öncekinden daha geniş altı düzlük var. Yalnız haremde beş bin oda bulunuyor. Sargon'un kadınlarından
her biri için bir oda. Hazinesi sarayın altındaki derin bir mahzende gömülü. Oradaki altın adam boyunu
aşar."
"Sen bu harikaları kendi gözünle gördün mü?" Trok adamı sınıyordu.
İştar, "Haremi görmedim tabii," diye itiraf etti. "Ama hazinenin ana bölümüne girdim ve size şu kadarını
söyleyebilirim, bir tanrı olan hükümdar, şu ilerdeki hazineyi taşımaya bütün ordunuzdaki yük arabalarının
hepsi dahi yetmez."
"Ben de sana şu kadarını söyleyebilirim, Medialıİştar. Her zaman yeni arabalar yaptırmak mümkün."
Trok başını arkaya attı ve hayvanca bir neşeyle güldü.
Babil'e yürüyüş upuzun bir başarı, aralıksız bir zaferler zinciri olmuştu. Sargon'un büyük oğlu Ran'la Bahr
al Milh kıyılarında karşılaşmışlardı. Trok'la Naja'nın savaş arabaları bu prensin ordusunu darı gibi
ezmişler, nehrin suları kandan kıpkızıl akmış, yüzen cesetler ise suyu bir kıyıdan ötekine kadar kaplamıştı.
Ran'ın kesik başını bir şişe geçirilmiş olarak babasına göndermişlerdi. Kederden deliye dönen Sargon,
düşmanlarının onun için hazırladıkları tuzağa

-431 -
-430-


!f
düşmekte gecikmemişti. Naja onu kandırmak için önünde gerilerken Trok güneye

düşmekte gecikmemişti. Naja onu kandırmak için önünde gerilerken Trok güneye doğru bir çember
çevirmiş ve onu arkadan bin arabayla bastırmıştı. Sar-gon donanım kafilesini savunmak için geriye
dönünce de onu tunçtan bir çemberin içinde sıkıştırmışlardı.
Sargon elli arabayla çemberi yarmayı başarmıştı, ama arkasında iki bin araba ve on bir bin asker
bırakmıştı. Trok tutsakları hadım etmiş, bu işlem tamı tamına iki gün sürmüştü. Hükümdar çalışmaya bizzat
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 354
katılmış, kesilmiş cinsel organları bir kasap gibi dirseklerine kadar kana batmış vaziyette müstehcen bir
hareketle kurbanların burnuna sokmuştu. Daha sonra zavallıların kan kaybından ölmelerini izlemiş, akan
kanlarını bu türden şölenleri seven aç tanrı Seueth'e armağan etmişti. Trok daha sonra kesilmiş cinsel
organları tuzlanmış olarak sedir tahtasından yedi sandığın içinde Sargon'a göndermişti. Bu da Trok'la
Naja, Babil'e geldikleri zaman onu neyin beklediğine dair Sargon'a yapılmış bir uyarıydı.
Babil, batıda Fırat, doğuda da Dicle nehirlerinin arasındaki dar ve uzun kara parçasının üstünde
kurulmuştu. Sargon palas pandıras gerilerken köprüleri yıktırmayı başaramamıştı. Zaten köprülerin
altındaki yanık tuğladan kocaman blokları yıkmak için bir ordu gerekirdi. Oysa Sargon'un bir ordusu
kalmamıştı artık. Köprüleri savunmak için arkasında sayıca azalmış bir alay bırakmıştı, ama bu askerler
moral çöküntüsü içinde oldukları gibi, onları destekleyecek arabaları da yoktu, iki Firavun'a karşı
direnişleri uzun sürmemişti.
Trok hayatta kalanların elini, ayağını bağlayarak köprünün ortasından suyu kahverengi akan geniş nehre
attırmış, Mısırlı askerler de kıyıya dizilerek adamların çırpına çırpına boğulmalarını büyük bir zevkle
seyretmişlerdi.
Avaris'ten yola çıkmalarının üzerinden daha bir yıl geçmeden Babıl işte önlerindeydi.
"Kentin savunmalarını biliyorsun, İştar. Bazılarının planlanmasına yardımın dokundu. Kentin düşmesi ne
kadar zaman alır?" Ne kadar sabırsızlandığı Trok'un yüzünden belliydi.
İştar, "Babil'in duvarları aşılamaz, majesteleri," dedi.
Trok dudak büktü. "Böyle olmadığını ikimiz de biliyoruz. Yeterince zaman, adam ve kararlılık olduktan
sonra aşılamayacak duvar yoktur."
İştar düşünceli bir tavırla, "Belki bir yıl alır," diye mırıldandı. "Ya da belki iki yıl veya üç yıl." Böyle
konuşmasına rağmen adamın dövmeli yüzünde sinsi ve çok bilmiş, gözlerinde de hilekâr bir ifade vardı.
-432-

Trok gülerek iştar'ın macunla diken gibi sertleştirilmiş sakalından bir tutamı avuçlayarak çekti. İştar'ın
yüzü acıdan biçimsizleştı, gözlerinden de yaşlar aktı. "Benimle oyun oynamak istiyorsun, öyle mi büyücü?
Benim de oynamaktan ne kadar hoşlandığımı biliyorsun, değil mi?"
İştar, "Merhamet et, kudretli Mısır," diye inledi. Trok onu o kadar sert itti ki adam az daha arabadan
düşüyordu. Denge bulmak için korkuluğa yapıştı.
"Bir yıl dersin ha? Ya da iki veya üç yıl, öyle mi? Burada oyalanıp Babil'in güzelliklerini ve harikalarını
seyretmek için o kadar çok vaktim yok benim. Acelem var, Medialıİştar ve sen bunun ne olduğunu
biliyorsun, değil mi?"
"Bilmez miyim, eşsiz tanrı. Ne yazık ki ben kolayca yanılabilen yoksul bir adamım."
Trok, "Yoksul ha?" diye adamın yüzüne karşı bağırdı. "Seueth tanığımdır, benden şimdiye kadar bir lakh
altın sızdırdın, pis sahtekâr, karşılığında da ne aldım?"
"Bir kentin ve bir imparatorluğun var. Mısır'dan sonra dünyanın en zengin ülkesi. Onu ben senin
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 355
ayaklarının dibine serdim." İştar şimdiye kadar Trok'u iyi tanımıştı ve ne kadar ileri gidebileceğini
biliyordu.
"Bana o kentin anahtarı lazım." Trok büyücünün yüzünü inceliyor, orada okuduklarından hoşnutluk
duyuyordu. İştar'ı, büyücünün onu tanıdığı kadar iyi tanımayı öğrenmişti.
İştar kendi kendine konuşur gibi, "O anahtarın altından yapılması gerekir," diye mırıldandı. "Belki üç lakh
altından."
Trok gürültülü bir kahkaha attı ve zırhlı yumruğuyla adamın başına bir şaplak vurmaya hazırlandı. Ancak
amaç can yakmak olmadığı için, İştar kolayca onun yolunun üstünden kaçabildi.
"Üç lakh'la yeni bir ordu satın alabilirim." Trok başını sallayınca sakalın-daki kurdeleler bir kelebek
bulutu gibi dans etti.
"Sargon'un hazinesinde yüz lakh altın var. Yüzün içinden üçü o kadar büyük bir bedel olmasa gerek."
Trok, "Bana o kenti ver, İştar. Onu üç dolunay içinde bana verirsen, Sargon'un hazinesinden iki lakh altın
senin olur," diye vaat etti.
"Ya onu bir sonraki dolunaydan önce sana verirsem?" İştar bir halı tüccarı gibi ellerini ovuşturuyordu.
Bu olasılığı duyunca Trok'un yüzünden gülümseyiş silindi. Ciddi bir tavırla, "O zaman üç lakh'ını ve o
kadar altını taşıyacak araba konvoyunu alırsın," dedi.
-433-
Büyücüler Kralı / F: 28

T


İki Firavun'un ordusu Mavi Kapı'nın önünde karargâh kurdu, Trok da Sargon'a bir elçi göndererek
kentin hemen teslim edilmesini istedi. "Böylesi bir mimari harikasını alevlerden, kendinizi, ailenizi ve
halkınızı da kılıçtan geçirilmekten kurtarmak için," diye alayla ifade etmişti. Surlarının arkasında öfkeyle
meydan okumaktan çekinmeyen Sargon, yanıt olarak elçinin kesilmiş kafasını Trok'a gönderdi. İlk adım
böylece atıldıktan sonra Trok'la Naja, bütün güçleriyle görkemlerinin Babilliler tarafından görülmesi için
Babil'in etrafında çepeçevre resmi geçit yaptılar.
Firavunlar altından arabaları sürüyorlardı. Trok'unki altı siyah aygır, Na-ja'nınki ise altı beyaz tarafından
çekiliyordu. Ziynetlerle ışıl ışıl olan ve tepeye toplu buklelerinin üstünde altından uraeus'u'"' taşıyan
Heseret, Naja'nın yanında yer alıyordu. Altından arabaların arkasında elli tutsak yürüyordu. İki nehrin
arasındaki kasabalarla köylerde ele geçirilen Babilli kadınlardı bunlar. Hepsi hamileydi, bazılarının ise
zamanı adamakıllı yaklaşmıştı.
Onlara beş yüz arabalık bir kuvvet öncülük ediyordu. Arkalarından ise ikinci bir beş yüz arabalık artçı
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 356
kuvvet geliyordu. Kentin çevresindeki ağır ve görkemli geçiş bütün gün sürdü, gün batımında da Mavi
Kapı'ya döndüler. Sargon'la savaş konseyi pırıl pırıl kapının yukarsındaki korkuluk duvarının üstünde
toplantı halindeydiler.
Sargon uzun boylu ve zayıftı, gümüş renginde saçları vardı. Gençliğinde güçlü bir savaşçıydı ve kuzeyde
Karadeniz'e kadar uzanan toprakları fethet-mişti. Bütün seferleri içinde yalnız bir kere yenilgiye uğramıştı,
onu yenen ise Nefer Seti'nin babası Firavun Tamose olmuştu. Şimdi ise yine iki Mısırlı kapılarına
dayanmıştı ve Sargon da bunların ilki kadar merhametli olacaklarına inanarak kendini kandırmadı.
Trok da onun bu inanışını doğrulamak ister gibi hamile kadınları çırılçıplak soydurmuş ve birer birer öne
yürütmüştü. Sonra, bütün kent bakarken kadınların şiş karınları yarılmış, doğmamış bebekleri koparılıp
alınmış ve minik vücutlar Mavi Kapı'nın eşiğine yığılmıştı.
Trok, "Bunları orduna kat, Sargon," diye krala kükremişti. "Bulabileceğin her erkeğe ihtiyacın olacak."
Heseret uzun ve heyecanlı bir gün geçirmişti, köle kızlarıyla çadırına çekilerek kocasıyla Trok'u lamba
ışığında kentin bir şemasını gözden geçirir bı-
" Uraeus: Mısır tanrılarıyla hükümdarlarının başlıklarındaki kutsal yılan betimlemesi. Bir hükümdanlık
simgesi.
-434-

rakmıştı. Gerçek bir sanat eseri olan bu şema özenle tabaklanmış koyun derisi üstüne çizilmi

rakmıştı. Gerçek bir sanat eseri olan bu şema özenle tabaklanmış koyun derisi üstüne çizilmişti. Duvarlar,
yollar ve kanallar büyük ölçekli gösterilmiş, ana binaların her biri renkli ayrıntılarla betimlenmişti.
Naja, "Bu nasıl eline geçti?" diye sordu.
İştar, "On iki yıl önce Kral Sargon'un emri üzerine kenti inceledim ve bu haritayı kendi ellerimle çizdim,"
diye yanıt verdi. "Başka hiç kimse bu kadar doğruluğu ve güzelliği başaramazdı."
"Eğer seni görevlendiren oysa bu haritayı niçin Sargon'a teslim etmedin?"
İştar başını eğdi. "Teslim ettim. Daha düşük kaliteli taslağı ona verdim, karşınızdaki o güzel kopyeyi ise
gizlice kendime sakladım. Günün birinde birinin beni Sargon'dan daha iyi ödüllendireceğini biliyordum."
Bir saat daha haritayı incelediler, arada bir yorumda bulundular, ama daha çok suskun ve düşünceliydiler.
Savaşçı iki general olarak bir savaş alanının en çarpıcı özelliklerini profesyonelce görebiliyorlardı. Ayrıca,
yüzyıllar içinde kat kat bina edilmiş duvarların, kulelerin ve tabyaların kalınlığıyla kuvvetine hayranlık
duymaktan kendilerini alamıyorlardı.
Trok sonunda masadan uzaklaştı. "Ben bu duvarlarda hiçbir zayıf nokta göremiyorum, büyücü," dedi.
"İlk sözlerinde haklıydın. Bu duvarları delip geçmek üç yıl çalışıp didinmeyi gerektirecektir. Üç lakh'ını
kazanmak için daha fazlasını yapmalısın."
İştar, "Su," diye fısıldadı. "Suya bakın."
"Suya baktım." Naja, İştar'a gülümsedi, ama soğuk ve ince dudaklı bir yılanın gülümseyişiydi bu. "Kentin
her köşesine su sağlayan kanallar var, Sargon'un göklere yükselen altı bahçe terasını doyuracak ve kenti
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 357
yüz yıl daha sulayacak ve besleyecek kadar çok su var."
"Firavun her şeyi görüyor, her şeyi biliyor." İştar, Naja'nın önünde eğildi. "Ama su nereden geliyor?"
"Dev iki nehirden geliyor. Nil'den sonra dünyanın en büyük nehirleri bunlar. Sularında bin yıldır hiçbir
zaman azalma olmadı."
İştar, "İyi de su kente nereden giriyor? Nasıl giriyor, bu duvarların altından mı, yukarsından mı?" diye
ısrar edince Naja'yla Trok en sonunda anlamış gibi bakıştılar.
Babil'in yarım mil kadar kuzeyinde, kent duvarlarının dışında ve Fırat'ın doğu kıyısında nehrin
genişleyerek tembel tembel aktığı bir noktada bir tapınak yükseliyordu. Ninurta'nın, Fırat'ın aslan kafalı ve
kanatlı tanrısının tapına-
-435-

İ
ğıydı bu. Nehrin içine uzanan taş iskelelerin üstünde inşa edilmişti. Tanrının resimleri dört dış duvarı
izleyen efrizin üstüne hakkedilmişti. Kapının yukarsın-daki sövede de Akat diliyle bir uyarı yer alıyordu.
Şöyle ki ibadethaneyi işgale kalkanlar tanrının öfkesini üzerlerine çekeceklerdi.
Medialıİştar tapınağın eşiğinde laneti geçersiz kılmak için bir büyü yaptı. Bunun için tutsaklardan ikisinin
gırtlaklarını kesti ve akan kanları kapıların üstüne serpti. Yol bir kere açıldıktan sonra Trok arkasında
yirmi askerle Ninur-ta'nın bütün mor giysili rahiplerinin toplanmış bulundukları tapınak avlusundan geçti.
Rahipler ilahiler okuyor ve el kol hareketleri yapıyor, yolunun üstüne Fırat'un suyundan serpiyor veTrok'u
geri çevirmek için gözle görülmez sihirli bir duvar örmesi için Ninurta'ya yalvarıyorlardı.
Trok sözde duvarın içinden durdurulamadan geçti ve ihtiyar adamın boğazına sapladığı kılıcının bir tek
darbesiyle başrahibi öldürdü. Bu hezeyanı ağlayıp sızlayarak protesto eden öbür rahipler yine de Trok'un
ayaklarına kapandılar.
Trok kılıcını kınına soktu, sonra muhafızlarına kumanda eden yüzbaşıya döndü. "Hepsini öldürün. Bir
tanesinin bile kurtulmasını istemiyorum."
Bu da çabuk yapıldı, avlu da çok geçmeden mor giysili cesetlerle doldu. Trok, "Onları nehre atmayın,"
diye emretti. "Şehir muhafızlarının onların akıntıyla sürüklendiklerini görüp ne yaptığımızı tahmin etmelerini
istemeyiz."
Bütün rahiplerin hakkından gelindikten sonra kendisine çağrı yapılan tanrının kötü etkisine karşı yeni bir
büyü uygulamak için avluya giren İştar'ı seyretmeye hazırlandı. Büyücü, avlunun dört köşesinde
Ninurta'nın ve Trok'a göre bütün tanrıların ve aşağı insanların iğrendikleri yoğun bir yağlı duman çıkaran
bazı ot balyalarını tutuşturdu. İştar arıtmayı tamamladıktan sonra tapınağın kutsal alanlarına önden girdi,
Trok'la askerleri de kana bulanmış kılıçları ellerinde onu izlediler.
Metal takviyeli sandaletlerinin çıkardığı ses mağaraya benzer yüksek tavanlı salonda yankılanıyordu.
Trok bile kaidesinin üstündeki tanrı tasvirine yaklaştıkları sırada içinde huşuya benzer bir ürperti hissetti.
Aslanın kafası sessizce hırlıyordu, taştan kanatlar da sonuna kadar açılmıştı. İştar sakinleşmesi için tanrıya
yine uzun bir dua okuduktan sonra Trok'u arka duvarla putun sırtı arasındaki dar bir aralığa götürdü.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 358
Burada Ninurta'nın bedeninin içinde açılmış olan kalın ızga-ralı bir kapıyı işaret etti. Trok ızgaranın
demirlerini yakaladı ve bir ayınınkinden geri kalmayan gücüyle sarstı. Izgara kımıldamadı bile.
İştar tatlı bir sesle, "Bunun daha kolay bir yolu var, bilge Firavun," diye önerdi. "Anahtar başrahibin
üstünde olsa gerek."
-436-

Trok muhafızlarının yüzbaşısına, "Onu getir!" diye emretti. Adam hemen koştu. Yüzbaşı geri döndüğünde
elleri kan içindeydi, ama bir halkaya bağlı ağır anahtarlar taşıyordu; bunlardan bazıları ise kolu kadar
uzundu. Trok içlerinden ikisini ızgaradaki kilitte denedi, ikincisi eski mekanizmayı çalıştırdı. Kapı,
menteşelerinin gıcırtıları arasında açıldı.
Trok karanlığın içine inen sarmal merdivene baktı. Derin boşluktan gelen hava soğuk ve nemliydi. Trok
çok aşağılarda akan suyun sesini duydu.
"Meşaleleri getirin!" diye emretti, yüzbaşı da adamlarından dördünü duvardaki yanan meşaleleri indirip
getirmeye yolladı. Trok başının yukarsında tuttuğu bir meşaleyle tırabzansız dar merdiveni inmeye
koyuldu. Taş basamaklar yaş ve kaygan olduğu için ihtiyatla ilerliyordu. O indikçe akar su sesi
kuvvetleniyordu.
İştar onu yakından izledi. Trok.'a, "Tapınakla altındaki tüneller aşağı yukarı beş yüz yıl önce inşa
edilmişler," dedi. Şimdi altlarında bir suyun ışıltısı ve karanlığın içinde hızla akan sesi vardı. Trok en
sonunda dibe vardı ve bir taş iskeleye ayak bastı. Meşalenin titreyen ışığında kubbeli tavanı olan geniş bir
tünelde, etkileyici boyutlardaki bir su yolunda durduklarını gördü. Tavanla duvarlar geometrik motifler
oluşturan seramik karolarıyla kaplıydı. Tünelin her iki ucu yoğun bir karanlığın içine uzayıp gidiyordu.
İştar duvardan bir parça yosun kopararak suya bıraktı. Yosun hemen akıntıya kapılarak gözden
kayboldu. "İnsan kafasından daha derin," dedi, Trok da bu sözleri sınamak ister gibi muhafızların
komutanına düşünceli bir yüzle baktı. Yüzbaşı göze çarpmamak ister gibi gölgelerin içinde büzüldü.
İştar, "Üstünde durduğumuz patika kanal boyunca uzayıp gider," dedi. "Tüneli onaran ve bakımını yapan
rahipler girip çıkmak için burasını kullanırlar."
Trok sordu. "Nerede başlar ve nerede son bulur?"
İştar açıkladı. "Tapınağın rıhtımının altında nehrin yatağında bir kuyu var. Su buraya akar. Tünelin uzak
ucu Ninurta'nın Babil surlarının içinde Mavi Ka-pı'ya yakın öbür tapınağına çıkar. Bu tünelin varlığını
yalnız rahipler bilirler. Başka herkes suyun tanrının bir armağanı olduğunu sanıyor. Su tapınak yöresindeki
kaynaktan fışkırdıktan sonra su çarklarıyla sarayın teraslarına yükseltilir veya kanallarla kentin bütün
mahallelerine sevk edilir."
"Öyle sanıyorum ki üç lakh'ını kazanmaya yaklaştın, Medialıİştar." Trok neşeyle güldü. "Şimdi sana
düşen, bize bu labirentte rehberlik yapmak ve bu harikalar kentine sokarak hazineye götürmek. Özellikle
hazineye götürmek."
-437-

Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 359
T


Trok kent duvarlarının içindeki Ninurta Tapınağı rahiplerinin nehir tapına-ğındakilerle sürekli
haberleştikleri konusunda fikir yürüttü. Ve bu su yolunu iki topluluk arasında geçit olarak kullandıkları
aşağı yukarı muhakkaktı. Nehir ta-pınağındaki kardeşlerinin başına kötü bir şey geldiğini keşfetmeleri
uzun sürmezdi. Acele plan yapılması gerekiyordu.
Trok en iyi ve güvenilir adamlarından iki yüzünü seçti; hepsi kendi leopar kavmindendiler. Onları iki
gruba böldü. Yer altındaki su yolundan bir kez kente girdikten sonra Mavi Kapı'ya hâkim olacaklar ve
Firavun Naja Kiafan ana kuvvetleri buradan kente sokana kadar orayı açık tutacaklardı. Çok daha
küçük ikinci grup saraya girip hükümdar altınları kaçırmak fırsatını bulamadan Sargon'un hazinesini ele
geçirecekti, iştar, "Hoş, oradaki altınların hepsini taşımak için bin yük arabası gerekir ya," dedi onlara.
Seçilen iki yüz kişiye tutsaklardan ve savaş meydanında kalan ölülerden aldıkları Sargon ordusunun
üniformaları giydirilmişti. Ayak bileklerine kadar inen beli kuşaklı tunikleri giydiler ve başlarına arı kovanı
biçimindeki uzun miğferleri geçirdiler. İştar onlara sakallarıyla saçlarını nasıl kıvırıp Mezopotamyalılar'a
özgü lüleleri biçimlendireceklerini gösterdi. Düşmandan ayırt edilmeleri için sadece kırmızı kuşaklar
takıyorlardı. Ordu yazıcıları, kent haritasının kabataslak kopyalarını alelacele çıkardılar ve sokaklarla
binaların yerini bilmeleri için her iki takımın komutanlarına dağıttılar. Akşam yaklaşırken her asker bir kere
kente girildikten sonra kendisinden neler beklendiğini çok iyi biliyordu.
Ortalık kararır kararmaz Naja saldırı kuvvetine Mavi Kapı'nın dışında sessizce mevzi aldırdı. Trok'un
adamları kapıları açar açmaz içeri hücum etmeye hazırdılar.
Trok, Ninurta nehir tapınağının avlusunda kuvvetlerini denetledi. O ve İştar ortalık henüz aydınlıkken
askerleri tek kişilik sıralar halinde sarmal merdivenden su yolunun düzeyine indirdiler. Yerin altındaki
yolculuğu yapmak için önlerinde saatler olduğundan acele etmeleri gereksizdi. Askerlerin demir takviyeli
sandaletleri derilerle sarıldığı için ağır ayak sesleri karanlık tünelde yankılanmıyordu. Sessizce ilerliyorlardı.
Her on kişiden birinin taşıdığı meşale, arkasından gelenlerin kaygan taşların üstüne sağlam basıp
kaymamalarına yetecek kadar ışık veriyordu. Sol tarafların da durmadan akan su gizlice hışırdıyordu, iştar
her bin adımda bir durarak tanrı Ninurta'yı armağanlar ve ilahilerle yatıştırmaya, ilerdeki yolu ölü rahipler
tarafından konulmuş sihirli engellerden temizlemeye çalışıyordu.
-438-

Sessiz yürüyüş buna rağmen Trok'a hiç sona ermeyecekmiş gibi geliyordu. İştar'ın birdenbire durup
ilersini işaret etmesi şaşkınlık yarattı. Işığın soluk parıltısı seramik duvarlar tarafından yansıtılıyordu. Trok
kendisini izleyen askerlere durmalarını işaret etti ve İştar'la ileriye yürüdü. Kendi giysilerinin üstüne
katledilen rahiplerden aldıkları mor entarileri geçirmişler, başlarına onların başlıklarını oturtmuşlardı.
Işığın kaynağına yaklaşınca tünelin ağzını kapayan başka bir ızgara ve bunun yukarsındaki duvara
geçirilmiş meşalenin ışığında bazı adamların şekil-sizleşmiş gölgelerini gördüler. Biraz daha yakına gelince
entarili iki rahibin ızgaranın öbür yanında aralarına bir bao tahtası alarak taburelerin üstünde oturduklarını
ve oyuna dalmış olduklarını gördüler. İştar onlara yavaşça seslenince başlarını kaldırdılar. Rahiplerden
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.htm

-438-

Sessiz yürüyüş buna rağmen Trok'a hiç sona ermeyecekmiş gibi geliyordu. İştar'ın birdenbire durup
ilersini işaret etmesi şaşkınlık yarattı. Işığın soluk parıltısı seramik duvarlar tarafından yansıtılıyordu. Trok
kendisini izleyen askerlere durmalarını işaret etti ve İştar'la ileriye yürüdü. Kendi giysilerinin üstüne
katledilen rahiplerden aldıkları mor entarileri geçirmişler, başlarına onların başlıklarını oturtmuşlardı.
Işığın kaynağına yaklaşınca tünelin ağzını kapayan başka bir ızgara ve bunun yukarsındaki duvara
geçirilmiş meşalenin ışığında bazı adamların şekil-sizleşmiş gölgelerini gördüler. Biraz daha yakına gelince
entarili iki rahibin ızgaranın öbür yanında aralarına bir bao tahtası alarak taburelerin üstünde oturduklarını
ve oyuna dalmış olduklarını gördüler. İştar onlara yavaşça seslenince başlarını kaldırdılar. Rahiplerden
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 360
şişman olanı ayağa kalktı ve yalpalayarak ızgaralı kapıya yürüdü.
"Sinna'dan mısın?" diye sordu.
İştar, "Evet!" diye yanıt verdi.
"Geç kaldın. Akşamdan beri seni bekliyoruz. Saatler önce burada olmalıydın. Başrahip kızacak."
İştar pişmanlık duyuyormuş gibi konuştu. "Üzgünüm. Ama Sinna'yı biliyorsun."
Şişko rahip kıkırdadı. "Evet, Sinna'yı biliyorum. Otuz yıl önce öğretmenlik yapmıştı bana."
Rahip böyle diyerek belinde asılı anahtarı kilide soktu ve kapı takırdaya-rak açıldı. "Acele etmelisiniz,"
dedi. Trok başında yüzünü örten kukuletayla ve entarisinin katlarının altında gizli kılıcıyla ilerledi. Rahip
onun geçmesi için duvarın dibine çekilmişti. Trok onun önünde durarak, "Ninurta seni ödüllendirecek
kardeş," dedi ve rahibi çenesinin altından beynine kadar giren bir kılıç darbesiyle öldürdü.
Öbür rahip telaşla ayağa fırlayarak bao tahtasını devirdi ve oyunun taşlarını rıhtımın dört bir yanına dağıttı.
Trok hızlı adımlarla ona yetişti ve kafasını uçurdu. Rahip gık demeden arka arka giderek karanlık suyun
içine yuvarlandı ve entarisinin, etrafında balon gibi açılıp batmasını önlemesiyle suyun yüzeyinde sürüklendi
gitti.
Trok hafif bir ıslık çalınca adamları ellerinde kılıçlarıyla meşalenin ışığında belirdiler. İştar'ın öncülüğünde
başka bir dik taş merdivenin başına geldiler. Merdiveni hızlı hızlı çıkınca kalın bir perde tarafından
yollarının kesildiğini gördüler. İştar perdeyi aralayarak baktı ve, "Tapınak boş," diye bildirdi.
-439-

T


Trok buradan geçip etrafına bakındı. Bu tapınak nehir tapınağından daha büyük ve etkileyiciydi. Tavan o
kadar yüksekti ki elli meşaleden yayılan ışık gölgelerin içinde kayboluyordu. Altlarında tapınağın tanrısı,
suyun kaynağının üzerinde çömelmiş durumda betimlenmişti. Buradan büyük bir kuvvetle fışkıran su beyaz
mermer tepeliği olan derin bir gölete dökülüyordu. Trok'un kılıç darbesiyle başı gövdesinden hemen
hemen ayrılan rahip, göletin içinde yüzüyordu. Su buradan bir kanala akarak bütün kente dağılıyordu.
Havada yoğun bir günlük kokusu olmasına rağmen, tapınağın büyük salonunda kimseler yoktu.
Trok askerlerine ilerlemelerini işaret etti. Tünelden çıkar çıkmaz subaylarının arkasında sessizce
sıralandılar. Trok eliyle sinyali verince hafif koşu adımlarıyla yola devam ettiler. İştar daha az kalabalık
olan grubu salonun yan tarafındaki bir kapıdan geçirdi. Burada başlayan koridor Sargon'un sarayıyla
bağlantılıydı. Trok ise adamlarını tapınağın arkasındaki dar yola saptırdı ve ez-berindeki haritaya
güvenerek soldaki ikinci yoldan geniş bir caddeye çıkardı. Buradan Mavi Kapı'ya gidildiğini biliyordu.
Ortalık hâlâ karanlıktı ve ışıldayan yıldızlar uyuyan kente bekçilik ediyordu.
Yolda pelerinlere sarınmış birkaç kişiyle karşılaştılar. Bir, ikisi sarhoştu ve sendeliyordu, ama öbürleri
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 361
kenara çekilerek silahlı savaşçı taburunun geçmesine izin verdiler. Kollarının arasında bir çocuk olan bir
kadın arkalarından, "Marduk yüzünüze gülsün, yiğit savaşçılar. Bizi Mısırlı barbar Trok'dan koruyun," diye
seslendi. Trok, kadının ne dediğini anlayacak kadar Akkad dilini biliyordu. Bıyık altından güldü.
Askerler el koydukları giysilerin içinde başkalarıyla karşılaşmadan cadde-nin sonuna vardılar, ama
kapılar görününce bekçi evinin kapısından bir ses duyuldu.
"Dur! Bu gecenin parolasını verin." Kapıyı koruyan yüzbaşı arkasında beş askerle meşalenin aydınlığına
çıktı. Ancak hazırlıklı değillerdi. Miğferleri ve zırhları üstlerinde olmadığı gibi, uykusuzluktan gözleri şişmiş
ve yüzleri çökmüştü.
Trok berbat bir Akkad diliyle, "Kral Sargon'un Mısır Firavunları'na saygıdeğer elçisi," diye mırıldandı ve
kuvvetlerine eliyle saldırı işareti verdi. "Kapıyı açıp kenara çekilin!" Böyle diyerek doğru yüzbaşının
üzerine koştu.
Adam bir an kararsız durdu. Sonra kılıçların ışıltısını görerek, "Silahlarınıza davranın!" diye bağırdı. Ama
çok geç kalmıştı. Trok yüzbaşının tepesine dikilmişti bile ve bir tek kılıç darbesiyle onu yere yıktı.
Adamları da kendilerini korumalarına vakit bırakmadan öbür muhafızların üzerine çullandılar. Ancak

gürültü kapının yukarsındaki nöbetçileri harekete geçirmişti. Koç boynuzlarını öttürerek etrafı alarma
geçirdiler ve kargılarını yukardan saldırganların üstüne fırlattılar.
Trok, "Onları indirin oradan!" diye emretti, adamlarının yarısı da korkuluk duvarına ulaşmak için kapının
iki yanındaki rampalara koştular. Anında duvarın üstündeki nöbetçilerle göğüs göğüse boğuşmaya
başladılar. Trok adamlarının yarısını yanında muhafaza etmişti.
İştar dev kapıları harekete geçiren, ağır vinç ve makaralardan oluşan karmaşık mekanizmanın bulunduğu
odayı tarif etmişti, içerdeki savunucular odanın kapısını kapayamadan Trok adamlarını içeri soktu, birkaç
dakikalık şiddetli bir çarpışmadan sonra da oradakilerin büyük kısmını öldürmüş ya da yaralamış
bulunuyorlardı. Hayatta kalanlar silahlarını ellerinden attılar, içlerinden bazıları dizüstü düşerek boşu
boşuna merhamet dilendiler. Diz çöktükleri yerde bıçaklandılar veya sopalarla öldürüldüler. Kalanlar
yandaki küçük kapıdan kaçtılar, Trok da askerlerini dev vinçlerin başına götürdü. Bocurgatların her
koluna iki asker asılınca kapılar açılmaya başladı.
Fakat koç boynuzları kentin muhafızlarını uyandırmıştı. Barakalarından dışarı fırladılar. Kimi zırhsızdı, kimi
tam olarak uyanamamıştı. Bu halde kapıyı savunmaya koştular.
Trok vinç odasının ağır kapısını sürgülemiş ve önüne adamlarını dikmişti. Kapının yukarsındaki korkuluk
duvarlarında askerleri savunucuları öldürmüş ya da duvarın tepesinden aşağı fırlatmışlardı. Şimdi
rampalarda savaşıyor, saldırıya geçen Babillileri durdurmaya çalışıyorlardı.
Babilliler içeri girme telaşıyla sopalarla vurdukça vinç odasının kapısı sarsılıyor, fakat vinçler Trok'un
adamlarının çabalarıyla çalışıyor, dev kapılar da ağır ağır yükseliyor, altlarındaki aralık giderek
genişliyordu.
Kapılara giden cadde şimdi Babilli savunucularla dolup taşıyordu, ama kendi kalabalıkları hareketlerine
engel oluyordu. Yan yana yalnız dört kişi rampalardan duvarların tepesine çıkabiliyor, Trok'un adamları
da onları karşılayıp aşağı fırlatıyordu. Başkaları vinçlerin bulunduğu odanın kapısını zorlamaya çalışıyordu,
ama kapılar fazlasıyla sağlamdı. En sonunda kapı kırılınca Trok'la adamlarını onları eşikte bekler buldular.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 362
Duvarların dışında ise Naja'nın adamları kol demirleri ve levyelerle ileri atılmışlardı. Ağır kapıları dışardan
onlar da zorlayınca bir araba müfrezesinin geçmesine izin verecek kadar bir aralık açıldı. Trok'un adamları
bundan sonra kenara çekildiler, Naja'nın başında bulunduğu bir savaş arabası alayı da karşı

- 441 -
- 440 -


konulamaz bir hamleyle kapılardan

konulamaz bir hamleyle kapılardan geçti ve caddeyi boydan boya kat etti. Mısır ordusu arkalarından içeri
aktı. Trok onların başına geçti ve kent içinde geçtikleri yerleri kırıp dökerek saraya doğru ilerlediler.
Babil'in yağmalanması başlamıştı.
Saray, başında bizzat Sargon'un bulunduğu kuvvetler tarafından inatla savunuldu. Bununla birlikte Trok o
akşam ilk terasın dış duvarlarında bir gedik açabildi. Kuvvetli bir birlik içeri akınca savunma çöktü.
Sargon'un yatak odasına daldıklarında kralı, elinde kanlı bir kılıçla Mezopotamya'nın yok edici tanrısı
Marduk'un tasvirinin önünde diz çökmüş durumda buldular. Yanında yatan kır saçlı kadının cesedi otuz yıl
boyunca yanından ayrılmamış olan en sevdiği karısıydı. Sargon'un ona reva gördüğü ölüm, Trok'un
adamlarının eline düştüğü takdirde başına gelebileceklerin yanında tatlı bir son sayılırdı. Ne çare ki
Sar-gon kendi kılıcının üstüne düşmek cesaretini gösterememişti. Trok bir vuruşla silahını elinden düşürdü.
"Sizinle konuşacak çok şeyimiz var, majesteleri," diye vaat etti. "Benden Seueth'in Kara Canavarı diye
söz eden siz değil miydiniz? Beni yanlış renkle betimlediğinize sizi inandırabilmeyi umuyorum."
Haremdeki kadınlar saraydan çıkarıldı. İştar'ın dediği gibi beş bin değil, beş yüz taneydiler. Trok en
gençleri ve en güzellen olan yirmi tanesini kendine ayırdı, kalanları da üst rütbeli subaylarına verdi.
Subaylar kadınları diledikleri kadar kullandıktan sonra erlere devredeceklerdi.
Dahiyane birçok aygıt ve tertibin korumasında olduğundan sarayın altındaki toprağın içine gömülü
hazineye ulaşmaları iki gün sürdü. Medialıİştar'ın hüneri ve doğrudan edindiği bilgiler olmasa ana hazine
dairesine girmeleri çok daha uzun zaman alabilirdi.
Yol açılınca Trok'la Naja, arkalarında Heseret'le merdiveni inip hazine dairesine girdiler. İştar içersini yüz
yağ lambasıyla aydınlatmıştı. Bunların cilalanmış bakır aynalar tarafından ustaca yansıtılan ışıkları ganimeti
bir kat daha değerli gösteriyordu.
Hazinenin görkemi karşısında iki Firavun'la Heseret'in bile dilleri tutulmuştu. Gümüş dikdörtgen, altın ise
istiflenmeyi kolaylaştırmak üzere iç içe giren konik külçeler halindeydi. Hepsinde kuyumcunun damgası ve
Sargon'un saltanat arması dikkati çekiyordu.
-442 -

Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 363
İlk defa ne diyeceğini bilemeyen Heseret değerli metal kitlelerinin ışıltısına karşı nazik gözlerine elini siper
etmek zorunda kalmıştı. Naja başından daha yükseklere sivrilen metal istiflerinin arasında yürüyor, birkaç
adımda bir durarak külçeleri okşuyordu. Sonunda konuşabildi. "Ele bir bakirenin vücudu gibi sıcak ve
pürüzsüz geliyorlar."
Trok iki eline ağır birer külçe alarak neşeyle güldü. "Kaç taneler?" diye İş-tar'a sordu.
"Heyhat henüz külçeleri saymak fırsatını bulamadık, görkemli ve kutsal majesteleri. Buna karşın
Sargon'un yazıcılarının yazı tomarlarına göz atabildik. Bunlarda gümüşün toplam ağırlığı elli beş lakh,
altınınki ise otuz üç lakh olarak kayıtlı." Büyücü küçümser bir hareketle ellerini iki yana açtı. "Ama bir
Ba-billi'nin hesabına kim güvenebilir ki."
"Sargon zannettiğimden de daha büyük bir haydutmuş." Trok bu sözleri adamı över gibi söylemişti.
İştar tatlı bir sesle hatırlattı. "En azından burada bana vermeyi vaat ettiğiniz küçük ödüle yetecek kadar
altın var."
"Bu konu tartışmaya açık." Trok adama sevecen bir tavırla gülümsedi. "Benim iyi kalpli ve eli açık bir
adam olduğumu biliyorsun. Ancak fazla eli açık olmak da bir tür budalalıktır. Ben ise hiç budala değilim."
Hazinedeki serveti şeytani bir zevkle izlemenin keyfini çıkardıktan sonra firavunlar için kentte görülecek
ve hayran olunacak pek çok şey vardı. Trok'la Naja sarayı turladılar, sonra da çeşmeleri, bahçeleri ve
korularıyla en üst terasa tırmandılar. Bu yükseklikten her iki büyük nehri ve kentin dışındaki tarla, bataklık
ve papirüs yataklarının manzarasını seyredebilirlerdi.
Ardından bütün tapınakları ziyaret ettiler. Bu olağanüstü güzellikteki binalar da altın külçeleri, nefis
möbleler, heykeller, mozaikler ve başka sanat eserleriyle ağzına kadar doluydu. Naja'yla Trok bunları
adamlarına taşıtırlarken oraların tanrılarıyla onların eşitiymiş gibi kardeşçe konuştular. Trok Babil'in artık
bir başkent olmadığını, sadece Mısır'ın bir satrapı olduğunu izah etti. Bu nedenle o tanrının dünyadaki
yerini Trok'un orada ona layık bir yer bulacağı Avaris'e nakletmesi gerekecekti. Tanrının servetinin
alınması ise sonradan ödenecek olan bir tür borç olarak görülmeliydi.
Bu tapınakların en büyüğü her şeyi yiyip yutan Marduk'unkiydi. Trok burasını bir değerli metal ve ziynet
kaynağı olmasının dışında sonsuz bir hayranlık uyandıracak bir yer olarak gördü.
-443-

T


İştar, Marduk'un bir müridiydi ve delikanlıyken dinin açıklamalarını başra-hibin gözetimi altında bu
tapınakta incelemişti. Ödülünü henüz alamadığından tıpkı bir aslanın karnına yapışmış kene gibi Trok'un
ensesinden ayrılmıyordu. Trok'a Marduk diniyle ilgili bilgi de verdi. Trok, "Marduk'un bizim tanrımız
Seu-eth'inkine çok benzer zevkleri var. Kardeş olsalar bu kadar olur," diye belirtti.
"Majesteleri her zaman olduğu gibi yine keskin zekâlı. Ancak Marduk kendisine insan kurban edilmesine
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 364
Seueth'den de daha düşkün. Ve kurbanın kendisine sunuluş şekline de büyük önem veriyor."
Büyücü, Trok'u bir geçit ve koridor labirentinden, bahçelerden, avlulardan ve yankılı salonlardan
geçirerek tapınağın kalbindeki en kutsal mekâna götürdü. Burası başlı başına bir kentti. En sonunda ocak
külliyesine geldiler.
Trok ana kurban odasının yukarsında durdukları yerden büyülenmiş gibi bu mekânı seyretti. Bu yerin
dizaynı ve yapısı onu çok şaşırtmıştı. "Burasını bana tarif et," diye İştar'a emretti.
"Bu duvarların her birinin arkasında bir değil, iki ocak var." İştar pırıl pırıl bakırdan yapılmış duvarları
işaret etti. "İçerde mangal kömürüyle yakılan ateşlere dev körüklerle üflenir, bunun sonucunda da metal
duvarlar sıcaktan doğan güneş gibi parlamaya başlarlar. Duvarlar devingendirler. Rahipler manivelaların
yardımıyla onları öne çekebilir ya da birbirlerinden ayırabilirler..."
İştar açıklamasını bitirdikten sonra Trok zırhlı elini öbür elinin avucuna vurdu. "Seueth'le Marduk
tanığımdırlar ki daha önce böyle bir şey görmedim. Bu işlemin bana gösterilmesi gerekir. Her şey tarif
ettiğin biçimde oluyorsa, aynı düzeni Avaris'teki kendi tapınağımda da yaptırırım. Rahiplere cehennem
ocaklarını yakmalarını emret. Zaferimi Marduk'a bir kurban vererek kutlayacağız."
İştar onu uyardı. "Ocakların istenilen ısıya ulaşmaları günler sürer."
Trok, "Benim vaktim çok," dedi. "Ganimetin yola çıkarılmasını denetlemek zorundayım. Ayrıca
Sargon'un genç karılarından yirmisini hoşnut etmek de görevim." Adam gözlerini yuvarladı. "Gerçekten
zorlu bir iş bu. Zaten serseri askerlerim hâlâ kenti yağmalamakla meşgullar. Akıllarını başlarına getirmeme
kadar herhalde biraz zaman geçecektir."
Tork üç gün sonra büyük sarayın üst terasında yüksek rütbeli subayları için bir zafer şöleni veriyordu.
Konuklar dev saksılar içinde yetişen portakal ağaçlarından oluşmuş bir koruda yere uzanmışlardı. Bütün
ağaçlar çiçek açmıştı, hava tatlı parfümleriyle dolmuştu. Etraflarındaki çeşmelerdan şırıl şırıl su akıyordu.
Şölen masası ipek halılarla örtülüydü. Kâselerle kaplar değerli taşlarla bezeli gümüşten veya altındandı
-tapınaklardan alınmışlardı. Konukların üstünde oturduk-
-444-

ları canlı iskemleler Sargon'un karılarıydı- kadınlar altın zincirleri dışında çırılçıplak olarak yere diz
çökmüşlerdi. Daha sonra köpüren biralarla tatlışaraplar etkilerini gösterdi ve canlı iskemleler yastık ve
şilte olarak kullanıldılar.
Bu sefahat alemi sırasında İştar; Trok'un yanına sokuldu ve, "Denizleri yutan ve yıldızları yiyen Firavun
tanrı, ocaklar hazır," diye kulağına fısıldadı.
Trok güçlükle ayağa kalktı ve ellerini çırptı." Nazik kardeşlerim!" diye subaylara hitap etti. Subaylar bu
şakaya kahkahalarla güldüler. "Sizin için bir eğlence düzenledim. Beni izleyin!" Trok adamlarını arkasına
alarak merdivenlere doğru sendeledi.
Hepsi galerinin yukarsındaki duvarın üstüne dizilmişler, aşağıdaki kurban odasına bakıyorlardı. Başlarının
yukarsındaki çifte bacalardan duman süzülüyordu, onlar da kızmış metal duvarlardan yansıyan ısıda
terlemeye başlamışlardı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 365
Trok, başrahibin sofuluk taslayan tekdüze sesini taklit ederek, "Bu kenti bize bir savaş ganimeti

Trok, başrahibin sofuluk taslayan tekdüze sesini taklit ederek, "Bu kenti bize bir savaş ganimeti olarak
veren büyük tanrı Marduk'a kurban vermek için bugün burada toplandık," dedi. Konukların hepsi onu
sevinçle alkışladılar.
"Tanrıya bir kralla sülalesinden daha uygun bir kurban verilebilir mi?" Konuklar yine alkışa başladılar.
Trok'un verdiği işaret üzerine İştar, yüz kölenin mekanizmayı harekete geçirmek için bocurgatların
başında durdukları aşağıdaki odaya koşa koşa indi. Başrahibin işareti üzerine Marduk'a bir övgü
okumaya başladı.
Rahip kızgın duvarlı açık odanın yukarsındaki kürsüsünün başına geçti, ilahiler okuyan kölelerin
oluşturduğu fonun önünde her iki kolunu kaldırdı ve düdük gibi sesiyle bir dua okumaya koyuldu.
İşareti üzerine ocak odasının durağan duvarında küçük bir kapı açıldı ve başka bir rahip bir insan
kafilesini önü sıra içeri sürdü. Köleler sade beyaz tunikler giymişlerdi ve boyunlarının etrafındaki ipten
başka süsleri yoktu.
Her iki cinsiyetten ve her yaştandılar. Bazıları, annelerinin kollarının arasında taşınan bebeklerdi; başkaları
yeni yürümeye başlayan çocuklardı; daha başkaları erişkinliğin eşiğindeydiler. Fakat hepsinin uzun boylusu
bir kral ve savaşçı endamlı, ak saçlı zayıf bir adamdı.
Trok onu alaya aldı. "Selam sana göklerle iki nehrin arasındaki kutsal toprakların güçlü yöneticisi Sargon.
Şimdi senin için kendinin yapmaya cesaret edemediğin şeyi yapacağım. Seni elçi olarak yok edici tanrın
Marduk'un sevgi dolu kollarının arasına yolluyorum. Ben merhametli bir adam olduğum için karılarının,
küçük oğullarınla kızlarının yasını tutmalarını istemiyorum. Bu yüzden sana arkadaşlık etmeleri için onları
da seninle yolluyorum." Trok kah-
-445-

kanaların dinmesini bekledikten sonra devam etti. "Onunla karşı karşıya geldiğin zaman Marduk'a şu
mesajı ver. Tanrısal kardeşi Trok'un onu selamladığını ve lütfunu istediğini söyle."
Sargon oğullarını etrafına topladı ve Trok'a bakmaya veya sözlerine bir karşılık vermeye tenezzül etmedi.
Trok, başrahibe baktı. "Şimdi şu senin makinenin nasıl çalıştığını bize göster."
Başrahip yine bir ilahi söylemeye başladı, ama bu seferki farklı bir duaydı; sert ve ilkeldi. Arkasındaki
odada köleler de ilahiye katılıyorlardı. Hep birlikte aynı anda ileriye doğru bir adım attılar ve taş karolara
çarpan çıplak ayakları gökgürültüsü gibi bir ses çıkardı. Bocurgat ağır ağır dönmeye saşladı.
Önce görünürde bir şey olmadı, İştar da, "Yanan duvarlara bak, bütün savaşçı kralların en büyüğü güçlü
Trok," diye fısıldadı. "Bak, nasıl birbirlerine yaklaşmaya başladılar, yavaş yavaş, çok yavaş. Ama
sonunda birleşiyorlar, kurbanlar da lambanın alevine kapılmış bir kelebek gibi kızarıyor ve kararıyorlar."
Trok öne eğildi. Yüzü tatlı bir heyecanla terden parlıyordu.
İştar kâseden başını kaldırarak, "Marduk hoşnut kaldı," dedi. "Ona ocakta sunduğun kurbanlar çok
hoşuna gitti."
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 366
Trok başıyla onayladı. "Kardeşim Marduk'a hoşnut olmasına sevindiğimi söyle."
Trok tapınağın özel iç odasında Yok Edici Marduk'un önündeki taşların üstüne serilmiş leopar postu
yığınının üstünde diz çökmüştü. Tanrının altından tasviri güleç yüzlü, güzel bir delikanlıyı temsil ediyordu,
Heykel üç veya dört insan boyundaydı. Tanrıyı bir ölümlüden ayıran biricik özellik kıvırcık kafasının iki
yanındaki minik keçi boynuzları ve ayak yerine çatallı toynaklarıydı.
Bu tasviri ilk gördüğünde Trok, iştar'ı yalancı çıkarırcasına, "Bana Marduk'un korkunç bir tanrı olduğunu,
tanrılar topluluğundaki başka tanrılardan daha zalim ve şiddetli olduğunu, hatta Seueth'den bile daha kana
susamış olduğunu söylemiştin. Oysa bu güzel bir genç," demişti.
Ama İştar, "Sakın aldanmayın, kutsal Firavun," diye karşılık vermişti. "Bu, Marduk'un insanlara gösterdiği
yüzüdür. Gerçek görünümü o kadar iğrenç ve korkunçtur ki ona bakan bir insan anında kör olur ve
ağzından salyalar akan bir deliye dönüşür."
-446-

Bu sözlerle aklı başına gelen Trok tasvirin önünde diz çöktü ve rahipler yeni doğmuş iki bebeği getirip
tanrıya sundukları zaman sesini çıkarmadan bekledi. İştar bundan sonra bebeklerin boğazını o kadar
ustalıkla kesti ki altlarında tuttuğu altından kehanet kâsesine kanlarını akıttıkları sırada kurbanlardan gık
bile çıkmadı.
Kanı boşalan küçük vücutlar kutsal odanın altındaki ocağa inen mermer süte atıldıktan sonra İştar altın
kâseyi mihrabın önüne koydu ve günlük mangallarını tutuşturdu. Arkasından ilahi okuyarak ve bir şeyler
mırıldanarak alevlerin içine avuç avuç otlar attı, çok geçmeden de kubbeli oda mavi duman halkalarıyla,
hava da solunulamaz parfümlerle doldu. Trok bir süre sonra net olarak düşünemez hale geldi, görüşü de
bozulduğundan gölgelerin dans ettiğini görmeye, kulaklarına ta uzaklardan alaylı kahkaha sesleri gelmeye
başladı. Bunun üzerine gözlerini kapadı ve parmaklarını göz kapaklarına bastırdı. Onları tekrar açtığında
tanrının yüzündeki tatlı gülümseyişin, derisinin üstünde zehirli böcekler sürünürmüş gibi tüylerini diken
diken eden müstehcen ve korku verici bir bakışa yerini bıraktığını gördü. Başka yere bakmaya çalıştı,
ama bunu başaramadığını fark etti.
Kanla dolu kâsenin yüzündeki işaretleri anlamlandıran İştar, "Büyük tanrı Marduk hoşnut," diye
tekrarladı. "Sorularınızı lütfedip yanıtlayacak."
"Marduk'a onu emsalim olarak saygılarımı sunduğumu söyle. Ocağına bin kurban daha yollayacağım."
"Marduk sizi duyuyor." İştar kâseyi eline alıp içine baktı. Uzun bir suskunluktan sonra kucağında kâseyle
öne ve arkaya sallanmaya başladı. Sonunda başını kaldırdı. "Bak bize Marduk, Babil'in büyük tanrısı!
Konuş bizimle, korkunç varlık, yakarıyoruz sana!"
Altın heykele kollarını açtı, tanrı da bir çocuğun tatlı ve peltekçe sesiyle konuştu.
"Seni selamlıyorum, Trok kardeş," dedi garip bir sesle. "Çöllerde kanatlarını açan ve pençelerini sivrilten
yavru şahin hakkında bilgi istiyorsun."
Trok bedensiz sese olduğu kadar sözlerinin doğruluğuna da şaşırmıştı. Gerçekten de Nefer Seti'ye
saldırıp onu yok etme planlarıyla ilgili olarak tanrıdan bilgi istemeyi düşünmüştü. Yanıt vermeye çalıştıysa
da, boğazı tıkanmış ve eski bir mumyanın sargıları gibi kurumuştu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 367
Çocuksu, tatlı ses devam etti: "Sadık hizmetkârım Medialıİştar'dan yerinde öğütler almışsın. Onu
dinlediğin iyi olmuş. Öyle yapmayıp düşündüğün gi-
-447-

bi Gallala'nın üzerine yürümüş olsaydın, alaylarını mahveden ve kumlara gömen hams/n'den daha büyük
bir felaketle karşılaşırdın."
Trok acı acı düşündü: İştar'ın onu Nefer Seti'ye saldırmak ve kaçan kadını Mintaka'yı ele geçirmek için
doğu çölüne başka bir ordu göndermekten nasıl vazgeçirdiğini anımsıyordu. Casusları uzun zaman önce
ona o çiftin Galla-la'daki yerini bildirmişti. Trok sefer için başka arabalarla askerlerden oluşan bir kuvvet
toparlamıştı. Tahtının üzerindeki bu tehditten kurtulmadığı, erişkin olmasından önce çocuk Firavun'u
ezmediği takdirde, isyanlarla ayaklanmaların çok geçmeden bütün ülkesine yayılacağını biliyordu. Bu
olduğu zaman ise kurmakta olduğu hanedanlık yok olacaktı. Nefer Seti tehdit ve tehlikesini ortadan
kaldırmaktan da çok onu küçük düşüren ve meydan okuyan biricik kadını ele geçirmeye can atıyordu.
Ona duyduğu nefretin yanında içindeki tüm öteki duygular zayıf kalıyordu.
İştar onun harekete geçmesini engellemişti. Kötü sonuç kehanetleri, felaket ve ölüm uyarılarıyla onu,
kuvvetlerini Naja'nınkilerle birleştirip efsanevi Ba-bil kentine yapılacak sefere katılmaya razı etmişti. Sefer
şu ana kadar zaferle sonuçlandığı ve ganimetlerle katliam bütün tahminleri aştığı halde Trok her nedense
kendini tatmin olmuş hissetmiyordu.
Altından tanrıyla olduğu kadar kendi kendisiyle konuştu: "Nefer Seti'yi ele geçirmem lazım. Ben onu
öldürüp tekrar dinlememesi için cesedini alevlerin içine atana kadar çifte taç başıma sağlam
oturamayacak. Daha şimdiden Mısır'daki bütün binalarla anıtlardan onun adıyla babasının adını sildirdim,
ama onu ve onunla ilgili anıları sonsuza dek yok etmem şart."
Öfkesiyle nefreti arasında yerinden fırlayıp İştar'la tanrısına, "Kötü kehanetlerin ve uğursuz uyarılarınla
daha önce de beni kaderimden yoksun ettin," diye bağırdı. "Şimdi seninle ibadet eden biri değil, emsalin
olarak, seninle eşit biri olarak konuşuyorum. Nefer Seti'nin bedeniyle ruhunu bana teslim etmeni istiyorum.
Senden ve şuradaki dalkavuğundan başka bir red kabul etmem." Trok öfkesi arasında İştar'a bir tekme
savurdu. Medialı tekmenin geldiğini görerek kendini yana attı. Trok'un maden destekli sandaletinin bu
arada kehanet kâsesine takılmasıyla bebeklerin kanı da taşların üstüne ve mihrabın önüne saçıldı.
Bu yaptığı Trok'u bile dehşet içinde bırakmıştı. Tasvirin önünde taş kesilmiş gibi duruyor, tanrının
göstereceği tepkiyi bekliyordu.
İştar, "Bağışlanamaz saygısızlık!" diye feryat etti. "Girişimin işte şimdi kaçınılmaz bir başarısızlığa mahkûm
oldu, Trok Uruk." Büyücü bundan sonra
-448 -

kan gölcüğünün içinde secdeye yattı. Duyduğu dehşetten başını kaldırıp puta bakamıyordu bile.
Tapınak odasına korkunç bir sessizlik egemen olmuştu. Üstünde durdukları taş zeminin altında
kurbanların yakıldığı ocağın alevlerinin hafif homurtusu bu sessizliği daha dc> belirginleştiriyordu.

kan gölcüğünün içinde secdeye yattı. Duyduğu dehşetten başını kaldırıp puta bakamıyordu bile.
Tapınak odasına korkunç bir sessizlik egemen olmuştu. Üstünde durdukları taş zeminin altında
kurbanların yakıldığı ocağın alevlerinin hafif homurtusu bu sessizliği daha dc> belirginleştiriyordu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 368
Derken yumuşak, fakat hiçbir şüpheye yer bırakmayan bir ses duyuldu. Uyuyan bir çocuğun solukları
gibi bir şeydi, ama giderek sertleşiyor ve kuvvetleniyordu. Şimdi vahşi bir hayvanın, sonra da bütün
tapınakta yankılar uyandıran bir canavarın solukları oldu bu. En sonunda da hiddetlenmiş bir tanrının,
bütün gökyüzünün fırtınalarının, okyanusun dalgalarının kükremesine dönüştü. Ses o kadar korkunçtu ki
Medialıİştar bile bir çocuk gibi hafif hafif inlemeye başladı.
'Tanrı başarmanıza artık kesinlikle izin vermez. Taita'yla korunuğuna karşı yürüyüşe geçmeniz artık çok
tehlikeli olur. Yani Büyücü ölene kadar," diye fısıldadı.
Tam o sırada korkunç bir ses konuştu. O kadar sert, o kadar dünyanın dışından gelmiş gibiydi ki Trok'un
sinirleri gerildi ve adam titremekten kendini alamadı. "Dinle beni! Tanrılar topluluğunun bir üyesi olduğunu
iddia eden ölümcül Trok Uruk!"
Sanki gök gürledi ve gürlemeler kutsal odanın karanlık köşelerinde yankılandı. "Bir tanrı olmadığını
biliyorsun. Dinle beni, saygısız ölümcül! Eğer bana ve kâhinim Medialıİştar'a meydan okuyarak Gallala
üzerine yürürsen seni de, ordunu da yok ederim. Tıpkı öbür ordunu çölün kumlarına gömdüğüm gibi. Bu
kez öfkemden kurtulamayacaksın."
Günlük maltızlarından yükselen zehirli dumanlardan sarhoş gibi olduğu ve tapınağı dolduran Marduk'un
öfkesinden ürktüğü halde, Trok, İştar'ın itirazlarında bir sahtelik, Marduk'un öfkesinin şiddetinde de pek
inandırıcı olmayan bir şeyler sezecek kadar kurnazdı.
Tanrı'nın doğaüstü gösterilerinin sarstığı cesaretini toparlayıp onu neyin duraklattığını teşhis etmeye çalıştı.
Hayvansı solukların ve gökgürültüsünü andıran sesin altın heykelin karnından çıktığını keşfetmişti. Dikkatle
bakınca tanrının göbek deliğinin karanlık bir yarık olduğunu fark etti. Heykele doğru bir adım atması
üzerine İştar panik halinde başını kaldırdı ve, "Sakın ha, Firavun! Tanrı hiddetli! Ona yaklaşayım deme!"
diye tısladı.
Trok duymazlıktan gelerek tanrı heykelinin göbeğine bakarak bir adım daha attı. Yarığın derinlerinde hafif
bir ışıltı, gölgemsi bir hareket gördü. Sa-
-449-
Büyücüler'Kralı/F:29

l
vaşlarda birçok kez kaderin ondan yana olduğu anı sezmişti, şimdi de aynışeyi hissediyordu. Kendini
toparlayıp tanrının soluklarının korkunç sesini bastırarak bağırdı. "Sana meydan okuyorum, Yok Edici
Marduk! Eğer elinden gelirse beni yere vur! Becerebileceksen tapınağının ateşlerini üzerime boşalt!"
Tanrının göbek deliğindeki ışıltı yine gözükünce ve soluklar duraklayınca, Trok'un şüpheleri gerçek oldu.
Kılıcını çekti, yassı yüzüyle İştar'ı devirip yolunun üstünden uzaklaştırdı. Sonra koşarak altından tasvirin
arkasına atıldı. Burasını alelacele inceledi, metale kılıcının ucuyla vurdu. Heykel davul kadar boş izlenimini
uyandırıyordu, daha dikkatli bakınca etrafındaki metale hemen hemen kusursuz uyan oynak bir pano
keşfetti.
Trok, "Bir 'kapak ha!" diye homurdandı. "Marduk'un karnında, ağzından içeri girenlerden daha fazla bir
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 369
şeyler olduğu anlaşılıyor."
Dönüp heykelin karnındaki yarıktan içeri bakışını dikti. Bir insan gözü ona bakıyordu. Gözbebeği
şaşkınlıkla irileşti, Trok da, "Çık dışarı, büyük canavarın pisliği!" diye kükredı. Heykele omzunu
dayayarak var gücüyle itti. Heykel taş kaidesinin üstünde sarsılınca Trok tekrar itti. Tasvir ağır ağır taş
zeminin üstüne devrildi. Heykelin altında ezilmesine ramak kalan İştar haykırarak kendini yana attı.
Tanrının kafası düşüşten sonra yana çarpılmıştı, korkunç çatırtıyı izleyen sessizlikten sonra da heykelin
içinde ürkmüş fareler tarafından çıkarılan gürültüye benzer tırmalamayı andıran sesler duyuldu. Pano hızla
açıldı ve küçük bir vücut dışarı süründü.
Trok onu gür buklelerinden yakaladı. Küçük kız o bal gibi tatlı sesiyle, "Merhamet, büyük Kral Trok,"
diye yalvardı. "Sizi aldatmaya çalışan ben değildim. Başkalarının emrini yerine getirıyordum." O kadar
güzel bir çocuktu ki Trok bir an öfkesinin hafiflediğini hissetti. Ama sonra, kızı ayak bileklerinden yakaladı
ve tek eliyle baş aşağı sallandırdı. Küçük kız ağlıyor, kralın pençesinde kıvranıyordu.
Trok, "Bunu sana kim emretti?" diye sordu.
Kız ağlıyordu. "Medialıİştar." "
Trok kızı başının yukarsında iki kere sallayarak hız ve güç kazandı, sonra zavallıyı tapınağın sütununa
çarptı. Küçük kızın çığlıkları anında kesildi. Trok küçük vücudu buruşuk bir kütle halinde mihrabın üstüne
fırlattı.
Sonra altın puta dönerek kılıcı kapağın aralığından içeri soktu ve tanrının karnının içinde evirip çevirmeye
başladı. Derken yeni bir cıyaklama oldu ve şekilsiz bir yaratık aralıktan kendini dışarı attı. Trok önce
bunun dev bir kurba-
-450-

ğa olduğunu sandı ve kendini panik halinde arkaya savurdu. Ama sonra bunun, az önce öldürdüğü kızdan
da daha küçük yapılı kambur bir cüce olduğunu gördü. Cüce küçük yapısıyla tam bir çelişki halindeki
boğa gibi bir sesle kükredı. Trok'un hayatında gördüğü en çirkin yaratıktı. Şaşı bakan gözleri bile farklı
boyutlardaydı. Kulaklarıyla burun deliklerinden ve yüzünden sarkan dev benlerden kara kıl kümeleri
fışkırıyordu.
"Seni aldatmaya kalkıştığım için beni bağışla, Mısır'ın kralı olan güçlü tanrı!" Trok kılıcıyla ona doğru bir
hamle yaptı, ama yaratık kendini arkaya attı ve o garip sesiyle korku çığlıkları atarak kutsal odada sağa,
sola koşmaya başladı. Trok onun maskaralıklarına gülmekten kendini alamadı. Cüce bu arada odanın
arkasındaki perdelerin arkasına daldı ve gizli bir kapıdan geçerek gözden kayboldu.
Trok onun kaçmasına göz yumdu ve dikkatini iştar'a çevirdi. Odadan kaçmaya çalışan büyücünün
reçineyle sertleştirilmiş bir saç tutamını tam zamanında yakaladı. Onu boylu boyunca taş zeminin üstüne
fırlattı ve kaburgalarına, karnına ve sırtına tekmeler atmaya başladı. "Bana yalan söyledin ha!" Trok
gülmüyordu artık, yüzü öfkeden mor olmuştu. "Bile bile kandırdın beni. Beni amacımdan saptırdın."
Vahşice savrulan tekmelerden kaçmak için yerlerde yuvarlanan İştar, "Yalvarırım, efendimiz, ne
yaptıysam sizin iyiliğiniz için yaptım," diye feryat etti.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 370
Trok, "Tamose'un tohumunun Gallala'da kontrolsüz gelişmesine ve ülkemde isyan ve kargaşaya yol
açmasına benim iyiliğim için mi göz yumdun?" diye kükredi. "Beni buna inanacak kadar deli ve budala mı
sanıyorsun?"
Trok'un ayağı kaburgalarına toslayıp onu sırtüstü devirirken İştar, "Ama doğru," diye geveledi. "Fırtınaya
emredip köpeğiymiş gibi dilediklerini yaptıran bir Büyücü'ye nasıl karşı koyabilirdik?"
"Sen Taita'dan korkuyorsun." Trok durup soluk aldı. "Büyücü'den korkuyorsun ha" diye inanamayarak
sordu.
"O bizi görüyor. Benim büyülerimi aleyhimize çevirebiliyor! Ona karşı gelemem. Sizi sadece ondan
kurtarmaya çalıştım, büyük Firavun."
Trok, "Sen yalnız kendi mavi dövmeli postunu kurtarmaya çalıştın," diye hırladı ve İştar'ın iki büklüm
vücuduna yine tekmeler yağdırmak için davrandı.
"Sana yalvarıyorum tanrıların en kuvvetlisi." İştar iki koluyla başını korumaya çalışıyordu. "Bana ödülümü
ver de gideyim. Taita gücümü yok etti. Bir daha karşısına çıkamam. Size başka bir y

-450-

ğa olduğunu sandı ve kendini panik halinde arkaya savurdu. Ama sonra bunun, az önce öldürdüğü kızdan
da daha küçük yapılı kambur bir cüce olduğunu gördü. Cüce küçük yapısıyla tam bir çelişki halindeki
boğa gibi bir sesle kükredı. Trok'un hayatında gördüğü en çirkin yaratıktı. Şaşı bakan gözleri bile farklı
boyutlardaydı. Kulaklarıyla burun deliklerinden ve yüzünden sarkan dev benlerden kara kıl kümeleri
fışkırıyordu.
"Seni aldatmaya kalkıştığım için beni bağışla, Mısır'ın kralı olan güçlü tanrı!" Trok kılıcıyla ona doğru bir
hamle yaptı, ama yaratık kendini arkaya attı ve o garip sesiyle korku çığlıkları atarak kutsal odada sağa,
sola koşmaya başladı. Trok onun maskaralıklarına gülmekten kendini alamadı. Cüce bu arada odanın
arkasındaki perdelerin arkasına daldı ve gizli bir kapıdan geçerek gözden kayboldu.
Trok onun kaçmasına göz yumdu ve dikkatini iştar'a çevirdi. Odadan kaçmaya çalışan büyücünün
reçineyle sertleştirilmiş bir saç tutamını tam zamanında yakaladı. Onu boylu boyunca taş zeminin üstüne
fırlattı ve kaburgalarına, karnına ve sırtına tekmeler atmaya başladı. "Bana yalan söyledin ha!" Trok
gülmüyordu artık, yüzü öfkeden mor olmuştu. "Bile bile kandırdın beni. Beni amacımdan saptırdın."
Vahşice savrulan tekmelerden kaçmak için yerlerde yuvarlanan İştar, "Yalvarırım, efendimiz, ne
yaptıysam sizin iyiliğiniz için yaptım," diye feryat etti.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 370
Trok, "Tamose'un tohumunun Gallala'da kontrolsüz gelişmesine ve ülkemde isyan ve kargaşaya yol
açmasına benim iyiliğim için mi göz yumdun?" diye kükredi. "Beni buna inanacak kadar deli ve budala mı
sanıyorsun?"
Trok'un ayağı kaburgalarına toslayıp onu sırtüstü devirirken İştar, "Ama doğru," diye geveledi. "Fırtınaya
emredip köpeğiymiş gibi dilediklerini yaptıran bir Büyücü'ye nasıl karşı koyabilirdik?"
"Sen Taita'dan korkuyorsun." Trok durup soluk aldı. "Büyücü'den korkuyorsun ha" diye inanamayarak
sordu.
"O bizi görüyor. Benim büyülerimi aleyhimize çevirebiliyor! Ona karşı gelemem. Sizi sadece ondan
kurtarmaya çalıştım, büyük Firavun."
Trok, "Sen yalnız kendi mavi dövmeli postunu kurtarmaya çalıştın," diye hırladı ve İştar'ın iki büklüm
vücuduna yine tekmeler yağdırmak için davrandı.
"Sana yalvarıyorum tanrıların en kuvvetlisi." İştar iki koluyla başını korumaya çalışıyordu. "Bana ödülümü
ver de gideyim. Taita gücümü yok etti. Bir daha karşısına çıkamam. Size başka bir yararım dokunamaz."
-451 -

T


1
Trok tekme atmaya hazırlanmış bir bacağı havada olduğu halde durdu. "Ödülün mü?" diye şaşkınlıkla
sordu. "İhanetini herhalde üç lakh altınla ödüllendireceğimi düşünmüyorsundur."
İştar dizlerinin üstünde doğruldu ve Trok'un ayağını öpmeye çalıştı. "Size Babil'i verdim efendimiz. Bana
vaat ettiğiniz ödülü esirgeyemezsiniz."
Trok öfkeyle güldü. "Senden her ne istersem esirgerim. Hayatını bile. Eğer bir gün fazla yaşamak istersen
beni Gallala'ya götürür ve Büyücü'yle bir sihir savaşımında şansını denersin."
- Nefer Seti'nin Kızıl Yol'u başarıyla geçtiğini ve hükümdarlığını kanıtladığını görünüşe göre bütün Mısır
duymuştu. Gallala'ya her gün ülkenin dört bir yanından ziyaretçiler geliyordu. Bazıları, Trok'la Naja'nın,
yokluklarında Mısır'ı korumaları için arkalarında bıraktıkları alayların albaylarıyla yüzbaşılarıydı. Başkaları
Nil boyundaki büyük kentlerin -Avaris'le Memphis, Teb ve Asuvan-büyüklerinin elçileri ve bu kentlerdeki
tapınakların yüksek rütbeli rahipleriydi. Naja'yla Trok'un zulmünden ve aşırılıklarından bıktıkları ve
despotların o kadar uzaktaki Babil'de bulunmalarından cesaret buldukları için hepsi Nefer Seti'ye bağlılık
yemini etmeye gelmişlerdi.
Elçiler ona, "Mısır halkı sizi buyur etmeye hazır," dediler.
Yüzbaşılar da, "Kutsal topraklara ayak bastığınız ve yüzünüzü görüp söylentilerin doğru olduğunu
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 371
anladıkları zaman alaylarımız hemen sizin safınıza geçecekler," diye garanti verdiler.
Nefer'le Taita onları sıkı sıkı sorguya çekerek alaylarının dökümlerini ve hazırlık durumlarını bilmek
istediler. Trok'la Naja'nın Mezopotamya serüvenleri için alaylarının kaymağını seçip götürdükleri ve
arkada yalnız yedekleri bıraktıkları çok geçmeden ortaya çıktı. Yedekler ise çok genç ve deneyimsiz
olanlardan ya da askerlik hayatlarının sonuna yaklaşan ve emeklilik zamanlarıyla nehir kıyısındaki
arazilerinde güneşte oturup torunlarıyla oynayacakları günleri iple çeken yorgun ve formdan düşmüş
kişilerden oluşuyordu.
"Savaş arabalarıyla atlardan ne haber?" Nefer Seti yaşamsal soruyu sormuştu. Yüzbaşılar kırlaşmış
kafalarını salladılar. Ciddi görünüyorlardı. "Trok'la Naja bütün alayları soyup soğana çevirdiler. Araçların
neredeyse tamamı onlarla batı yoluna gittiler. Doğu sınırlarında devriye gezerek çölün Bedevi akıncılarının
cesaretini kıracak kadar bile araba bırakmadılar."
-452-

"Memphis'teki, Avaris'teki ve Teb'deki atölyelerden ne haber?" diye sordu Nefer. "Her biri bir ayda en
az elli araba çıkarabilir."
"Atlar o arabaları çekecek kadar eğitilir eğitilmez Babil'de iki Firavun'un ordusuna katılmaya
yollanıyorlar."
Taita bu bilgiyi de sindirdi. "Sahte firavunlar arkalarında oluşturduğumuz tehdidin bilincindeler. Mısır'da
bıraktıkları alayların onlara karşı ayaklanması ve gerçek Firavun Nefer Seti'ye bağlanmaları halinde etkili
bir kuvvet olmalarını sağlayacak atlılardan ve arabalardan yoksun olmalarını garantilemek istiyorlar."
Nefer subaylara, "Birliklerinizin başına dönmelisiniz," diye emretti. "Galla-la'da zaten fazla kalabalığız;
yiyecek ve su stoklarımızı zorluyoruz. Daha fazla araçla atın Mısır'dan ayrılmasına izin vermeyin.
Adamlarınızı idmanlı tutun ve içlerinde en iyilerini imal edilen yeni arabalarla donatın. Size despotlara karşı
liderlik etmek için yakında, hem de çok yakında yanınıza geleceğim." Subaylar Firavun'un adını överek ve
tekrar tekrar bağlılık yeminleri ederek oradan ayrıldılar.
Taita, Nefer'e öğütler verdi. "Onlara ettiğin vaati vaktinden önce yerine getiremezsin. Ancak kumandan
altında güçlü, iyi eğitilmiş ve iyi donanmış bir kuvvetle Mısır'a geri dönebilirsin. Buraya gelen yüzbaşılar iyi
ve sadık kişiler, onlara güvenebileceğini biliyorum. Bununla birlikte, sahte firavunlar geri döndükleri zaman
başlarına geleceklerden korktukları ya da onların ülkeyi yönetmeye kutsal hakları olduğuna inandıkları için
Trok'la Naja'ya bağlı kalanlar da var. Ayrıca, kararsız olup sende herhangi bir zaaf fark ettikleri takdirde
aleyhine dönecek olanları da unutma."
"Öyleyse yapacak çok işimiz var." Nefer her zamanki yaşlı hocasının öğüdünü dinlemişti. "Thane'de ele
geçirdiğimiz atların sonuncularını evcilleştirmemiz ve kumların altından çıkardığımız arabaların onarımını
tamamlamamız gerekiyor. Dahası Trok'la Naja'nın kıdemli askerlerine karşı koyabilmek için adamlarımızın
eğitimlerini tamamlamaları lazım. Bütün bunları başardıktan sonra Mısır'a döneceğiz."
Gallala'daki küçük ordu böylece sahte firavunların gücüne karşı koyabilecek bir kuvvet olabilmek
yolunda çabalarını artırdı. Nefer hepsinden daha sıkı çalıştığı için, genç komutanları onlar için bir ilham
kaynağıydı, ilk bölüklerle gün doğmadan yola çıkıyor ve Kızıl Yol'un öbür savaşçılarıyla ona öğütler veren
Taita'yı yanına alıp alaylarını yavaş yavaş uyumlu bir bütün haline getiriyordu. Akşam vakti yorgun ve toz
içinde kente döndüğü vakit atölyelere gidiGenerated
by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 372
-453-

yor, orada silah ve araba ustalarını, gönüllerini alarak ve onlarla tartışarak daha sıkı çalışmaya zorluyordu.
Karnını doyurduktan sonra da Taita'yla oturup savaş planlarını ve kuvvetlerinin konumunu gözden
geçiriyordu. Genellikle ancak gece yarısından sonra sendeleyerek yatak odasına girebiliyordu. Min-taka o
zaman uyanarak hiç yakınmadan yatağından kalkıyor, zırhını ve sandaletlerini çıkarmasına yardım ediyor,
ayaklarını yıkıyor ve ağrıyan kaslarını güzel kokulu yağlarla ovuyordu. Sonra uyumasına yardımcı olması
için bir kâse şarapla balı ısıtıyordu. Kâse çok zaman içindekiler içilip bitirilmeden Nefer'in ellerinden
düşüyor ve delikanlının başı yastığının üstüne çöküyordu. Genç kız bunun üzerine eteğini üzerinden
sıyırıyor, sevgilisinin başını göğsüne yaslıyor ve Nefer şafağın ilk ışığıyla uyanıncaya kadar öylece
tutuyordu.
Meren Kızıl Yol'da aldığı yaraların etkisiyle her gün biraz daha bitkin düşüyordu. Taita kırık kaburgalarını
bağlamış, onlar çabuk iyileşmişlerdi. Yırtık kulağı da diktiğinden kulak şimdi sadece biraz çarpıktı;
Merykara ise yanağın-daki yarım ay biçimli yara izinin onu daha ilginç ve olgun gösterdiğini düşünüyordu.
Ancak, kılıcın koltukaltına saplandığı yer Taita'yı bile kaygılandırıyordu. Onu yokladığı zaman derinliğinin
çizdiği açıdan silahın Meren'in akciğerine saplandığını anlıyordu. İki kere kapandığı zannedilmiş, fakat yara
tekrar açılmış; pis kokulu cerahat ve sıvı sızdırmıştı. Bazan aklı başında olunca Meren yardımsız olarak
oturabiliyor ve yemek yiyebiliyordu. Ama pis sıvılar yine fışkı-rınca tekrar yarı baygın hale düşüyor ve
ateşi fırlıyordu.
Merykara başucunda oturarak pansumanlarını değiştiriyor ve yaraya Ta-ita'nın onun için hazırladığı
merhemden sürüyordu. Meren'in daha iyi olduğu zamanlarda ise ona şarkılar söylüyor, kentin ve ordunun
haberlerini aktarıyordu. Onunla bao da oynuyor; eğlenmesi için ona maniler ve bilmeceler uyduruyordu.
Yara yine kötüye gidince onu bebek gibi doyuruyor ve yıkıyor, sakin-leşinceye kadar ter içindeki başını
okşuyordu. Gece delikanlının ayak ucunda uyuyor, Meren kımıldadığı ya da ateşin pençesinde sayıkladığı
zamanlar da hemen uyanıyordu.
Delikanlının vücudunu kendi çocuğuymuş gibi yakından tanımıştı. Meren'in dişlerini akasya ağacının ince
yeşil dallarıyla ovuyor, kendi küçük beyaz dişleriyle uçlarını çiğneyerek sert bir fırça haline getiriyordu.
Delikanlının saçlarıyla da ilgileniyordu. Onu tekrar örülebilecek uzunluğa gelinceye kadar fır-çalamıştı.
Tırnaklarını kesip temizliyordu; kılıç kabzasının ve araba dizginleri-

nin nasırlaştırdığı parmaklarının biçimini tanımış ve sevmişti. Hiçbir tiksinti duymadan kulaklarındaki pisliği
ve burun deliklerindeki kurumuş sümüğü de temizliyordu. Koltukaltlarında kalın kümeler halinde uzayan,
göğsünde kıvrılan ve karnının altında yuvalanan yumuşak kara tüylere kendi fildişi tarağını kullanıyordu.
Her sabah delikanlının vücudunun her bölümünü, kaslarının her kıvrımını ve tümseğini yıkıyor, ateşin
etkisiyle etleri eridikçe ve kemikleri gözükmeye başlayınca kederleniyordu.
Önceleri delikanlının erkeklik organını yıkarken bakmamaya çalışmıştı, ama sonra bunun gereksiz bir
utanç olduğunu düşündü. Sonra erkeğinin organlarını avuçlarının içinde tutarak onlara yakından baktı. Bu
seyir ona sevgi ve acıma duyguları esinledi. O kadar yumuşak ve ılık, derileri o kadar yumuşak ve
kusursuzdu ki. Sonra deriyi Mintaka'nın ona gösterdiği biçimde geri çektiğinde pembe uç zakkum

Önceleri delikanlının erkeklik organını yıkarken bakmamaya çalışmıştı, ama sonra bunun gereksiz bir
utanç olduğunu düşündü. Sonra erkeğinin organlarını avuçlarının içinde tutarak onlara yakından baktı. Bu
seyir ona sevgi ve acıma duyguları esinledi. O kadar yumuşak ve ılık, derileri o kadar yumuşak ve
kusursuzdu ki. Sonra deriyi Mintaka'nın ona gösterdiği biçimde geri çektiğinde pembe uç zakkum
çiçeğinin petal yaprağı gibi fırlayınca duyguları değişti. Organ avucunda sertleşti ve şişti, sonunda da
çevresi baş ve işaret parmaklarının arasında tutulamayacak kadar genişledi. Böyle olunca genç kız garip
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 373
bir hissin etkisiyle soluk soluğa kaldı ve kendi anatomisinin olmayacak yerlerinde sıcaklık duydu.
Bir gece uyandığında pencereden içeri süzülen ay ışığı odanın taş zemininde bir gümüş külçesi gibi
duruyordu. Genç kız bir an Teb'dekı nehir kıyısı sarayındaki kendi yatak odasında olduğunu zannetti, ama
sonra Meren'in sıkıntılı soluklarını ve gördüğü karabasanın yol açtığı abuk sabuk çığlıkları duyunca gerçek
suratına çarpıldı. Çıplak halde Meren'in yatağının ayak ucundaki döşeğinden fırladı ve hastanın yanına
koştu.
Lambayı yakınca delikanlının gözlerinin açık olduğunu, fakat bir şey görmediğini, yüzünün şekilsizleştiğini
ve kül rengini aldığını gördü. Dudaklarının üstünde beyaz bir köpük vardı, akan terlerinden de vücudu
parlıyordu. Buruşmuş keten çarşafların üstünde kendini öylesine şiddetle yerden yere atıyordu ki
Merykara onun kendisini daha fazla yaralayacağından korktu. Bunun, Ta-ita'nın beklemesi gerektiğini
söylediği kriz olduğunu anlamıştı.
"Taita!" diye haykırdı. "Çabuk gel, sana ihtiyacımız var." Taita'nın hücresi avlunun karşı tarafındaydı.
Merykara'nın seslendiğini duyabilmek için adamcağız daima kapısı açık uyurdu.
Merykara tekrar, "Taita!" diye bağırırken onu zapt etmek için Meren'in göğsüne yaslanmıştı. Sonra
Büyücü'nün Nefer ve bir araba bölüğüyle çölde gizemli bir sefere çıktığını ve daha günlerce
dönmeyeceklerini anımsadı. Bir

-454
455 -


İ
ara Mintaka'yı çağırmayı düşündü, ne çare ki arkadaşının odası eski sarayın öbür uçundaydı, Merykara
ise Meren'i yalnız bırakmaya cesaret edemiyordu.
Kendi başının çaresine bakmak zorundaydı. Meren'in hayatının ellerinde olduğunu anımsaması üzerine
duyduğu paniğin zayıfladığını hissetti. Paniğin yerini serinkanlı bir kararlılık almıştı. Delikanlının yanına
uzandı ve ona sarılarak cesaret ve güven verici sözler fısıldamaya başladı. Biraz sonra Meren
sa-kinleşince onu bir dakika yalnız bırakabildi. Genç kız duvarın dibindeki sandığın başına gitti ve içinden
Taita'nın onun için bıraktığı küçük şişeyi çıkardı, bunun içindeki sıvıyışarapla karıştırdı ve Taita'nın
gösterdiği gibi maltızın üstünde ısıttı.
Kâse dudaklarına dayanınca Meren önce istemediyse de genç kız onu içmeye mecbur etti. Kâse
boşalınca bu kez su ısıttı ve delikanlının yüzündeki terleri, dudaklarındaki pisliği sildi. Delikanlının
vücudunu da yıkayacaktı ki Meren ani bir nöbetin pençesinde sarsılmaya ve inlemeye başladı. Merykara
yine korkuya kapıldı. Delikanlının üstüne atılarak var gücüyle ona sarıldı. "Sakın ölme sevgilim," diye ona
yalvardı, sonra daha güçlü bir sesle, "Ölmene izin vermeyeceğim. Yardım et bana, Hathor. Onu öbür
dünyadan kendi ellerimle çekip çıkaracağım," dedi. Bir savaş içinde olduğunu biliyor, delikanlıyla birlikte
savaşıyor, bütün gücünü seferber ediyor ve onunkine katıyordu. Meren'in kollarının arasında gevşediğini,
ter içindeki vücudunun de soğumaya başladığını hissedince, "Hayır, Meren, geri dön! Geri dön bana!
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 374
Bensiz gidemezsin," diye haykırdı.
Ağzını delıkanlınınkine dayayarak kendi hayatını onun içine üflemeye çalıştı. Meren birden patlar gibi bir
ses çıkararak akciğerlerindeki bütün hayatı boşalttı, Merykara da her şeyin bittiğini sandı. Kemikli
göğsünü her iki koluyla sararak onu kucakladı. Merykara baskıyı hafifletince delikanlı gürültülü bir soluk
daha aldı, sonra bir tane daha. Kalbinin çırpınışı Merykara'nın bedenine yansıyan güçlü ve düzgün bir
tempoya yerini verdi.
Genç kız, "Geri döndün," diye fısıldadı. "Bana geri döndün."
Meren'in vücudu hâlâ soğuktu. Delikanlı titreyince genç kız her iki koluyla onun göğsünü sardı, sonra
bacaklarını da kalçalarına dolayarak onu kendi vücuduyla ısıttı. Meren'in soluklan yavaş yavaş derinleşti
ve düzgün bir ritm kazandı, Merykara da sımsıcak kanının tekrar damarlarına aktığını hissetti Sevdiği
erkeğin yanında yatıyor, onu kurtardığını ve delikanlının bundan böyle yalnız ona ait olduğunu bildiği için
de derin bir tatmin hissi duyuyordu.

Şafak sökerken yeni bir mucize gerçekleşti. Merykara erkeğinin vücudunun uyanmaya başladığını
hissetti, bir ara avucunda tuttuğu yumuşak ve küçük şey de yeniden şişti, kocaman ve kemik kadar sert
olarak kızın iki yana açılmış bacaklarının arasını bastırmaya başladı.
Merykara onun yüzüne bakınca delikanlının kendinde olduğunu gördü. Karanlık gözleri çukura kaçmıştı,
ama içlerinde öylesine bir sevgi ve şefkat hissi vardı ki kalbi göğsünün içinde dolu dolu olan genç kız da
kendi duygularının yoğunluğundan tıkandığını hissetti.
Erkek , "Evet mi?" diye sordu.
Merykara, "Evet," diye yanıtladı. "Bunu dünyada her şeyden fazla istiyorum." Genç kız bacaklarını açtı,
uzanıp ona rehberlik etti. Meren'e duyduğu gereksinimden için için yanıyordu. Çok geçmeden delikanlıyla
birlikte daha önce hiç gitmediği bir yere doğru kanat çırpıyordu. İçinin sıcak bir sıvıyla dolduğunu
hissedince bağırdı. Sevgilinin ateşini, sancısını ve ıstıraplarını kendi vücuduna çekiyordu sanki. Sonra içinin
derin bir huzurla dolduğunu hissetti. Meren şimdi onun yanına yığılmış, tatlı tatlı uyuyordu.
Merykara erkeğin yanında sakin sakin yatıyor, onu rahatsız etmemeye dikkat ediyor, soluklarının sesiyle
kavrulmuş, zayıf vücudunun sıcaklığının tadını çıkarıyor, yaşadığı aşkın içinde kalan sızısının keyfini
yaşıyordu.
Onun uyanmakta olduğunu hissedince hoş geldin der gibi yavaşça dudaklarından öptü. Meren gözlerini
açarak kızın gözlerinin içine önce şaşkınlıkla, sonra geçen gece olan olayların belleğinin yüzeyine çıkması
üzerine sevinçle baktı.
"Karım olmanı istiyorum," dedi.
Merykara, "Zaten karınım," diye yanıt verdi. "Ve öleceğim güne kadar da karın olarak kalacağım."
Nefer araba dizisi boyunca arkaya baktı. Dört tanesi yan yana olmak üzere dörtnala yol alıyorlardı.
Takım komutanları işaretini bekliyordu. Nefer ileriye bakınca ovada düşman asker hattını gördü. Isı
tarafından şekilsizleştiril-diklerinden su olmayan yerde su içinde yüzer görünen kıvır kıvır bir yılana
benziyorlardı. Nefer doğru merkezlerine yöneldi. Döv, Taita'nın bakımı sayesinde tamamen iyileşmişti,
şimdi de hızla koşuyor, Krus'un geniş adımlarıyla uyum sağlıyordu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 375

456-
457-


Böylece yarışırlarken düşman oluşumunun değiştiğini gördü; asker hattı dev bir kirpi gibi kendi etrafında
dönerek bir top, iki sıra derinliğinde kusursuz bir daire oluşturdu. Dış sıranın mızrakları savrulacak gibi
doğrultulmuştu, ikinci sıra ise mızraklarını aralıklardan ileri uzatmıştı. Bu durumda tunç mızrak başlarından
oluşan parlak bir duvar oluşturuyorlardı. Nefer dosdoğru çift mızrak sırasının ortasına koştu, sonra da
aralarındaki mesafe yüz adım kalınca, "Horus'un Kanatlan" için eliyle sinyal verdi.
Araba oluşumu güneşteki bir çiçek gibi açıldı. Araba sıraları dönüşümlü olarak sağa ve sola kayarak
Horus'un kanatlarını yaydılar. Böylece çömelmiş piyade askerlerinin kirpiye benzer oluşumunu kuşatmış
oluyorlardı. Arabalar, tekerlek göbeğinin etrafındaki tekerlek çemberi gibi piyade oluşumunun etrafında
döndüler; kısa ve kıvrık süvari yaylarından fırlayan oklar kirpinin üzerine karanlık bir bulut gibi boşandı.
Nefer saldırıya son verip geri çekilmek komutunu verdi. Arabalar hiç aksatmadan yine dörtlü sıralar
oluşturdular ve uzaklaştılar. Yeni bir işaretin verilmesi üzerine yine ortalarından bölündüler ve sürücülerinin
kayışları bileklerine sarılı ve harbeleri fırlatılmaya hazır olduğu halde yarış temposuyla geri döndüler.
Piyade dairesinin etrafında dönen Nefer sağ yumruğunu kaldırarak onları selamladı ve, "Güzel başardınız!
Bu çok daha iyiydi," diye bağırdı.
Piyadeler bu övgüyü mızraklarını kaldırarak karşıladılar ve onlar da, "Nefer Seti ve Horus!" diye
bağırdılar.
Nefer atları yavaşlattı ve onları döndürerek bölüğünü piyade sıralarının önünde durdurdu. Taita
savunmanın içinden çıkıp onu selamladı.
"Yaralanan var mı?" diye sordu Nefer. Kirpinin içine fırlattıkları talim okları, uçlarının deriyle takviye
edilmiş olmasına rağmen, yine de bir gözü çıkarabilir veya başka bir zarar verebilirlerdi.
Taita omuzlarını silkti. "Sadece birkaç bere var," dedi.
Nefer, "Çok başarılı oldular," dedi, sonra piyadelere kumanüa eden yüzbaşıya seslendi. "Çocuklar
sıradan çıksınlar. Onlarla konuşmak istiyorum. Sonra karınlarını doyurabilirler. Daha sonra yalancıktan
geri çekilmeyi yine uygulayacağız."
Orada doğal bir platform oluşturan bir kaya vardı, Nefer bunun üstüne tırmanırken piyadeler ve savaş
arabası sürücüleri altında toplaştılar.
Taita kayanın dibine çömeldi ve onu seyredip dinlemeye koyuldu. Nefer ona babası Firavun Tamose'un
aynı yaşlardaki halini anımsatıyordu. Babasının rahat hali onda da vardı ve adamlarının en iyi anladıkları
konuşma diliyle
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 376
-458-

sade ve etkili biçimde konuşuyordu. Bu gibi zamanlarda onlardan biri oluyor, adamlarının ona duydukları
sevgi ve saygı da sırıtmalarından, ağzından çrkan tek bir kelimeyi kaçırmamak için yanına daha fazla
sokulmalarından, şakalarına gülmelerinden, sitemlerine utançla, övgülerine ise sevinçle tepki vermelerinden
belli oluyordu.
Nefer sabahki eğitimi ele alarak hak ettikleri ölçüde gururlarını okşayan sözler söyledi, buna karşın
performanslarında dikkatini çeken eksikleri de acımasızca eleştirdi.
"Trok'la Naja'ya hayatlarının sürprizini yaşatmaya aşağı yukarı hazır olduğunuzu düşünüyorum," diye
konuşmasını bitirdi.
"Şimdi yiyecek bir şeyler bulun. Günlük çalışmalarımızı bitirmedik, aslında henüz başladık." Adamlar
gülerek dağılmaya başladılar.
Nefer kayanın üstünden aşağı atladı, ama Taita aynı zamanda ayağa fırlayarak sakin, fakat acele acele,
"Dur, Nefer! Sakın kıpırdama!" dedi. Delikanlı durduğu yerde taş kesildi.
Kobranın herhalde kaya kümesinin içinde ini vardı, ancak gürültüyle ayak ve toynak seslerinden rahatsız
olmuştu. Nefer tam kayadan aşağı atladığı sırada bir yarıktan dışarı sürünmüş, delikanlının da onun üstüne
inmesine ramak kalmıştı. Yılan Nefer'in arkasında hemen hemen beli hizasına kadar dikildi. Başının
altındaki deri iki yana açılmıştı, tüy gibi siyah dili sırıtan ince dudaklarının arasında titriyordu. Gözleri
cilalanmış on/'/rs'ten'"1 boncuklara benziyor, kara merkezlerinde ışıklar çakıyordu ve bu gözler,
erişebileceği bir yakınlıktaki Nefer'in uzun çıplak bacaklarına odaklanmıştı.
Askerlerden yakında olanlar Taita'nın uyarısını duyarak arkalarına baktılar. Nefer'in etrafında belki beş
yüz kişi topluydu, ama hiçbiri kımıldamaya cesaret edemiyordu. Firavunlarının karşı karşıya bulunduğu
ölümcül tehlikeye dehşet içinde bakakalmışlardı.
Kobra ağzını açtı, saldırının hazırlığıydı bu, kemiksi dişleri ağzının soluk çatısında dikildiler. İğne gibi
uçlarında zehir damlacıkları parlıyordu.
Taita, Lostris'in Tılsımı'nı uzun zincirinin ucunda rakkas gibi salladı. Tılsım güneşte ışıldıyordu. Taita onu
kobranın havaya dikilmiş başının önünde salladı. Dikkati dağılan yılan pırıl pırıl tılsıma bakmak için bakışını
Nefer'den ayırdı. Asası Taita'nın öbür elindeydi, yavaşça yılana yaklaştı. "Ona vurduğum zaman yana
" Oniks: Balgam taşı.
- 459-

sıçra," diye fısıldadı, Nefer de yavaşça başını eğdi. Taita yavaş yavaş öbür yana ilerledi, altın tılsımın
büyülediği kobra da onunla birlikte döndü.
Taita, "Şimdi!" dedi ve asasıyla kobrayı dürttü. Nefer aynı anda yana atlarken, kobra asaya saldırdı.
Taita da yana sıçradığından kobra hedefi vuramadı ve bir süre toprağın üstünde upuzun uzandı kaldı. Taita
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 377
o zaman yılanın saldırısından da daha hızlı davranarak asanın kıvrık ucuyla yılanı başının arkasından yere
mıhladı. Anında ferahlayan seyircilerin tuttukları soluklarını salıverdikleri duyuldu.
Kobra asanın ucunun etrafında kıvranıyor ve pullu bir top olacak şekilde kıvrılıyordu. Taita uzandı ve
yılanı kafasının arkasından kavrayana dek elini kıpırdayan halkaların arasında dolaştırdı. Sonra onu
kaldırıp adamlara gösterdi. Hepsi korkuyla dehşetten soluksuz kaldılar. Yılan Taita'nın uzun ve zayıf
koluna dolanırken içgüdüsel olarak gerilediler, ihtiyar adamın yılanı öldüreceğini düşünmüşlerdi, ama Taita
kıvranan yılanı tutarak aralarından geçti ve çöle çıktı.
Sonra yılanı uzağına fırlattı. Kobra yere çarpınca halkalarını çözdü ve kayalık toprağın üstünde sürünerek
uzaklaşmaya başladı. Taita büyülenmiş gibi onu seyrediyordu.
Birdenbire gökte tiz bir çığlık duyuldu. Herkes kobranın ele geçirilmesine öylesine dalmıştı ki
tepelerindeki maviliğin içinde uçan şahini kimse fark etmemişti. Kuş şimdi yere yönelmiş ve kobraya
doğru inişe geçmişti. Yılan son anda tehlikenin bilincine vararak tekrar derisini şişirerek dikildi. Ama şahin
uçuş halindeyken pençelerini sürüngenin kafasının iki, üç santim arkasında şişmiş deri başlığın içine sapladı
ve ağır ağır kanat çırparak pençelerinin ucunda kıvranıp duran kobrayla birlikte uzaklaştı.
Taita yılanı götüren kuşa bakakalmıştı. Şahin uzakta küçüldü, sonunda da ufku saran gri-mavi pusun
içinde gözden silindi.
İhtiyar adam durduğu yerden o yöne uzun uzun baktı. Dönüp Nefer'in bulunduğu yere yürürken yüzünde
ciddi bir ifade vardı.
Gün boyunca sessiz kaldı. Akşam olunca arabada Nefer'in yanında Gal-lala'ya dönerken suskunluğu
sürüyordu.
Nefer, "Bu bir tür kehanetti," diyerek ona baktı. Taita'nın yüzünden yanıl-madığını anladı. Nefer yavaşça
devam etti. "Adamların söylediklerini dinledim. Hepsi şaşkın haldeler. Hiç böylesini görmemişlerdi. Kobra
kral şahinin doğal avı değildir."
"Evet," dedi Taita. "Bir kehanetti, aynı zamanda da tanrının bir uyarısı ve vaati."

"Ne demek bu?" Nefer bakışını Taita'nın yüzünden ayırmıyordu.
"Kobra seni tehdit etti. Bu büyük bir tehlike demek. Kral kuş pençelerinin arasında yılanla doğu yönünde
uçtu, bu da büyük tehlike doğuda demek. Ama sonunda şahin savaşı kazandı.
İkisi de doğu yönüne bakıyorlardı. Nefer sonunda kararını verdi. "Yarın şafak sökerk

İkisi de doğu yönüne bakıyorlardı. Nefer sonunda kararını verdi. "Yarın şafak sökerken bir keşif kolunu
yola çıkaracağız."
Nefer'le Taita şafaktan önceki serin karanlıkta dağın tepesinde bekliyorlardı. Keşif kolunun kalan kısmı
arka yamaçta konuşlanmıştı. Toplam yirmi kişiydiler. İzlerini belli etmemek için arabaları Gallala'da
bırakmışlar, at üstünde yola çıkmışlardı. Tekerlekler toynaklardan daha fazla toz havalandırırdı, üstelik
toynaklar tekerleklerin yolculuk edemeyeceği kıyı boyundaki yüksek ve sarp yerlere ulaşmayı mümkün
kılıyordu.
Hilto'yla Şabako öbür keşif kollarını güneydeki arazileri kollamaya götürmüştü. Birlikte hareket ederek
Gallala'nın bütün doğusunu tarayabilirlerdi.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 378
Nefer kafilesini Cebel Ataka'dan Kızıldeniz'in batı kıyılarına indirmiş, yol üstündeki bütün limanlara ve
balıkçı köylerine bakmışlardı. Bir, iki ticaret ker-vanıyla Bedevi göçebe kafileleri dışında hiçbir şey
bulamamışlar, kehanetin uyardığı tehlikenin hiçbir izine rastlayamamışlardı. Şimdi ise Şafağa Lima-nı'nın
yukarsında kamp kurmuşlardı.
Taita'yla Nefer karanlıkta uyanmışlar ve gözcülük etmek için tepenin doruğuna tırmanmışlardı. Dostça bir
sessizlik içinde oturuyorlardı. Sonunda konuşan Nefer oldu.
"Sakın bu aldatıcı bir kehanet olmasın?"
Taita homurdanarak yere tükürdü. "Pençelerinin arasında bir yılan olan bir şahin mi? Bu doğal bir olay
değil. Bir kehanet olduğu şüphesizdi, ama aldatıcı olabilir. Medialıİştar ve başkaları bu tür tuzaklar
hazırlayabilirler. Bu mümkün."
"Ama öyle olduğunu düşünmüyorsun, değil mi?" Nefer ısrar etti. "Kehanetin sahte olduğunu düşünsen
bizleri o kadar zorlamazdın."
"Neredeyse şafak sökecek." Taita soruyu duymazlıktan gelerek sabah yıldızının ufuk çizgisine yakın bir
yerde fener gibi asılı gözüktüğü karanlık doğu göğüne baktı. Derken gök olgunlaşan bir meyve gibi
yumuşadı ve hurmayla olgun bir narın rengini aldı.

-461 -
-460-


fr
Uzaktaki kıyıda yükselen dağlar göklerin aydınlanan fonunun önünde ihtiyar bir timsahın dişleri gibi siyah,
keskin ve düzensiz gözüküyorlardı.
Taita birden ayağa kalktı ve asasına dayandı. Bu soluk renkli ihtiyar gözlerin keskin görüşüne Nefer'in
şaşmadığı gün geçmiyordu. Taita'nın bir şey gördüğünü biliyordu. Nefer de onun yanında ayağa kalktı.
"Ne var, Yaşlı Babam?"
Taita elini onun koluna dayadı. Sadece, "Kehanet aldatıcı değilmiş," dedi. "Tehlike burada."
Denizin rengi bir güvercinin karnının gri rengine dönüşüyordu, ama ışık kuvvetlendikçe yüzeyinin beyaz
lekelerle beneklendiği görülüyordu.
Nefer, "Rüzgâr denizi kırbaçlamış ve sanki beyaz atlarla doldurmuş," dedi.
"Hayır." Taita başını salladı. "Bunlar dalga değil, yelkenler. Yelken açmış bir filo."
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 379
Güneş, üst kenarını uzaktaki dağların doruklarının yukarsına itti ve minik beyaz üçgenlerin üstünde
ışıldadı. Bir dhow filosu, tüneklerine dönen kalabalık bir balıkçıl sürüsü gibi Şafağa Limanı'na doğru
kayıyordu.
Nefer, "Bu Trok'la Naja'nın ordusuysa niçin deniz yoluyla gelsinler?" diye yavaşça sordu.
"Mezopotamya'dan buraya en kısa ve kestirme yol olduğu için. Tekneyle yolculuk atlarla askerleri çöl
yolunun zorluklarından koruyacaktır. Yılanla şahinin uyarısı olmamış olsaydı, bu yönden tehlike
beklemeyecektik." Taita ekledi. "Kurnazca bir girişim bu. Görünüşe bakılırsa, geçişi yapmak için
Kızılde-niz'deki bütün ticaret gemileriyle balıkçı teknelerine el koymuşlar."
İhtiyarla delikanlı dağdan aşağıdaki boğazda bulunan kampa alelacele indiler. Askerler uyanık ve
tetikteydiler. Nefer nöbetçileri çağırıp onlara gerekli emirleri verdi. İkisi atlarına atlayıp büyük bir hızla
Gallala'ya at sürecekler ve kentin emanet edildiği Sokko'ya Nefer'in emirlerini götüreceklerdi. Genç lider,
adamların en büyük kısmını ikili gruplara ayırarak güneye, Hilto'yla Şaba-ko'nun rehberliğindeki keşif
kafilelerini bulmaya ve onları geri getirmeye yolladı. Beş askeri ise yanında alıkoydu.
Nefer'le Taita görevlendirilen adamların atlarının üstünde uzaklaşmalarını seyrettikten sonra kendileri de
atlarına bindiler ve arkalarında Nefer'in seçtiği beş askerle tepelerin arasından Safaga'ya indiler. Sabahın
ortalarında limanın yukarsındaki yükseltiye varmışlardı. Taita onları limanla çevresini gören terk edilmiş bir
gözetleme kulesine götürdü. Atları askerlere emanet ederek kulenin en üstteki platformuna çıkan sallantılı
merdiveni tırmandılar.
-462-

"ilk gemiler koya giriyorlar." Nefer onları işaret etti. Ağır yük taşıdıkları belli oluyordu, ama kıçtan esen
rüzgâr sayesinde hızla yaklaşıyorlar, pruva yönündeki dalgalar güneşte tuz gibi bembeyaz kıvrımlar
oluşturuyor, büyük latin yelkenleri patlarcasına geriliyordu.
Gemiler kumsalın hemen açığında ağır demirlerini suya saldılar. Nefer'le Taita kulenin tepesinden adamlar
ve atlarla dolup taşan üstü açık güverteleri çok iyi görebiliyorlardı.
Dhovvlar demir atar atmaz adamlar teknelerin yanlarındaki tahta küpeşteleri kaldırdılar. Atları atlamaya
zorlarken hafif bağırışları harap gözetleme kulesinden duyuluyordu. Atlar suya çarptıkça dağ gibi köpükler
sıçratıyorlardı. Adamlar daha sonra bellerindeki peştemallara varıncaya kadar bütün üstlerin-dekileri
çıkardılar ve hayvanların arkasından atladılar. Atları yelelerinden kavrayıp onların yanında kumsala
yüzdüler. Atların karaya çıktıkça silkinerek üstlerinden attıkları su, güneş ışığında gökkuşağına dönüşen
ince bir sis halinde yere dökülüyordu.
Kumsal bir saate kalmadan adamlar ve atlarla doldu, küçük limanın kerpiç evlerinin çevresine de
gözcüler dikilmişti.
Nefer, "Keşke burada bir savaş arabası bölüğümüz olsaydı," diye yakındı. "Şimdi onları vurmanın tam
zamanı. Kuvvetlerinin ancak yarısı kıyıda ve arabaları da parçalara ayrılmış durumda olduğuna göre,
onları yok etmemiz işten değildi." Taita tamamen arzuya dayalı bu spekülasyona hiçbir karşılık vermedi.
Koy şimdi ağzına kadar gemiyle dolmuştu. Arabaları ve yükleri taşıyan tekneler kıyıya daha yakın
demirlemişlerdi, cezir zamanı gelince suyun altlarından çekilmesiyle karaya oturdular ve yan yattılar.
Etraflarındaki su sadece diz boyuydu. Kumsaldaki adamlar suyun içinde gemilere yürüyüp yükleri
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 380
indirmeye koyuldular. Arabaların parçalarını da taşıyor, kumsalda montajlarını yapıyorlardı.
Sonuncu dhow koya girdiği sırada batıdaki dağların yukarsında güneş batıyordu. Bu hepsinin büyüğüydü,
kalın direğinin tepesinde de hırlayan leopar kafalı bayrakla Trok Uruk hanedanının rengârenk sancağı
dalgalanıyordu.
"işte orada." Nefer geminin pruvasındakı silueti işaret etti. Onu başkasıyla karıştırmak olanaksızdı.
"Trok'un yanındaki de İştar, köpekle efendisi." Taita'nın soluk gözlerinde Nefer'in daha önce onda ender
gördüğü vahşi bir ışıltı vardı. Garip çiftin suyun içinde yürüyerek karaya çıkmasını seyrettiler.
-463-

T


Kumsalı kat eden taş bir set vardı. Trok buraya çıktı. Durduğu

Kumsalı kat eden taş bir set vardı. Trok buraya çıktı. Durduğu yerden ordusunun kalan kısmının
gemilerden inmesini rahatça seyredebiliyordu.
Nefer, "Öbür gemilerin birinde Naja'nın sancağını görüyor musun?" diye sordu. Taita hayır der gibi başını
salladı.
"Seferin başında yalnız Trok var. Naja'yı Babil'le Mezopotamya'yı elinde tutması için arkada bırakmış
olmalı. Özel bir işini halletmeye geldiği anlaşılıyor."
Nefer, "Bunu da nereden biliyorsun?" diye sordu.
"Etrafında bir hale var. Koyu kırmızı renkli bir bulut gibi bir şey. Onu buradan bile sezebiliyorum. İçindeki
bütün nefret bir tek kişinin üzerinde odaklaşmış. Onu buraya getiren intikam ateşini kimseyle, hatta
Naja'yla bile paylaşmak istemiyor."
Nefer sordu. "O nefretin hedefi ben miyim?"
"Hayır, sen değilsin."
"Öyleyse kim?"
"Her şeyden önce Mintaka için geliyor."
Güneş batınca Nefer'le Taita beş askeri Trok'un kuvvetlerini izlemekle görevlendirdiler, kendileri ise gece
içinde Gallala'ya doğru son sürat at sürdüler.
Trok Safaga'da karaya çıkmasının ertesi sabahı bir dizi eşeği Şafağa yolunda süren iki Bedevı'yi tutsak
etti. Hiçbir şeyden habersiz olan adamlar çölden çıkıp doğru gözcülerin avucuna düştüler. Trok'un ünü
çöllere bile yayılmıştı, Bedeviler de kimin eline düştüklerini öğrenir öğrenmez yaranmak için ellerinden
geleni yaptılar. Trok'a eski kentin dirilişi hakkında kışkırtıcı raporlar verdiler. Tepelerdeki mağaradan
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 381
fışkıran tatlı suyu ve Gallala'yı çevreleyen yemyeşil otlakları anlattılar. Nefer Seti'nin kumandasındaki
savaş arabalarının sayısı hakkında da bir tahmin yürütmeleri üzerine Trok kuvvetlerinin düşma-nınkinin beş
katı olduğunu anladı. Hepsinden önemlisi, Trok'un Bedevilerden Safaga'yla eski kent arasındaki yolun
ayrıntılarını öğrenmesi oldu. Trok o vakte kadar Gallala'ya yapılacak yürüyüş hakkında hep ikinci elden
bilgi almıştı ve şimdi yanlış bilgilendirilmiş olduğu anlaşılıyordu. Ona hızlı yolculuk edilmesi halinde bile
arada üç, dört günlük bir yol olduğunu söylemişlerdi, Trok da kıyıdan itibaren yanında kendi suyunu ve
hayvanlar için saman ve yem taşıyacak arabaları götürmeyi planlamıştı. Bu ise uzun ve yorucu bir süreç
olacaktı. Yeni bilgiler her şeyi değiştiriyordu. Bedeviler, Gallala'ya sıkı at sürerek bir gün ve bir gecede
ulaşabileceğini garantilemişlerdi.
-464-

Trok risklerle tehlikeleri hesapladıktan sonra, Gallala'yı çölden geçerek yapılacak bir sürpriz baskınla ele
geçirmeye karar verdi. Tabii ki bu, uzun yürüyüşten yorgun düşmüş atlarla ve boşalmış su torbalarıyla
doğrudan savaşa girmeleri anlamına gelecekti. Bununla birlikte, sayılar ve sürpriz onlardan yana olunca
Bedevilerin tarif ettiği kaynağı ve otlakları ele geçirebilirlerdi. Bu ödüller onların olunca zafer de
garantilenmiş olacaktı.
Bütün bölüklerinin karaya çıkarılması ve arabaların parçalarının birleştirilmesi iki gününü daha aldı. İkinci
akşam Gallala'ya doğru yola çıkmaya hazırdı.
Deri torbalarını suyla dolduran öncü taburlar batan güneşin ısısı kaybolur kaybolmaz yola çıktılar. Her
arabanın arkasına bağlı iki yedek at takımı vardı. Gece içinde atların dinlenmesi için mola vermeyecekler,
ancak atlar yorulur yorulmaz onları yedek takımların biriyle değiştireceklerdi. Yorgun atlar ise azat
edilecekler ve arkadan gelecek sürülere katılacaklardı.
Öncü kolun başındaki Trok öldürücü bir tempo sürdürüyor, kâh yamaçları yürüyerek aşıyor, kâh atları
kırbaçlayarak yokuş aşağı sürüyor ya da ovada koşturuyordu. Su torbaları boşaldıktan sonra artık geriye
dönüş yoktu. Ertesi gün sabah saatlerinin ortasında sıcak çok şiddetlenmiş, yedek atların çoğunu
harcamışlardı.
Bedevi rehberler Trok'a Gallala'nın uzak olmadığını tekrarlayadursunlar bir yükseltiye her tırmanışlarında
karşılarına ilerdeki serapta ışıldayan aynı ürkütücü kaya ve kavrulmuş toprak manzarası çıkıyordu.
Bedevi rehberler akşama doğru onları terk ettiler. Isının oluşturduğu serabın içinde birer cin gibi eriyip
kaybolmuşlardı. Ve Trok'un arkalarından iki araba yollamasına rağmen bir daha gözükmediler.
Medialıİştar çokbilmiş bir tavırla, "Sizi uyarmıştım," dedi. "Öğüdümü dinlemeliydiniz. O tanrısız yaratıklar
herhalde Büyücü Taita'nın hizmetindeydiler. Şurası muhakkak ki yolu gözden gizledi ve bizi yanlış yere
yolladı. Bu hayali Gallala'nın buraya ne kadar uzak olduğunu ya da gerçekte var olup olmadığını
bilmiyoruz." Kendisine sorulmadan bu şekilde fikir yürüttüğünden dolayı Trok onu dövmeli yüzüne bir
kırbaç darbesi indirerek cezalandırdı. Ama bu bile kralı pençesine alan yeisi ve umutsuzluk duygusunu
gideremedi. Atları bir kez daha kırbaçladı ve karşılarına çıkan bundan sonraki uzun ve taşlık yokuşa
sürdü. Önlerinde bunun gibi daha ne kadar yokuş ve bayır olduğunu merak ediyordu. Tahammüllerinin
sonuna gelmişlerdi ve gece süresince yola devam edebileceklerinden kuşkuluydu.
-465-
Büyücüler Kralı / F: 30
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 382

Nasıl yapabildilerse yine de ilerlemeyi sürdürdüler, daha doğrusu Trok'un kuvvetlerinin büyük bir kısmı
sürdürdü. Elli veya altmış araba son atlarını da yitirmişler, Trok da onları yol boyunca dağınık şekilde terk
etmişti.
İkinci günün sabahı güneş gecenin soğuğundan sonra bir öpücük kadar sıcak doğdu, ama aldatıcı bir
öpücüktü bu. Çok geçmeden kan çanağına dönmüş gözlerine batmaya ve onları kamaştırmaya başladı.
Trok hiçbir yere gitmeyen bu yolda ilk kez ölmesi olasılığını düşünmeye başlamıştı.
Son atlarına, "Bir tepe daha," diye seslendi ve onları kırbaçlayarak hızlandırmaya çalıştı. Ama önlerindeki
yokuşun dik olmamasına rağmen, başları önlerine sarkan hayvanlar sendeliyorlardı, terleri de çoktandır
böğürlerinde kuru-yarak geride bembeyaz tuzunu bırakmıştı. Doruğa az bir yol kala Trok dönerek
ordusunun dağınık kafilesine baktı. Arabalarının yarısını kaybettiğini anlamak için saymasına gerek yoktu.
Atlarını yitirmiş yüzlerce asker, kafilenin arkasında sendeleyerek ilerliyordu, ama Trok daha bakarken
ikisi, üçü yere yığıldılar ve ölü gibi patikanın yanında serili kaldılar. Gökte akbabalar onları izliyor, yüzlerce
kara leke tepelerinde daireler çiziyordu. Trok bazılarının onlara hazırlanan şölene konmak için yere
inmeye giriştiklerini gördü.
İştar'a, "Bir tek yol var," dedi. "İleriye giden yol." Kırbacını atlarının sırtında şaklattı, hayvanlar da
güçlükle yola devam ettiler.
Tepenin doruğuna çıktıklarında Trok şaşkınlık içinde bakakaldı. Altındaki vadide manzara daha önce
hayalinde canlandırdığı hiçbir yere benzemiyordu. Eski kentin kalıntıları karşısında yükseliyordu. Silueti
hayal gibi ve ölümsüz gözüküyordu. Kendisine söylendiği gibi kent yemyeşil tarlalarla ve pırıl pırıl bir su
kanalları ağıyla çevriliydi. Atları suyun kokusunu almışlar, yenilenen kuvvetleriyle dizginleri zorluyorlardı.
Trok bu çaresiz acelesi sırasında bile taktik durumu değerlendirmeye vakit ayırdı. Kentin hiçbir
savunması olmadığını ilk bakışta gördü. Kapıları ardına kadar açık duruyor, paniğe kapılmış halk buradan
dışarı akıyordu. Çocuklarını ve kişisel eşyalarını tıktıkları zavallı bohçalarını taşıyarak Gallala'nın
batısındaki dar, fakat dik yanlı vadiye tırmanıyorlardı. Birkaç piyade askeri kaçakların arasına karıştılarsa
da böylelerinin bir moral çöküntüsünün etkisinde oldukları belliydi. Görünürde atlı asker veya savaş
arabası yoktu. Gallala halkı bir kurt kafilesinin önündeki bir koyun sürüsünden farksızdı, şu farkla ki
kurtlar susuzluktan kurumuşlar ve zayıf düşmüşlerdi.
Trok, "Seueth onları avucumuza düşürdü," diye zafer sevinciyle bağırdı. "Bugün güneş batmadan
kullanabileceğinizden fazla kadınınız ve altınınız olacak."
-466-

Bağırış Firavun'un arkasından yamacı tırmanmış olan adamlar tarafından yinelendi ve ilk sulama kanalına
bitkin atlarının onları götürebileceği kadar hızlı inmeye koyuldular. Kanal boyunca yayıldılar, hayvanlar da
karınları gebele-rinki gibi şişene kadar kutsal sıvıdan içti. Adamlar kendilerini kıyıya yüzükoyun attılar,
başlarını suyun altına daldırdılar ya da miğferlerini doldurup suyu başlarından aşağıya ya da boğazlarına
boşalttılar.
Vadinin öbür yanından bu olanları seyrederlerken Nefer, "Sulama kanallarına zehir atmama izin
vermeliydin," diye yakındı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 383
"Bunu yapamayacağını biliyorsun." Taita gümüş telli kafasını salladı. "Bu, tanrıların asla bağışlamayacağı
bir suç olurdu. Bu kıraç ülkede yalnız Seth veya Seueth böylesine bir kötülüğü yapmayı göze alabilir."
"Böyle bir günde seve seve Seth'in rolünü üstlenebilirdim." Nefer donuk donuk gülümsedi, ancak sırf
Büyücü'yü kışkırtmak için böyle konuşmuştu. "İki serserin iyi iş gördüler." Taita'nın yanına çömelmiş olan
iki süklüm püklüm Be-devi'ye baktı. "Ücretlerini ver de gitsinler."
Taita, "Onlar altına değer vermezler," diye açıkladı. "Cebel Nagara'da yaşadığım sırada bana çocuklarını
getirmişler, ben de Sarı Çiçek hastalıklarını iyi etmiştim." Çömelmiş adamların tepesine bir kutsal işaret
yaptı ve kendi lehçe-leriyle onlara birkaç söz söyledi. Trok'u yanlış yola saptırmak için hayatlarını riske
attıkları için teşekkür etmiş ve ilerde de onlara korumasını vaat etmişti. Bedeviler ihtiyar adamın ayaklarını
öptüler ve kayaların arasında gözden kayboldular.
Taita'yla Nefer bu kez aşağıdaki mücadeleye bütün dikkatlerini verdiler. Trok'un adamlarıyla atları
karınlarışişene kadar su içmişlerdi ve şimdi yola çıkmaya hazırlanıyorlardı. Gelirken o kadar çok sayıda
araba kaybetmiş olmasına rağmen, Trok'un kuvvetleri Nefer'inkinden hâlâ üç kat fazlaydı.
Nefer, "Onunla açık arazide karşılaşmayı göze alamayız," diye fikir yürüttü. Aşağılarında vadide kaçışan
mültecilere bakışını dikmişti. Kentte oldu bitti az kadın vardı -Nefer yiyecek rezervlerini savaşçılara
saklamak için kadın sayısını bilinçli olarak düşük tutmuştu- ve onlar, Mintaka'yla Merykara da dahil,
bütün çocuklar ve hastalarla yaralılar iki gün önce Gallala'dan uzaklaştırılmıştı. Meren bütün hazineyi,
sahte firavunlardan gasp ettikleri altınları, taşıyan yük arabalarından biriyle gitmişti. Nefer hepsini Cebel
Nagara'ya yollamıştı. Trok
-467-

T


onları dünyada orada bulamazdı, minik su kaynağı ise savaşın sonucu belli oluncaya kadar onlara yeterdi.
Gallala şimdiki durumda değeri olabilecek her şeyden, arabadan, silahtan ve zırh parçasından arınmıştı.
Nefer mültecilere hoşnut bir bakış fırlattı. Kadın ve sivil olmayıp kılık değiştirmiş piyade askerleri
olduklarını anlamak bu kadar yakından bile zordu. Bu yiğitlerin birçokları uzun eteklerine ayaklarının
takılmasıyla sendeliyorlardı. Kollarında taşıdıkları bohçalar ise kundaktaki bebekler değil, şallara sarılı
yayları ve oklarıydı. Uzun mızrakları, ana kuvvetlerin saklı bulunduğu vadinin yukarsında kayaların
arasında gizliydi.
Trok'un bütün arabalarının atlarıyla sürücüleri kana kana su içmişlerdi, şimdi de otlaklardan sıkı ve düzenli
oluşumlar halinde geliyorlardı. Dalga dalga savaş arabaları... Su hepsini mucizevi şekilde canlandırmıştı,
önlerinde de yağma ve soygun umudu vardı.
Nefer, "Horus yardım etse de Trok'u kandırıp takibe devam etmesini ve vadiye girmesini sağlayabilsek,"
diye fısıldadı. "Zokayı yutmayıp bunun yerine savunmasız kenti zapt edecek olursa, bizi susuz,
hayvanlarımızı da otlaksız bırakabilir. O zaman biz de açık arazide savaşmak zorunda kalırız, ki orada tüm
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://w

avantaj onda olur."
Taita bir şey demedi. Altından Tılsımı dudaklarına bastırmıştı , gözlen de Nefer'in çok iyi bildiği şekilde
yukarıya çevriliydi.
Düşman artık iyice yaklaştığından Nefer, yürüyen araç kitlesinin arasında Trok'u seçebiliyordu. Arabasını
kaçan mültecilerin doldurduğu vadinin ağzında konuşlandırmıştı. Trok öndeki sıranın ortasındaydı, iki
yanında onar araba sıralanıyor, böylece vadiyi bir yandan ötekine kadar tarayacak bir cephe
oluşturuyorlardı. Kalan savaş arabaları arkasında diziliydi. Etraflarındaki toz bulutu dağıldı ve aralarına
korkunç bir sessizlik çöktü. Tek ses, ilerlerinde daracık vadinin koynundaki güruhun konuşmaları ve
çıkardıkları gürültüydü.
Nefer, "Gelsene, Trok Uruk," diye fısıldadı. "Saldırı emrini ver! Tarihe dörtnala yol alın!"
Kuvvetlerin ön sırasında lider konumundaki arabada Medialıİştar, Trok'un iri cüsseli vücudunun yanına
çömelmişti. O kadar telaşlıydı ki uzanıp Trok'un sa-kalındaki kurdeleleri çekiştirdi.
"Büyücü'nün kokusu on günlük bir cesedininki gibi havaya bulaşmış." Büyücünün sesi tiz çıkıyor,
dudağında tükürükler köpürüyor ve duygularının şiddetinden bulut gibi püskürüyordu." O, yukarda etobur
bir canavar gibi seni bekliyor. Varlığını hissedebiliyorum. Yukarıya bak, kudretli Firavun!"
-468-

Trok göğe bakacak kadar şaşırmıştı. Akbabalar daha alçaktan uçuyordu şimdi.
"Evet! Evet!" İştar kaydettiği küçük avantajdan yararlanmaya çalışıyordu. "Onlar Taita'nın tavuklarıdır.
Onları senin etinle beslemesini bekliyorlar."
Trok vadinin üst tarafında onu bekleyen ödüle baktı, fakat akbabaların gölgeleri yere vurduğundan
durakladı.
Vadinin dik tarafında kayaların arasında gizli olan Nefer onu inceliyordu. Şimdi o kadar yakındı ki
delikanlı onun yüzündeki ifadeyi okuyabildiğini bile düşündü.
"Haydi ileriye, Trok!" diye mırıldandı. "Hareket komutunu ver. Ordunu vadiye sok." Trok'un dizginleri
tutan ellerinde kuşkunun varlığını sezebiliyordu, başını çevirip adamın yanındaki İştar'ın sıska siluetine
baktı.
Medialı'nın maviye boyalı yüzü efendisine çevrilmişti. Trok'a dokundu ve yalvarışlarının verdiği güçle onun
zırhına asıldı. "Büyücü'nün sana kurduğu tuzak bu. Bana bir daha hiç güvenmeyeceksen bile hiç olmazsa
şimdi güven. Havada ölümün kokusunu alıyorum ve ihanetin kokusunu. Taita'nın büyülerinin yarasa
kanatları gibi yüzüme çarptığını hissedebiliyorum."
Trok sakalını kaşıdı ve omzunun üzerinden tekerlek tekerleğe dizili araba sıralarına ve vereceği emrinin
beklentisi içinde öne eğilen askerlerine baktı.
'Yan tarafa dön, güçlü Trok. Kenti ve su kaynağını ele geçir. Nefer Seti'yle Büyücü bu takdirde çölde
geberirler. Bizim de aynı akıbete uğramamıza ramak kalmıştı. O seçimin sonucu kesin. Öbürü ise
çılgınlıktan başka bir şey değil."
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 385
Nefer yamaçtaki yerinden kılık değiştirmiş askerlerinin vadinin yukarsına doğru koşmalarını gözlerini
kısarak seyrediyor ve beklediği anın geçmekte olduğunu hissediyordu. "Trok'u alıkoyan nedir? Saldırıya
geçmeyecek mi?" diye bağırdı. "Eğer şimdi saldırmazsa..."
"Vadinin baş tarafına baksana." Taita gözlerini açmamıştı. Nefer heyecanı arasında bile vadinin baş
tarafına baktı ve paniğe kapıldı. Kılıcının kabzasının etrafında yumruk olmuş eli bembeyaz kesilmişti.
"Olamaz!" diye homurdandı.
Vadinin baş tarafının yakınında Trok'un arabalarının dizili olduğu yerden net olarak görülebilen yassı bir
kaya vardı. Dört köşeli, sarı kaya yolun yanında insan eliyle yapılmış gibi bir anıt gibi yükseliyordu. Bunun
tepesinde, kaçan mülteci selinin yukarsında tek bir siluet belirmişti. Uzun siyah saçları beline kadar inen
genç ve ince yapılı bir kadındı bu. Eteği Apepi Hanedanı'nın ko-
-469-

yu kırmızı rengindeydi. Çıplak kaya ve kumun tekdüzeliğinin ortasında parlak bir leke olarak gözü
alıyordu.
Nefer, "Mintaka!" diye soludu. "Ona Meren ve Merykara'yla Cebel Naga-ra'ya gitmesini emretmiştim."
"Sana asla itaatsizlik etmeyeceğini biliyoruz." Taita gözlerini açtı ve alayla gülümsedi. "Dolayısıyla seni
yanlış anlamış olmalı."
Nefer, "Bu senin marifetin," diye acı acı söylendi. "Onu Trok'a karşı yem olarak kullanıyorsun. Onu
ölümcül bir tehlikeye attın."
Taita, "Belki hamsin'l kontrol edebilirim," dedi. "Ama Mintaka Apepi'ye ben bile söz geçiremem. Her ne
yaparsa kendi özgür iradesiyle yapar."
Aşağılarında Trok dönmüş ve arabalarına harekete hazır olmalarını, mülteci güruhunun kaçmasına izin
verilmesini ve iştar'ın ısrar ettiği gibi kaynakla Gallala kentinin zapt edilmesini emretmeye hazırlanmıştı.
Fakat daha konuşmak fırsatını bulamadan İştar'ın yanında gerildiğini ve onun, "İşte bu da Taita' nın
büyülerinden biri," diye fısıldadığını duydu.
Trok hızla dönerek ağır ağır yükselen vadinin ucuna baktı. Ve yüksekteki sarı kaya platformunun üstünde
duran koyu kırmızı elbiseli minik silueti gördü. Nefretinin ve öfkesinin odağını anında tanıdı. "Mintaka
Apepi," diye hırladı. "Seni ele geçirmeye geldim, pis fahişe. Ölmek için yalvartacağım seni."
"Bu sadece bir hayal, Firavun. Büyücü'nün seni aldatmasına fırsat verme."
Trok, "Bu bir hayal değil," dedi. "Onu kanata kanata düzdüğüm zaman bunu kanıtlarım sana."
iştar, "O senin gözlerini kör etmiş," diye uludu. "Etrafımızda ölüm var."
Arabadan atlayıp kaçmaya çalıştıysa da Trok onu sertleştirilmiş lülelerinin birinden yakalayarak geri
çekti. "Hayır, burada kalıyorsun, Medialı iştar. O kaltağı işini bitirmeleri için askerlerimin önüne atmadan
önce sana da tattıracağım." Adam yumruğunu başının yukarsına atarak, "Haydi ileri! Marş!" diye bağırdı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 386
İki yandaki arabalar bir arada harekete geçtiler, arkadaki taburlar da Trok'un arkasından vadinin yolunu
tuttular. Güneş kargıların başlarının üstünde ışıldıyor, toz da etraflarında duman gibi uçuşuyordu. Trok bir
sonraki emrini verdiği sırada kaçan mültecilerin son ucu üç yüz adım ilerlerindeydi.
"Dörtnala! Saldırın!"
Atlar harekete geçtiler ve ordu gökgürültüsü gibi bir toynak ve tekerlek gümbürtüsü arasında dar vadide
ileri fırladı.
-470-

"Trok tuzağa düştü," dedi Nefer yavaşça. "Ama ne pahasına? Eğer Minta-ka'yı ele geçirirse..." Delikanlı
fırtınanın yolu üstünde duran uzun boylu ve kıvrak siluete çaresizlik içinde bakıyordu.
Taita, "Şimdi uğrunda savaşacağın bir hedefin var," dedi yavaşça.
Nefer, Mintaka hesabına duyduğu bütün sevgi ve endişenin yerini soğuk bir hiddete bıraktığını
hissediyordu, ama bu, tüm duyularını keskinleştiren ve başka hiçbir şeye yer bırakmayan bir hiddetti.
Araba kafilesi, üstünde durduğu yamacın altından geçerken onu gözden gizleyen kayanın arkasından çıktı.
Trok'la askerlerinin tüm dikkati yarışan arabalarının ilersindeki çaresiz kurbanların üzerinde yoğunlaşmıştı.
Yanlarında ansızın meydana çıkan uzun boylu silueti fark etmediler bile. Ama Nefer'in bütün adamları onu
net olarak görebiliyorlardı. Kendileri vadinin her iki yamacındaki kayaların arkasında gizliydiler. Nefer
kılıcını başının yukarsına kaldırdı, sonuncu savaş arabası hızla geçtikten sonra da onu sert bir hareketle
aşağı indirdi.
Yük arabaları dik yamacın yukarsında beklemedeydiler. Tekerleklerinin önündeki takozlar onları
hareketsizleştiriyordu. Çevreleriyle tıpatıp aynı renkte kuru otlar onları gözden gizliyordu ve taşlarla
öylesine yüklüydüler ki dingilleri sarkmıştı. Nefer'in verdiği işaret üzerine araba sürücüleri tahta takozları
çektiler ve tekerlekleri zapt eden ipleri doğradılar. Vadinin her iki yanında arabalar harekete geçtiler,
giderek hız kazandılar ve aşağıdaki toplu savaş arabalarının üzerine yuvarlandılar.
iştar yanında haykırınca Trok, vadinin uzak ucundaki Mintaka'nın siluetinden bakışını

iştar yanında haykırınca Trok, vadinin uzak ucundaki Mintaka'nın siluetinden bakışını ayırdı ve
bölüklerinin üstüne boşanan koca koca arabaları gördü. "Geriye!" diye uludu. "Çabuk geriye!" Ama bir
boğanınkini andıran sesi bile gümbürtülerin arasında eridi, gitti. Bir kere başlayan saldırı durdurulamazdı,
vadinin çok dar tabanında ise manevra yapmak için alan yoktu.
İlk yük arabaları saldırı kuvvetinin başına yuvarlanıp paramparça oldular. Tahtalar parçalanırken çıkan
sesler, ezilen insanlarla atların feryatları, devrilen ve kalan yüklerini boşaltan arabaların çıkardığı
gökgürültüsü duyuldu.
Trok'un ilersindeki yol birdenbire hantal arabalardan biri tarafından tıkandı, atları dayana kaçarak
yanında koşan arabaya bindirdiler. Harikulade saldırı bir anda parçalanmış ve devrilmiş bir araba ve
sakatlanmış at mezbahasına dönüşmüştü.
Arabalar vadinin her iki ucunu tıkamışlardı. Parçalanmamış ve devrilmemiş arabalar bile çırpınan bir
kitlenin içinde hapsolmuştu. Arabanın bütün var oluş nedeni, kuvveti ve tehlikesi, koşmak ve dönmek,
saldırmak ve hızla geri
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 387
-471 -

çekilmek yeteneğiydi. Ama şimdi hareketsizleşmişler, taşlardan örülü duvarların arasına sıkışmışlardı,
Nefer'in okçuları ise yukarlarındaki yamaçlardaydı, ilk ok yağmuru korumasız araba sürücülerinin büyük
kısmını yok etti. Vadi birkaç dakikaya kalmadan bir mezbahaya dönüştü.
Trok'un adamlarından bazıları kapana kısılmış araçlarından atlayarak ve yaya olarak vadinin yamaçlarına
tırmanmaya koyuldular. Ne çare ki yorucu ilerleyiş sonucunda bitkin düşmüşlerdi, üstlerindeki ağır zırhlar
da onları aşağı çekiyordu. Arazi dik ve engebeliydi, onlar da çok ağır hareket ediyorlardı. Nefer'in
adamları kayalarla alelacele dikilmiş taş kümelerinin arkasından onları uzun mızraklar ve bir kargı
yağmuruyla karşıladılar. Çoğu daha savunucuların ilk sırasına erişemeden öldürüldüler.
Trok panik halinde etrafına bakınarak içine düştüğü tuzaktan kurtulmanın yolunu aradı. Ne çare ki
atlarından biri, yolunu kesen yük arabasından dökülmüş kayaların altında kalarak ölmüştü. Arkasında ise
öylesine bir araç kalabalığı vardı ki dönmesi ya da gerilemesi olanaksızdı. Etrafında oklarla harbeler
uçuşuyor, arabasının yanlarına çarpıyor, miğferiyle göğüs zırhından takırdaya-rak geri tepiyordu.
İştar, Trok'un onu durdurmasına vakit bırakmadan karışıklıktan yararlanarak arabadan atladı ve tahrip
olmuş araçlarla kişneyerek şaha kalkan atların arasında koşarak uzaklaştı. Trok ileriye bakınca gözlerine
inanamadı. Mintaka hemen ilersindeki sarı renkli kaya kümesinin üstünde hâlâ kımıldamadan duruyordu.
Onun kendisine güzel yüzünde inanılmaz bir tiksintiyle baktığını gören Trok'un hiddeti çılgınlığa dönüştü.
Adam yanındaki askıdan savaş yayını kaptı ve okluktan bir ok çekti, ama sonra fikrini değiştirerek silahı
elinden attı ve çırpınan atların kafalarının üstünden kıza bağırdı. "Hayır! Bir ok senin gibi kızışmış bir dişi
köpek için çok kolay bir ölüm olur. Seni çıplak ellerimle yakalayacağım, avuçlarımın arasında soluksuz
kalırken ecel çırpınışlarını hissedeceğim, pis küçük kaltak."
Adam kılıcını çekip yere atladı. Şaha kalkan atlarının toynaklarının altından geçti ve devrilmiş yük
arabasının üstünden tırmanıp atladı. Nefer'in adamlarının ikisi ona karşı koymak için kayaların arkasından
fırladılar, ama Trok onları doğradı ve titreyen cesetlerine basarak geçti. Bakışı, ilersinde uzun boyuyla
dimdik duran kırmızı elbiseli kızın üstünde, tıpkı alevin ipnotize ettiği kelebek gibi, odaklanmıştı.
Nefer, Trok'un kapandan kurtulduğunu görmüştü. Kayanın birinin üstünden ötekine sıçrayarak yamacı
indi. Bir yandan da, "Koş, Mintaka!" diye bağı-
-472 -

rıyordu. "Kaç ondan!" Ama genç kız ya onu duymuyor ya da dinlemek istemiyordu.
Ama Trok onu duymuştu, durup başını kaldırdı. "Gel, gel, tatlı oğlan. Sana da, yosmana da yetecek
kadar erkeğim ben."
Nefer bir yandan koşarak elindeki harbeyi savurdu, ama Trok onu omzunda taşıdığı hafif kalkanın
ortasıyla durdurdu, silah da kayadan kayaya çarparak Mintaka'nın ayaklarının dibine düştü. Ancak genç
kız onu görmezlikten geldi.
Harbe olayı bir an için Trok'un dikkatini dağıtmıştı, Nefer de düz araziye onun karşısına atladı. Trok
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 388
hemen gard durumuna geçti. Yüzü korkunç bir sırıtışla şekilsizleşmişti. Bronz kalkanın arkasına büzülerek
kılıcı sağ eliyle salladı. "Gel, gel köpek yavrusu," diye hırladı. "Gel de çifte taç üzerindeki iddianı
sınayalım."
Nefer yokuş aşağı koşusunun hızından yararlanarak hiç duraklamasız düşmana saldırdı. Trok ilk darbeyi
bronz çemberle karşılayıp etkisiz kıldı. Düşmanı kalkanının yukarsından bir kesme hareketiyle üzerine
saldırınca delikanlı arkaya sıçradı. Sonra yine ileri atıldı ve kesmeye vuruşla karşılık verdi.
Adamları Nefer'in yamaçtan aşağıya koştuğunu görmüşlerdi. Onun peşinden giderek kayaların
korumasından çıktılar ve dalga dalga aşağıya atıldılar. Birkaç saniyeye kalmadan vadi boydan boya
boğuşan, kesen ve saplayan adamlarla dolmuştu.
Nefer, Trok'un kalçasına doğru bir kandırma hareketine girişerek hasmın zırhının eklem yerine nişan aldı.
Trok kendini korumaya kalkınca da elinin tersiyle yaptığı bir hareketle kılıcı yüzüne savurdu. Yön
değişikliği ve vuruşun hızı Trok'u şaşırtmıştı. Başını hızla geriye atmasına rağmen, Nefer'in kılıcının ucu
yanağını yardı, fışkıran kanlar da adamın sakalına akmaya başladı. Yara Trok'u büsbütün çıldırttı, aslan
gibi kükreyerek Nefer'in üzerine atıldı. Darbeleri her yönden o kadar hızla indiriyordu ki kılıcı etrafında
pırıl pırıl bronzdan aşılamaz bir duvar oluşturmuştu sanki. Bu saldırı karşısında Nefer gerilemek zorunda
kaldı ve Mintaka'nın üstünde durduğu taş platformunun sırtına dayandığını hissetti.
Artık gerilemesi ya da bir manevrada bulunabilmesi için bir alan olmadığından Trok'un bir boğanınkınden
farksız kuvvetine karşı koymaktan ve darbelerine darbelerle karşılık vermekten başka çaresi yoktu. Bu
tür bir vuruşmada hiç yorulmak bilmeyen Trok'la boy ölçüşebilecek pek az adam vardı. Nefer
darbelerinden bazılarının yolunu kestikçe Trok alayla gülüyordu. "Ben bütün gün devam edebilirim. Ya
sen?" derken bir tek darbeyi bile kaçırmıyordu. Trok, Nefer'in,
-473-

pençesinden kurtulabileceği tek yolu tıkamak için yavaş yavaş sağa kaydıkça metalin metale çarptığ

pençesinden kurtulabileceği tek yolu tıkamak için yavaş yavaş sağa kaydıkça metalin metale çarptığı
duyuluyordu.
Trok'un kuvveti korkunç bir doğal afetti sanki. Nefer bir fırtınaya yakalanmış gibi hissediyordu kendini.
Okyanuslarda akıntıya kapılıp sürükleniyormuş-çasına çaresizdi. Yıllar yılı yaptığı savaş idmanları onu her
ne kadar sertleştir-mişse de bu duruma hazırlanmamıştı. Trok'a yetişmeye çalıştıkça sağ kolunun
yorulduğunu hissediyordu.
Trok delikanlının yanına bir çentik attı, birkaç saniye sonra da deri göğüslüğünü yararak kaburgaları
hizasında bir kesik açtı. Delikanlı, fırtınayı sağ salim atlatmak için tek şansının Trok'un kaba kuvvetine hızı
ve çevikliğiyle karşı koymak olduğunu biliyordu. Ama kayanın dibine mıhlanmıştı bir kere. Oradan
kurtulması lazımdı.
Trok'un bundan sonraki vuruşunu havada yakaladı ve içine kayarak kaçabileceği bir aralık açacak kadar
saptırdı. Ama atlarken sol böğrünü saldırıya açık bırakmıştı. Kendini toparlayan Trok'un kılıcı baldırını
dövmeli armanın hemen yukarsını yardı. Delikanlının sandaletinin içine dolan kan her adım atışında
gıcırtılar çıkarıyordu.
Nefer'in son kuvveti de yavaş yavaş tükeniyordu. Trok delikanlının kılıcını kendi kılıcıyla kilitledi ve
gardım giderek yükseğe kaldırmak zorunda bıraktı. Nefer kaçmaya kalkıştığı takdirde göğsünü öldürücü
vuruş için açıkta bırakacaktı. Üstelik baldırındaki kesik onu zayıf düşürmüş ve daha da yavaşlatmıştı.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 389
Trok'un yüzünde bir zafer gülümseyişi vardı. "Ha cesaret, delikanlı! Her şey bitmek üzere. Ondan sonra
sonsuza dek dinlenebilirsin," diye Nefer'i alaya aldı.
Nefer, Mintaka'nın bir şey bağırdığını hissetti, ama söylenenlerden bir anlam çıkaramadı, ayrıca, dikkatini
gevşetmek doğru olmazdı. Trok delikanlının kılıcını yavaş yavaş yana iterek tepesine dikildi, böylece
göğüs göğüse geldiler, sonra Trok birdenbire ağırlığını sola, Nefer'in yaralı bacağına doğru kaydırdı.
Delikanlı karşı koymaya çalıştıysa da bacağı altında bükülüverdi. Trok ayağını Nefer'in topuğuna
dolayarak delikanlıyı arkaya savurdu.
Kılıcı Nefer'in zayıflamış ellerinden kurtuldu, delikanlı güneşin kavurduğu toprağın üstünde yatarken de
Trok öldürücü darbe için kılıcı her iki eliyle başının yukarsına kaldırdı. Bu şekilde durduğu sırada birden
yüzündeki ifade şaşkınlığa dönüştü. Darbeyi tamamlayamadan bir elini ensesine götürdü. Tekrar yüzünün
önüne getirdiği eli kendi kanıyla ıslanmıştı. Bir şey söylemek için ağzını açtıysa da, bu kez ağzının
köşelerinden kan sızmaya başladı ve adam bakışını Nefer'den Mintaka'ya çevirdi. Kız hâlâ kayanın
üstünde duruyordu. Ne-

fer gözlerine inanamadı. Trok'un boynunun arkasına harbenin saplanmış olduğunu görmüştü.
Nefer'in yere yıkıldığını görünce Mintaka, ayaklarının dibinde duran harbeyi, Nefer'in karşılaşmanın
başında savurduğu silahı kapmış ve onu Trok'un arkasına fırlatmıştı. Kargının ucu Trok'un bronz miğferinin
kenarının hemen altına girmiş ve derine kaymış, omurgaya rastlamamakla beraber şahdamarını doğramıştı.
Çirkin bir heykel gibi duran Trok'un ağzından oluk gibi kanlar boşanıyor-du. Bu durumdayken bile kılıcını
elinden bırakarak yukarı uzandı. Mintaka'yı belinden yakaladı ve cıyak cıyak bağırtarak tüneğinden aşağı
sürükledi. Bir şey söylemeye çalışıyor, ama ağzından boşanan kanlar sesini boğuyordu.
Trok'un göğsünün üzerinde ezdiği Mintaka haykırıyordu. Nefer de zar zor ayağa kalktı. Trok'un kılıcını
düştüğü yerden aldı ve adamın arkasına süründü.
Mintaka'nın çığlıkları kılıç tutan kolunun kuvvetini yenilemişti. Kılıcı daha ilk vuruşuyla Trok'un korsesinin
şeritlerinin arasından geçirerek sırtına sapladı. Trok kaskatı kesilerek Mintaka'yı salıverdi. Kız sürünerek
uzaklaşınca Nefer kılıcı yaranın içinden çekerek bir kere daha sapladı. Ayaklarının üstünde sallanan Trok
ona doğru döndü. Nefer'e doğru bir adım attı ve kana bulanmış zırhlı ellerini ona doğru uzattı. Nefer bu
kez onu boynundan bıçakladı, Trok da dizlerinin üstüne düşerek iki eliyle kılıca sarıldı. Nefer kılıcı
çekerken Trok'un parmaklarıyla avuçlarını kesti, bu arada kaslarla sinirleri kesmiş oldu.
Trok yüzükoyun yere yuvarlandı, Nefer de kılıcı bağcıkların arasından geçirerek kalbine sapladı. Silahı
yaranın içinde bıraktı ve kayanın korumasına çömel-miş olan Mintaka'ya döndü. Genç kız sevgilisine
koştu ve var gücüyle ona sarıldı. Tehlike artık geçtiğine göre Mintaka'nın soğukkanlılığından eser
kalmamıştı. Genç kız hıçkırıyordu şimdi. "Seni öldüreceğini sanmıştım sevgilim."
Nefer, "Sen olmasaydın az daha öldürüyordu da," diye soludu. "Hayatımı sana borçluyum."
"Ne kadar korkunçtu." Mintaka'nın sesi titriyordu. "Hiç ölmeyecek sandım."
"Ne de olsa bir tanrıydı o." Nefer gülmeye çalıştıysa da gırtlağından çıkan ses gülüşe hiç de
benzemiyordu. 'Tanrılar kolay kolay ölmezler."
Delikanlı bir yandan da vadinin aşağısından gelen çarpışma gürültüsünün değiştiğinin farkına varıyordu.
Generated by ABC Amber LIT Converter, http://www.processtext.com/abclit.html
Page 390
Kolu genç kızın beline dolanmış olduğu halde dönüp baktı. Trok'un adamları Firavunlarının öldüğünü
görmüşler ve tüm morallerini yitirmişlerdi. Silahlarını ellerinden atmışlar, "Yeter! Yeter! Teslim oluyoruz.
Yaşasın gerçek hükümdar Firavun Nefer Seti," diye çağırıyorlardı.